De dolle stier

Dan zien ze het. Er ligt een eindje verder een brede plank over het water. Voorzichtig lopen Hans en Anke er over heen, dan staan ze op het fietspad.

„Pas op!", roept Hans.

Pèèèp! Een brommer rijdt heel hard voorbij. Op de weg is het druk. De auto's rijden snel. Er komt een grote vrachtwagen aan en daarachter een bus.

Maar waar is opa nou? Hans en Anke staan geschrokken en moe van het rennen in het rond te kijken. Naar rechts loopt de weg omhoog over een dijk. Hans en Anke lopen een eindje die kant op.

Als ze bijna bovenaan de helling zijn, roept Anke: „Ik zie de stier!" Hij staat bovenop de dijk aan de andere kant van de weg, zijn kop omlaag. Het lijkt wel of hij eet. Hans en Anke rennen verder over het fietspad.

„Ik heb mijn stok nog bij me!", roept Hans. Anke zwaait ook met haar houten wapen. Als Hans het durft, durft zij het ook.

Als ze wat dichterbij gekomen zijn, kunnen ze de stier goed zien aan de overkant. Ze zien ook, wat er aan de hand is. Het kalf heeft het touw nog om zijn kop, maar het zit vast tussen de hoef van zijn poot. Hij kan zijn kop niet goed omhoog doen.

„Ach", zegt Hans, „ik ga hem helpen. Ik pak hem bij het touw, ik maak het los uit zijn poot, en breng de stier bij opa."

Hij is helemaal vergeten, dat hij bang was.

Hans steekt zo de weg over, dan... Tuut luuuut! Gierende remmen. Een harde knal... een snerpende gil van Anke: „Hans!"

Even is het doodstil... Dan nog een klap... en weer gieren de remmen. Autoportieren gaan open. Er roepen een heleboel stemmen door elkaar. Wat is er gebeurd? Anke durft geen stap te verzetten. Ze huilt heel erg: „Opa, mama, Hans!"

Een paar mensen houden het verkeer tegen.

Er komt een vreemde meneer bij Anke staan. „Wat doe jij hier alleen op het fietspad. Waarom huil je zo? ", vraagt hij vriendelijk. „Mijn broertje", snikt Anke, „hij liep op de weg, naar de stier. En mijn opa is ook weg."

„Kom maar mee", zegt hij, „we steken de weg over. Er mogen nu toch geen auto's rijden. Volgens mij is er niks met je broertje aan de hand. Maar die stier, ja, da's niet zo best." Dan ziet Anke de politieauto met een zwaailicht. Maar aan de overkant van de weg... Daar staat opa met een meneer te praten en... naast hem... Hans!

Anke rukt zich los en rent naar opa. Snikkend staat ze tegen zijn werkbroek aan. Opa schrikt ervan, maar hij kijkt heel blij als hij Anke ziet en pakt haar met beide handen beet.

„Tsjonge, jonge", zegt hij, „Anke, wat ben ik geschrokken. Ik liep achter de stier aan. Opeens zag ik Hans de weg oversteken en er kwam een auto aan. Gelukkig kon de auto op tijd remmen, maar er reed wel een andere auto tegen die auto aan, omdat hij opeens stopte. Het kalf schrok zo van de klap, dat hij de weg oprende en kijk nou..."

Daar ligt het kalf, midden op de weg. Zijn kop beweegt nog een beetje zijn benen trillen. Anke vindt alles maar eng, maar toch is ze blij. Ze kijkt naar Hans. Hij ziet wit om zijn neus en heeft tranen in zijn ogen. De politie komt op opa af. „Is dat beest van u? ", vraagt hij, wijzend op het kalf.

Opa knikt. De politieagent wil van alles weten. Er komen verschillende papieren voor de dag. Ook de andere automobilisten hebben papieren bij zich en schrijven. Er komen steeds meer mensen bij de plaats van het ongeluk.

Dan komt er een auto aan, met een klein hoog karretje erachter. 'Veevervoer' staat erop.

„Daar is de slager", horen Hans en Anke de mensen zeggen. „De stier moet mee en snel worden geslacht", legt opa uit. „Dan krijg ik nog geld voor het vlees."

De auto's mogen aan één kant van de weg verder rijden. Twee politieagenten regelen het verkeer.

(wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen