Als je vader zadeling is in Albanië

Wim (12 jaar), Adriaan (11 jaar), Marius (8 jaar) en jojanneke (5 jaar) Otte wonen in Albanië. Ze zijn in oktober 1994 met hun ouders naar Saranda vertrokken. En wat moetje doen als je vader zendeling is en je toch graag bij je vader en moeder wilt blijven? )e kunt toch niet elke dag zomaar wat rondslenteren en niets doen? Trouwens je kunt met de jongens en meisjes in je nieuwe woonplaats niet praten. Jij spreekt Hollands en de kinderen in Saranda spreken Albanees. Als je ze met elkaar hoort praten, begrijp je er eigenlijk niets van. Het eerste wat je moet doen, is de taal van het land leren. Je wilt natuurlijk ook meer weten van de gewoonten en gebruiken van de Albaniërs. Waar moet je allemaal rekening mee houden? Neem het volgende voorbeeld: Wim, Adriaan en Marius mogen meerijden naar het strand. Ze gaan daar zwemmen. Wim vraagt aan z'n Albanese vriend Gjergi of hij mee gaat zwemmen. Gjergi schudt z'n hoofd. Wim > denkt: Gjergi heeft zeker geen zin om mee te gaan. Jammer. Dan gaan ze maar met z'n drieën. Even later staan ze bij de auto en Gjergi staat ook klaar. Niemand zegt echter dat hij in moet stappen. Hij staat wat bedremmeld te kijken. Wims vader vraagt: „Wil je toch mee, Gjergi? " En weer schudt hij z'n hoofd. Hij zegt iets wat op 'ja' lijkt en schudt z'n hoofd. Wat bedoelt Gjergi toch? Heel eenvoudig: „Ik wil graag mee!" In Albanië knik je namelijk met je hoofd als je 'nee' bedoelt, en je schudt je hoofd heen en weer als je 'ja' bedoelt.

Het is dus heel belangrijk dat je de gewoonten van de mensen leert.

Is het moeilijk is om dat allemaal te leren?

Wim: „Het was niet zo gemakkelijk om dat te leren. Toen we hier kwamen, kenden we natuurlijk niemand. De eerste tijd hadden we helemaal geen

vriendjes. Je kon niet praten met de jongens op straat. We werden vaak geplaagd omdat we anders waren." Adriaan vult aan: „We hebben op school en thuis heel veel geleerd en nu gaat het veel beter."

Wim: „Er is hier in de buurt een gezin uit Engeland komen wonen en daardoor hebben we meer contact gekregen."

Welke taal spreken jullie elkaar? onder

Wim: „Thuis vaak Nederlands, maar als de Engelse kinderen erbij zijn, spreken we Engels en als er Albanese kinderen bij zijn spreken we Albanees."

Vinden jullie het wel fijn om in Albanië te wonen?

Wim: „Ik vind het wel fijn. Je maakt hier veel meer mee dat in Nederland."

En Adriaan? „Ik vind het ook wel fijn. Maar als je jarig bent, is het niet zo leuk dat je vriendjes uit Nederland er niet zijn."

En Marius? „Ik vind het heel leuk om brieven en kaarten uit Nederland te krijgen. We hebben hier niet een echte school. Je maakt geen foto's op school want de schoolfotograaf komt hier niet. We krijgen wel de Daniël en de Paulus..." lullie hebben geen echte school? Wat voor school hebben jullie dan wel? /Vim: „Wij gaan thuis naar school. Onze moeder is de juf. Ik heb de groepen 7 en 8 gehad en ik ga na de /akantie naar de middelbare school. Dan geven m'n vader en moeder allebei les."

In Adriaan? „Ik ga straks naar groep i. En Marius naar groep 6 en ojanneke naar groep 3." vlarius: „We hebben een school met 'ier klassen en in elke klas één leering!"

Hoe vind je dat z'n kleine school? vlarius: „Ik vind er niet zoveel aan met zo weinig kinderen. In Nederland krijg je tn een grote klas veel minder vaak een beurt, je moet nu heel goed opletten."

Is het niet raar als je moeder juf is? tegelijk

Adriaan: „'tValt wel mee. Ze helpt ons heel goed bij de lessen die we moeten maken. De lessen worden uit Nederland gestuurd en we maken ze op school. Rekenen is wel moeilijk."

En Wim? „We zijn er helemaal aan gewend. Straks krijg ik ook nog Engels, Frans en aardrijkskunde. M'n vader geeft dan biologie en scheikunde. Dat kan hij beter!" Als ik er tussendoor even stiekem aan Wim, Marius,

Adriaan en Jojanneke vraag of de juf wel aardig is, knikken ze allemaal 'ja'. Ik ben er maar vanuit gegaan dat ze het nog op z'n Nederlands doen...

Wat vinden jullie 't fijnst op school?

Marius: „Aardrijkskunde vind ik fijn, Nederlandse taal vind ik moeilijk." En jojanneke? „Tekenen en psalmversje..."

En hoe gaat 't met de bijbelles op jullie school?

Adriaan: „We leren de Catechismus en het Kort Begrip. Mama volgt ook het rooster van de Eben Haëzerschool in Tholen. En we krijgen ook catechisatie van pa."

Als jullie over enige tijd goed Albanees spreken, gaan jullie dan naar een Albanese school?

Adriaan: „Ik denk het niet. 't Gaat in Albanië op school heel anders. Je leert er bijna niets. Ze hebben ook hele andere vakken als wij. Ze hebben geen schriften en leren alles uit het hoofd. Voor sommige vakken hoef je maar weinig uit je hoofd te kennen en dan heb je al gauw een 10. Maar dan weet je nog niet veel!"

Over enige tijd gaan jullie in Delvino wonen. mer om hier weg te gaan?

Wim: „Delvino is ongeveer achttien kilometer hier vandaan. Het ligt meer in de bergen. Ik vind het niet erg om te verhuizen. We kennen al veel jongens en meisjes in Delvino omdat we elke zondag daar naar de zondagsschool en de kerk gaan."

De drie andere Otjes zijn het daar mee eens.

Wim, Adriaan, Marius en jojanneke willen graag de groeten doen aan de kinderen in Nederland en in het bijzonder aan alle vrienden en vriendinnen in Dinteloord en Tholen en aan alle neefjes en nichten.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen