Het teken geweigerd ...

Het waren moeilijke dagen voor het volk van Juda. Syrië en Efraïm (het tienstammenrijk) spanden samen tegen het tweestammenrijk. juda werd geregeerd door Achaz, een goddeloze koning. Hij diende de afgoden en wandelde in de wegen van de zonde. In het dal van de zoons van Hinnom offerde hij zelfs zijn eigen zonen in het vuur. Vanwege deze grote goddeloosheid werd Juda door de Heere gekastijd. Het werd benauwd door de heidenen en door het broedervolk Efraïm.

Oordeel en verbondstrouw

Temidden van de oordelen liet de HEERE Zijn volk niet los. Het is een bijzondere vorm van verbondstrouw, die in deze geschiedenis getekend wordt. Al kastijdde de Heere Zijn volk, toch gaf Hij hen niet over aan zichzelf. De vijanden waren niet in staat om Jeruzalem in te nemen, hoewel er een grote slag geslagen werd. We lezen dat er honderdtwtintigduizend mannen sneuvelden (2 Kronieken 28 : 6). De benauwdheid was groot. In deze situatie werd Jesaja tot Achaz gezonden. Hij nam zijn zoon Schearjaschub mee. Een jongen met een betekenisvolle naam: et overblijfsel zal wederkeren!

Jesaja ging Achaz tegemoet op de plaats waar hij de watervoorziening inspekteerde. De profeet kwam in de benauwende omstandigheden, waarin de volle toorn van God verwacht kon worden, met een zeer vertroostende boodschap. Achaz behoefde niet bevreesd te zijn. Het huis van David zou niet uitgeroeid worden.

Syrië en Efraïm hadden andere plannen: het land zou verdeeld worden en een vreemde zou koning worden. Maar de Heere regeert! Alzo zegt de Heere HEERE: het zal niet bestaan en het zal niet geschieden (vers. 7). En opdat het woord des HEEREN bevestigd zou worden, mocht Achaz een teken vragen. Hij mocht alles eisen (vers. 11). Toen antwoordde Achaz: 'Ik zal het niet eisen en ik zal de Heere niet verzoeken'. Wat een teleurstellend antwoord. Achter zijn schijnbaar vrome woorden verborg Achaz zijn afkeer om werkelijk te geloven en zich over te geven aan de Heere. Echt geloof vraagt immers werkelijke overgave en gehele onderwerping. Maar Achaz wilde zich niet onderwerpen aan de God des verbonds. Hij wilde zichzelf handhaven. Hij had andere plannen: hij wilde zich verbinden aan Tiglath-Pilneser, de koning van Assyrië. Liever zocht hij hulp bij de vijanden

van Gods volk, dan zich te verbinden aan de God van dat volk.

Een ongevraagd teken

Jesaja doorzag de zelfhandhaving van Achaz. Hij ontstak in een heilige toorn en verweet Achaz dat hij niet alleen de mensen maar ook God moe maakte. Daarom zou de HEERE Zelf een teken geven. Een ongevraagd teken, niet alleen voor Achaz maar voor het gehele volk. "Ziet een maagd zal zwanger worden...". Het was een teken met een heel bijzondere inhoud en de rijkste betekenis. Het was een verbondsteken, waarin de Heere Zijn trouw bevestigde aan degenen die Hem in waarheid wilden dienen.

Het gaat hier om een teken dat wijst op de uitvoering van Gods eeuwige gedachten van vrede. Hij zal Zijn Koninkrijk formeren, waarin Hij de hoogste plaats inneemt. Ondanks de vijandschap en de tegenstand van Adams geslacht volvoert de Heere Zijn heilsplan.

Achaz had geen behoefte aan een teken, maar evenmin aan hét teken: "Een maagd zal zwanger worden...". Waar geen waarachtige schuldbelijdenis en onderwerping is, daar wordt het ware geloof gemist. Dan kan ook de versterking door een teken gemist worden. En dan toch het wonder: God gaf een teken. Een ongevraagd teken, temidden van de oordelen. Het was een teken van Gods welbehagen. Dit teken wees heen naar hèt Teken, dat wedersproken zou worden.

Van dit Teken willen wij in onze vijandschap niet weten. Al heeft Achaz in jotham een godvrezende vader gehad, en al is hij opgevoed onder de openbaringsvorm van het verbond en al droeg hij het teken van het verbond in zijn lichaam; hij zag de betekenis van dit Teken niet.

En zij zal een Zoon baren...

Toch zal hèt Teken zichtbaar worden. Een maagd zal zwanger worden, en zij zal een Zoon baren. Davids troon wordt niet vernietigd. Davids geslacht zal niet uitgeroeid worden. Immanuël zal geboren worden. In Bethlehem is het vervuld. De maagd zal Hem een naam geven. En dat niet omdat er geen Vader is om dit te doen. Hij is immers de Gegevene van de Vader, de Zoon van God. De Vader heeft Hem een naam gegeven: in de profetieën van het Oude Testament en kort voor Zijn komst bij monde van de engel. De Zoon des Vaders zal geboren worden als een mensenzoon. Het is van God uitgegaan. Het zijn de wonderlijke, eeuwige gedachten des vredes.

Uit een zondig mensenkind zal Hij geboren worden en uit een zondig, vijandig mensengeslacht zal Hij Zich een gemeente vergaderen tot het eeuwige leven. Zij zullen getrokken worden uit de duisternis tot Zijn wonderbaar licht.

Dit Téken krijgt betekenis voor mensen die leren buigen onder het oordeel Gods. Voor hen die leren belijden dat de Heere volmaakt rechtvaardig is en dat Zijn oordelen recht zijn. Verloren in zonde en schuld hebben zij geen bestaansrecht voor God.

Dan wordt het werkelijkheid dat er uit hen geen vrucht in der eeuwigheid zal voortkomen.

De profetie van het teken is niet alleen van belang voor Achaz, die er niet van weten wilde, en voor de Israëliet, die er geen heil in zag. Maar dat teken heeft wel een bijzondere betekenis voor hen die hongeren en dorsten naar Zijn gerechtigheid. Hóe rijk wordt voor een jongere of oudere die buigt di 1 " teken van de Zoon. We zien de herders komen en de wijzen uit het oosten om Hem eer te bewijzen. Zij vallen aan Zijn voeten. De Zoon: Hij is hèt Teken dat weersproken zal worden, maar tegelijk hèt Teken van de eeuwige barmhartigheden Gods voor een benauwd en bedrukt volk.

... en Zijn Naam Immanuël heten

Zijn Naam zal Immanuël zijn. Een veelbetekenende naam. Een Naam, die het wonder benadrukt dat er weer gemeenschap met God mogelijk is. Wij hebben ons losgescheurd van God. God kan niet anders dan tégen ons zijn. Hij moet ons Zijn rechtvaardige toorn bewijzen. Maar daartegenover wordt ons getoond dat het weer mogelijk is dat God met ons kan zijn. Hij die Zijn eigen Zoon niet gespaard heeft, maar heeft Hem voor ons allen overgegeven, hoe zal Hij ons ook met Hem niet alle dingen geven? Wat een zee van zegeningen vloeit dan de Kerk toe in Immanuël. Het kan nu nooit meer verkeerd gaan. Hoe belangrijk is het dat bij de kribbe ervaren wordt: nu niet meer de heerlijkheid Gods te missen, maar te mogen staan in de gemeenschap met God. God met ons...

Verbondstrouw

Het is een wondere adventsgedachte die ons wordt aangereikt in deze moeilijke passage uit het boek Jesaja. Tegelijk vinden we in deze passage een rijke profetie over het leven van jezus op aarde en een prediking van de trouw van Gods verbond. Dat verbond zal nooit verbroken worden en de HEERE blijft getrouw, ondanks de dreigingen die de kerk benauwen. De Heere gaat door met Zijn werk en Hij volvoert Zijn raad tot verheerlijking van Zijn naam en tot betoning van Zijn barmhartigheid. In het vijftiende vers wordt op een rijke wijze uitgewerkt hoe dat Kind, dat gebaard zal worden door de maagd, op aarde leven zal. Hij is het Knechtje dat het kwade verwerpt en het goede verkiest. Hij is voortgetrokken in Zijn grote kracht. Niets of niemand heeft Hem kunnen weerhouden. Wat een troost, maar ook wat een zekerheid voor de Kerk des Heeren. Hij heeft alles tot de zaligheid van de Zijnen volbracht. Immanuël is gegeven als hèt Verbondsteken voor de Zijnen. Zo was het reeds ten tijde van jesaja. Eer dit Kind groot zou zijn, zouden zij die juda en het verbond bedreigden de dood gevonden hebben. De vijanden van rondom zouden ervaren dat de Heere hun koningen zou wegwerpen. En Achaz die niet geloven wilde en daarom geen teken begeerde, zou voor eeuwig ondergaan.

Maar de Heere is over Zijn volk getrouw tot het einde!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen