Waarom?

Een beetje gespannen loopt Margriet deze morgen het lokaal in. Voor het eerste uur staat medische ethiek op het programma. Vorige week hebben ze een artikel meegekregen over genetische manipulatie. Vandaag zullen ze daar in een groepsdiskussie verder op doorgaan.

Sinds Margriet drie maanden geleden begon met de vooropleiding lot A-verpleegkundige, heeft zc nog geen moment spijt gehad van haar keus.

Natuurlijk moest ze wennen aan dc nieuwe klas. Ze miste haar vrienden en vriendinnen van dc christelijke HAVO. Maar zc heelt in deze nieuwe groep, die bestaat uit mensen met zeer uiteenlopende levensbeschouwingen. haar plekje gevonden. Haar inbreng in de lessen, vanuit haar christelijke achtergrond, wordt gewaardeerd. Toch kan ze soms erg tegen een les opzien. Zeker als zc weet dat ze één van de weinigen. of soms zelfs de enige is. die anders over het te bespreken onderwerp denkt dan de rest.

..In de afgelopen jaren is de geboorte van duizenden gehandicapte kinderen voorkomen doordat ouders afzagen van voortplanting na erfelijkheidsonderzoek; of abortus pleegden na pre-nataal onderzoek", zo luidt ccn zin uit het artikel. Al snel is de groep van Margriet in een heftige diskussie gewikkeld. S.iski.i vindt het posilief dal de onlu ikkehngen op medisch gebied hel mogelijk maken dc kwahleii van hel ongeboren leven in een vroeg stadium vast le stellen.

Hierdoor kunnen ouders tijdig besluiten tol een abortus en besparen zodoende èn zichzelf èn hun gehandicapte kind, veel leed. Annct gaat hier tegenin. „Ik vind hel heel gevaarlijk wat je daar zegt, want wie bepaalt wat de kwaliteit van hel leven moet zijn? Als ouders niet het risiko durven nemen dat hun kind gehandicapt zal zi jn. moeten ze maar geen kinderen nemen. Er zijn genoeg voorbehoedsmiddelen op de markt om zwangerschap te voorkomen".

Margriet merkt op dat het dc prestatie-gerichte maatschappij is. die eigenlijk geen ruimte meer openlaat voor het gehandicapte leven. Zc vraagt zich af waar de aandacht blijft voor de ander, en waarom gehandicapt leven van minder kwaliteit zou zijn. „Bovendien", zo besluit Margriet, „geloof ik dal voor God, die Zélf het leven aan mensen gegeven heeft, ieder leven waarde heeft. Hij is uiteindelijk Degene die ieders leven zin geeft, ook al kan ik er soms de zin helemaal niet meer van inzien".

Francien vindt dat je ouders zelf de keus moei laten, want zij zijn degenen die hel kind moeten verzorgen.

Gert. een overtuigd humanist, verdedigt fel dc rechten van het weerloze, ongeboren kind. Hij eindigt z'n betoog met: „Gehandicapt of niet. ongeboren of al een zichtbaar en tastbaar levend wezentje, het blijven mènsjes hoor. waar je over praat!"

Als het einde van de les in zicht is, wordt besloten nog eens dieper op dit onderwerp in te gaan. Zc zijn er nog lang niet over uitgepraat. Ook lijdens dc koffiepauze is hel nog het onderwerp van gesprek. Het is Margriet meegevallen dat zij niet de enige is, die antiabortus is. Hoewel zij wel als enige haar visie op de Bijbel grondt, blijkt ook een aantal anderen ccn visie te hebben die het leven respekteert.

I Iet is enkele maanden later. Margriet is op haar fiets de polder ingetrokken. Ze moet even alleen zijn. Alleen zijn, met haar vragen, haar 'waaroms', haar opstand. Ze merkt het nieuwe leven om haar heen niet op. Zc heeft geen oog voor dc knoppen aan de bomen, voor dc krokusjes die hier en daar hun kopje boven het gras uitsteken. Zij is met haar gedachten bij dat andere nieuwe leven. Ze denkt aan de kleine Frans, het zoontje van haar zus en zwager, nu bijna drie weken oud. Frans, die met zijn scheve oogjes, onmiskenbaar een kenmerk draagt van hel syndroom van Down. Frans, een mongooltje.

Waarom God ? Waarom? Waarom moesten Gerard en Anke een gehandicapt kindje kri jgen? Ze hebben zo erg naar een kindje uitgekeken, ze hebben er zo naar verlangd, er zo om gebeden. Ze hebben zo moedig de moeilijke tijd van de zwangerschap doorstaan, ook toen Anke volledige bcdrust kreeg voorgeschreven.

Waarom hebt U hen dan geen gezond kindje gegeven? Waarom moest uitgerekend Frans een mongooltje zijn? Ik begrijp U niet. God... cn mezelf ook niet... U weel van ons groepsgesprek een poos geleden. U weet hoe ik heb verdedigd dat ieder leven zin heeft. Dat ü het zin geeft, ook hel leven van een gehandicapt iemand, ook van een mongooltje. Wat kan ik dat mooi zeggen. wat kan ik dal makkelijk zeggen. Maar het is niet mak-

kelijk, hel is zo vreselijk moeilijk. Ik kan hel niet begrijpen. Ik wil her ook niet begrijpen, want het gaal om mijn neefje, het gaat om Frans. Dan ben ik bang dat ik niet meer in U wil geloven, omdat ik eigenlijk zo boos ben dat dit kan gebeuren ...

„Margriet, jc bent stil dc laatste tijd". Terwijl Gert het zegt. schuift hij naast haar aan de tafel in de kantine. Hel verbaast Margriet niet dat het juist Gert is die dil opmerkt. Ze heeft hem leren kennen als een preitige groepsgenoot. Zc hebben samen of met anderen al heel wat afgepraat. De ene keer hebben ze ccn serieus gesprek, over hun mensvisie bijvoorbeeld, die soms grote overeenkomsten leek te vertonen en dan weer hemelsbreed leek te verschillen. De andere keer zaten ze wat luchtig tc kletsen of konden in een gekke bui geen zinnig woord over hun lippen krijgen. Ze waardeert hel kontakl dat zodoende is ontstaan.

Als Margriet niel direkt reageert, vraagt Gert: ..Is het o») je neefje? "

„Ook ja", zegt Margriet. „En wat nog meer dan? ", vraagt Gert.

Even aarzelt Margriet, dan gooit ze eruit: , , 't Is ook om God. ik begrijp Hem niet meer".

Hel blijft even stil. dan vervolgt ze: „Weet je nog van ons groepsgesprek toen. over de kwaliteit van het leven? " „En of', zegt Gert. jij zei toen dat God aan elk leven zin geeft".

„Ja", zegt Margriet, „cn dat vind ik nu juist zo moeilijk. Toen geloofde ik dal ook echt. maar nu weet ik het niel meer. Nu het om m'n neefje gaat. kan ik God niet begrijpen cn dan ga ik me afvragen of I lij wel echt mijn leven leidl. Dan weet ik niet meer of... of ik eigenlijk nog wel geloof dal Hij beslaat..."

Peinzend kijkt Gert voor zich uit. „Ik heb een vriend die ook van de kerk is", begint hij dan. „Ik ben wel eens met hem meegewccst, dus iets weet ik cr wel van. Je weet dat ik niet in God geloof, tenminste, niet in jouw God. Soms denk ik wel eens dat er misschien toch iets is, één of andere macht ofzo die boven mensen slaat.

Uit hoe ik jou heb leren kennen. uil wat je nu zegt cn wat je toen bijvoorbeeld in de groep zei, heb ik wel begrepen dat het geloof in God voor jou belangrijk is. Als dat niet zo zou zi jn. was je er al lang vanaf gestapt. Maar, en wat ik nu zeg klinkt misschien hard. cn tóch meen ik het: als je alleen maar in die God gelooft als je Hem begrijpt, als het allemaal duidelijk is, en jc aan Hem gaat twijfelen als je het niet meer kunt volgen, dan vind ik dat geloof wel makkelijk. Iets geloven omdat ik het snap. lijkt me nogal eenvoudig. Maar iets geloven als ik het niet vatten kan cn toch vertrouwen dal het zo is, volgens mij praat jc dan pas echt over geloven..."

Opnieuw valt cr een stilte. Dan besluit Gert met: „wat natuurlijk niet wil zeggen dat jc het niet moeili jk mag vinden, of er geen vragen over mag hebben".

Zacht zegt Margriet: „Mijn zus zei ook al zoiets..."

Het is zondag. De kerk is vol. tol de laatste plaats bezet. Geen wonder, het is dopen vanmorgen. Familie en kennissen van de doopouders zijn meegekomen. Vooraan, lussen de andere ouders, zitten Anke en Gerard. Enkele banken achter hen zit Margriet.

De dominee bidt. Dc gemeente bidt. Margriet bidt. „...opdat zij hun kruis. Hem dagelijks navolgende, vrolijk dragen men. Hem aanhangende niet waarachtig geloof, vaste hoop en vurige liefde; ..."

Margriets gedachten gaan naar Frans en naar het kruis dat hij te dragen kreeg: „anders zijn dan anderen". Zou God daar een bedoeling mee hebben? Zou God ook zin aan Frans' leven geven? Maar hoe dan?

Ze weel het niet. zc komt er nier uit. Dan schiet haar een regel in gedachten van een gedicht dat ze pas las: „Er zijn veel vragen in mijn hart. en antwoord krijg ik niet..." Dc "waarom'-vragen leven in haar hart. wie zal haar antwoord geven? Zal zc wel een antwoord vinden, of zullen er altijd weer nieuwe vragen komen? Margriet schrikt op als ze de dominee 'amen' hoort zeggen. Ze roept zichzelf tot de orde. Ze moet beter luisteren cn zich nu niet zo door haar gedachten af laten leiden.

Hel orgel begint te spelen. Dc kinderen worden binnengedragen. De gemeente zingt het zo bekende èn zo mooie vers uil Psalm 81: „...Al wat u ontbreekt. schenk Ik zo gij 't smeekt, mild en overvloedig".

Daar, in de kerk, zil Margriet. Enkele banken voor haar zri Anke, met dc pasgedoopte Frans op schoot. Ook op zijn voorhoofd slaan de Namen van de Vader, de Zoon cn de Heilige Geest. Ook bij hem is gezongen dal deze God denkt aan Zijn verbond lot in eeuwigheid.

De dominee spreekt de dankzegging uit. Margriet, met haar hart vol vragen, bidt mee of God deze gedoopte kinderen met Zijn Heilige Geest altijd wil regeren en of zij de enige, waarachtige God eens eeuwig zullen mogen loven en prijzen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen