Op bezoek bij juffrouw G. T. C. Vermeulen in Vlaardingen

We moesten wel even wachten eer de deur openging, juffrouw Vermeulen is de negentig jaar al ruim gepasseerd en niet meer zo snel ter been. Maar de ontvangst is allerhartelijkst, 't Is of we elkaar dagelijks ontmoeten. We, dat zijn mevrouw Kaslander en ondergetekende. Veel mensen in de kring van onze gemeenten en in de kring van onze vrouwenverenigingen, kennen juffrouw Vermeulen wel. Nog niet zo heel lang geleden stond in het Reformatorisch Dagblad een interview, waarin we konden lezen, hoe juffrouw Vermeulen aan het begin gestaan heeft van het werk van de Kommissie Vakantieweken. Om slechts een enkel voorbeeld te noemen: in 1971 was het onder juffrouw Vermeulen, die aan de hand van door de kerkeraden ingevulde vragenlijsten naging, wie mee zou kunnen met de allereerste vakantieweek voor gehandicapten!

Op een van de vakantieweken heb ik juffrouw Vermeulen leren kennen. Het was in het jaar 1978. In die tijd organiseerde de Kommissie Vakantieweken nog elk jaar een of twee 'gezinskampen'. Mijn man en ik zouden dat jaar met het gezinskamp naar 'Ingeborg' in Leusden gaan, maar... de polio sloeg toe. Het was niet verantwoord om met zoveel kinderen bij elkaar op vakantie te gaan. En toch was het oord gehuurd. Het geld moest worden opgebracht. De Kommissie kwam met een alternatief: in plaats van een gezinskamp werd dat jaar een extra vakantieweek voor ouderen en alleenstaanden ingelast.

En zo maakten we kennis met onder andere juffrouw Vermeulen. Tot groot genoegen van de ouderen mochten ook onze zoontjes (toen 4 en 2 jaar) mee. De kinderen werden door en door verwend. Ze kregen volop aandacht èn pepermuntjes! Maar beiden vonden het óók prachtig om met juffrouw Vermeulen te wandelen. Ze deelden met z'n drieën één wandelstok...

Nu zitten we dan in Vlaardingen, in de flat waar juffrouw Vermeulen woont. Over een onderwerp van gesprek hoeven we niet na te denken. De 'juf' vertelt en wij luisteren graag. Lang niet alles van wat wij hoorden, is in dit kort bestek naar voren te brengen. Het is slechts een enkele greep! "Hoewel ik op een openbare 'normaalschool' (dat is tegenwoordig de Pabo) voor onderwijzeres gestudeerd heb, mocht ik toch bij het christelijk onderwijs terechtkomen. De bede leefde in mijn hart: Leer mij, o God van zaligheden, mijn leven in Uw dienst besteden", aldus juffrouw Vermeulen. Het was in Herkingen - nu 72 jaar geleden! - waar de juf haar plaats kreeg. In Herkingen begon ook het verenigingswerk. "Dat kun jij wel aan", werd er gezegd en zo kwam er omstreeks 1929 een meisjesvereniging. Dolgraag gingen de meisjes er naar toe en ze handwerkten niet alleen, maar luisterden ook naar bijbelse onderwerpen en bijbelbesprekingen.

De oorlogsjaren gingen niet ongemerkt voorbij. Vanwege een noodzakelijke evacuatie en door toedoen van ds. Lamain kwam juffrouw Vermeulen in Rijssen terecht. Daar stond zetwee maanden voor de klas. Verschillende omzwervingen volgden, totdat de school op Tholen de hulp inriep van de juf. Dat was in januari 1949. Het 25-jarig onderwijsjubileum was toen al achter de rug.

Tien jaar later kwam juffrouw Vermeulen in Vlaardingen terecht. Vele, vele leerlingen hebben van haar les gehad. Wie met de juf spreekt, hoort al snel: "Die? Die ken ik wel. Dat is nog een oud-leerling van me..." Maar de juf heeft niet alleen een schat aan onderwijservaring, jarenlang is zij ook op verenigingsgebied aktief geweest. In Vlaardingen werd 35 jaar geleden de vrouwenvereniging

“Draagt elkanders lasten" opgericht en juffrouw Vermeulen werd in het bestuur gekozen. Met de hulp des Heeren mocht zij haar schouders onder dat werk zetten. Samen met de

andere bestuursleden mocht ze zien, dat de vereniging groeide en bloeide. Het met elkaar bezig-zijn had een samenbindend karakter, de verenigingsavonden waren leerzaam en gezellig en door middel van verkopingen mochten bestuur en leden voor het goede doel heel wat geld inzamelen.

“Ik heb een keer - dat was al in 1948 - gesproken op de Bondsdag. Het was de allereerste keer, dat zoiets georganiseerd werd", vertelt juffrouw Vermeulen. In het jubileumboekje: "Vijfentwintig jaar Bond van Meisjesen Vrouwenverenigingen" (1972) is over die tijd het volgende te lezen: "De eerste Algemene Vergadering - Landdag genoemd - werd op woensdag 18 augustus 1948 gehouden in het kerkgebouw aan de Boothstraat te Utrecht (...). Mejuffrouw C. T. C. Vermeulen, toen nog onderwijzeres in Herkin-gen, sprak op deze vergadering over "Charlotte de Bourbon". Mejuffrouw Vermeulen is nog altijd een goede bekende onder ons. Ik (dat is de schrijfster van dit jubileumboekje, mevrouw M. F. Hardon-Kievit) denk, dat zij bijna alle bondsdagen heeft bijgewoond".

Het gesprek gaat verder en de tijd vliegt voorbij. Juffrouw Vermeulen vertelt over haar jeugd, hoe ze al jong indrukken had van het laatste oordeel, van dood en eeuwigheid. Ze ziet Gods leiding in haar leven, hoe Hij haar een plaats gaf in het christelijk onderwijs en telkens opnieuw bracht bij het geoefende volk van God. "Wat heeft de Heere me veel geleerd", zegt ze tenslotte.

We nemen afscheid. Ook vanaf deze plaats, juffrouw Vermeulen, willen wij u hartelijk dank zeggen, 't Was fijn om de kennismaking te vernieuwen, om u nog weer eens te mogen ontmoeten. In uw hoge ouderdom bidden wij u van harte Gods nabijheid toe!

Zwijndrecht A. Teerds-Gertenbach

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen