Daarom altijd vol goede moed!?

Wie zou de dood niet willen ontvluchten? We proberen het levenseinde zolang mogelijk uit te stellen. De medische wetenschap zet alles op alles. We proberen de dood uit het leven te bannen. Vroeger stopten we voor een begrafenisstoet. Dat doen we niet meer. En volgens de wet hoeft het ook niet. De rouwkaart krijgt niet langer een zwarte rand; daar schrikken we zo van. Het graf bedekken we met bloemen; dat toont minder akelig. Weg met de dood! Ver weg!

Maar wat we ook roepen, het helpt niet. We hebben niet over alles zeggenschap. Al zetten we nog zo stevig onze hakken in het zand, langzaam maar zeker worden we erheen getrokken. Naar het eind van de tijd, het begin van de eeuwigheid.

Langzaam? 't Is maar hoe je het beziet.

Ge schenk

We dénken dat we nog een zee van tijd hebben, 't Lijkt ook heel wat. Elke dag heeft 24 uur. Dat zijn 1440 minuten of 86.400 seconden. Per jaar zijn dat 31.536.000 seconden!

Kijk eens op je horloge hoe snel die seconden wegtikken. De zandloper van ons leven staat nooit stil. Onze tijd zoekt rusteloos de eeuwigheid. Tijd is geld, zegt de moderne mens.

Hij wil in zo kort mogelijke tijd, zoveel mogelijk geld verdienen. Het is anders. Tijd is géén geld. Tijd is geschenk. De tijd, genadetijd, is ons gegeven om het eeuwige leven te verwerven.

Goede voornemens

Het is een goed moment om daar eens over na te denken. Het jaar 1997 is bijna tussen onze vingers doorgeglipt. Het nieuwe jaar, anno Domini 1998, staat nog massief voor ons. Maar de zandloper zal ook dat jaar vermalen en doorzijn hals doen zakken. Als God het niet verhoedt, voor we er erg in hebben.

O, je gaat het anders doen? Je denkt het wel te redden met goede voornemens? Hoe veel sigaretten heb je al als je laatste uitgedrukt? Hoe vaak heb je al besloten om...

Goede voornemens. Zelfs de wereld zegt dat de weg naar de hel ermee is geplaveid.

Verder zien

E.en weinig opwekkend verhaal zo bij de wisseling van het jaar, zeg je. Eerst over de dood, die we niet kunnen ontlopen. Dan over de tijd die voorbijvliegt. En als we dan besluiten het beter te doen, worden onze voornemens gebruikt als de klinkers van de brede weg.

Weinig opwekkend. Maar zo aangrijpend waar. Weinig hoopvol. Inderdaad, als we hier blijven steken.

Weinig moedgevend. Zeker, als we niet verder mogen zien. Als we niet verder willen zien.

Goede moed

Kom, ga eens mee. Ik ken iemand die 't wél ziet zitten. Laten we bij hem "Oud en Nieuw vieren". Met hem het nieuwe jaar binnenstappen. Hij durft het tenminste nog te zeggen; anderen voor te houden: "Wij hebben altijd goeden moed"!

't Is Paulus die het zegt. Lees maar in 2 Korinthe 4 en 5. En hij herhaalt het enkele malen: Altijd vol goede moed. Maar Paulus. Overdrijf je niet een beetje? Zijn je levensomstandigheden dan zo rooskleurig? Nou, nee. Zijn je medemensen zo goed voor je? Nee, ook niet. Is je levensweg gemakkelijk? Zeker niet, nee. 't Was niet gemakkelijk. 'k Heb slaag gehad, ik werd gegeseld, ik heb in de gevangenis gezeten, in doodsgevaar verkeerd tijdens schipbreuken. Aan een stuk hout gehangen tijdens zware storm. Ik heb honger en dorst geleden, moest vaak vluchten omdat overal gevaren loerden.

Nee, 't was soms moeilijk, heel moeilijk. Maar ik zeg niet goede moed te hebben omdat ik achterom kijk! Nee, ik zeg het omdat ik vooruit mag zien. Daar ligt de toekomst. Gods toekomst, mijn toekomst. Ais alles op aarde mij gaat ontvallen, heb ik een heerlijk uitzicht op de hemel. Ik heb een gebouw bij God, een eeuwig huis, niet met handen gemaakt.

Beste tijd

De dood? Ik wilde wel dat mijn levensscheepje ontbonden werd en mocht uitvaren naar die plaats waar Christus is. Waar ik met Hem mag zijn. De tijd? Die is kort, 't is waar. Daarom moeten de tijd benutten, uitkopen, zolang het kan. Want nu is het de beste tijd om je te bekeren, de beste tijd om God te smeken zijn genade te schenken, 't Is immers de welaangename tijd, de dag der zaligheid. Goede voornemens? Die zijn goed. Maar niet genoeg, je weet toch wel dat onze beste werken niet meetellen voor de zaligheid. De bekering van mensen ligt niet in onze voornemens, maar in Góds voornemen, in Zijn raadsbesluit. Daar ligt het vast, daar ligt het zeker. Dat heeft de Heere mij willen leren. Mijn voornemen was het de gemeente stuk te maken, te verwoesten. Gods voornemen was het mij, de grootste der zondaren barmhartig te zijn. Daarom... hebben wij altijd goede moed!

Goedsmoeds

Goede moed. Midden in de storm, vlak voor een dreigende schipbreuk. Als iedereen alle moed heeft opgegeven. Ze zullen vergaan. Opnieuw durft Paulus het aan; 275 radeloze mensen houdt hij het voor: "Doch ook nu (!) vermaan ik ulieden goedsmoeds te zijn; want er zal geen verlies geschieden van iemands leven onder u, maar alleen van het schip."

Als Paulus in die hopeloze situatie oproept om moed te houden, dan komt dat niet uit Paulus zelf, maar dan ontvangt hij moed van boven! De Heere heeft het hem bekendgemaakt; hij moet immers naar Rome om voor de keizer te getuigen? "Daarom zijt goedsmoeds, mannen, want ik geloof Gode, dat het alzo zijn zal, gelijkerwijs het mij gezegd is."

Van Hem leren

Goede moed. Mag je het Paulus nazeggen? Bij het verlaten van het oude jaar, bij het binnentreden van het nieuwe jaar?

Waar kies je voor? Voor de wereld? Met "van je hela, hola..."? Da's de dood, hoor! Verloren tijd, verkeerde voornemens!

Of zoeken we de goeden moed van Paulus; van de God van Paulus. Wie Hem needrig valt te voet... Die zal van Hem leren: Weest sterk en hebt goeden moed, en vreest niet, en verschrikt niet voor hun aangezicht; want het is de HEERE, uw God, Die met u gaat; Hij zal u niet begeven, noch u verlaten" (Deuteronomium 31 : 6).

Genoeg

Ergens in Italië staat een heel eenvoudig huis, geel geverfd. Een huis met groene vensterbanken. Het huisje is omgeven door een kleine, al even eenvoudige tuin. Wat dit huis zo merkwaardig maakt, zijn de twee woorden die in zwarte letters aan de muur boven de ramen te lezen staan: Morituro Satis!

Morituro Satis! Dat is in onze taal: "Genoeg voor een die steiven gaat." Het was een wijze man die dit had bedacht. Hij was tevreden met zijn kleine huis en zijn tuintje. Want hij wist dat hij spoedig zou weggaan zonder terug te keren. Hij was tevreden met zijn bescheiden woning, zijn kleine bezitting. Zijn rijkdom lag elders, 't Zou het huisje van Paulus kunnen zijn geweest.

Schilder jij eens, zo vlak voor oudejaarsavond, vlak voor twaalf uur, een naam boven jouw levenshuis...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen