De skate-baan

"Allemaal een beker chocolademelk. En hier...", Marks moeder rommelt wat in een keukenkastje, "ja, hier heb ik voor jullie een plak koek." Ze zitten met z'n allen rond de keukentafel.

"Wat was er nu precies aan de hand? ", wil Marks moeder weten.

Tja, hoe vertel je dat, als Ivar er gewoon bij zit en het om zijn vader gaat, waar hij net om heeft gehuild? Dianne durft: "Nou, Henk en Ivar hadden ruzie, omdat het over Ivars vader ging." "Zei Henk lelijke dingen? " "Nee, hij zei dat de vader van Ivar wel een skatebaan kon maken."

Ivar voelt het allemaal weer van binnen, de boosheid en het verdriet en hij gooit het er uit: "Alsof mijn vader gewoon bij mij in huis woont. En dat ik het aan hem kan vragen. En dat is niet zo. Hij is weg!"

Hij heeft zijn ellebogen op tafel en zijn hoofd in zijn hanf> s zucht ervan: '"t Is ook niet leuk als je ouders gescheiden zijn."

'"t Is stom! En het mag ook niet, v zeggen ze in Os. de kerk."

Ivar doet zijn handen naar beneden en kijkt Marks moeder aan. Alsof hij van haar wil weten hoe het nu eigenlijk zit. "Ivar", vraagt ze, "was het fijn toen je vader nog bij jullie woonde? "

"Eerst wel, maar later niet meer. Veel ruzie en..., nou gewoon vervelend." "Het is erg moeilijk om hierover met jullie te praten. En Ivar, ik vind dat er ook dingen zijn die je moeder of vader zelf aan jou moet vertellen."

Ivar zucht: "Dat doen ze ook wel. Maar mag het nu wel of niet, scheiden? " Marks moeder pakt een Bijbel en zoekt er even in.

"Kijk, die vraag stelden de farizeeërs ook aan de Heere Jezus. En dan zegt Hij dat God man en vrouw voor elkaar geschapen heeft en dat het van het begin af aan niet de bedoeling is geweest dat ze zouden scheiden. Maar door de zonde kunnen er redenen zijn waardoor de man en de vrouw niet meer bij elkaar kunnen wonen. Het is erg verdrietig als dat gebeurt. Dat weet jij het beste."

Ivar speelt met zijn vingers en kijkt naar beneden. Dan wijst Marks moeder aan wat er nog meer in dat bijbelgedeelte staat. "Laat de kinderkens tot Mij komen en verhindert ze niet; want derzulken is het Koninkrijk van God. En de Heere in de hemel is trouwer dan alle vaders en moeders op aarde!"

Stil kijken de kinderen voor zich uit. 't Is moeilijk maar ook fijn als er wat meer over Ivars thuis wordt gezegd. Het lijkt zo vaak alsof je er niet over mag praten. "We zeuren niet meer over die skatebaan", zegt Mark een beetje stoer. "Zullen we hem nu maar opruimen? Dan gaan we hem morgen gewoon weer maken."

"Okee", zegt Ivar, "en dan vragen we Henk ook weer."

Maar als Ivar een kwartier later op de fiets zit, gaan z'n gedachten toch weer naar dat voorstel van Wilbert en Henk. Een skatebaan van aluminium, gemaakt door zijn vader. Hij gaat harder fietsen, gaat links in plaats van rechts en nog eens. Dan stapt hij af en kijkt omhoog. Daar, op de vierde verdieping van de flat, woont zijn vader. Ineens, zonder verder na te denken, steekt hij de straat over. Hij rent de trappen op en blijft hijgend staan voor de deur van zijn vader. Hard klinkt de bel over de galerij. Als de deur opengaat, kijkt zijn vader hem verbaasd en ongerust aan.

"Ivar! Wat doe je hier? Het is niet de afgesproken dag. Is er wat gebeurd? " Ivar weet niet gelijk wat hij zeggen moet.

"|a... nee... Ik wou wat vragen."

Binnen, op de bank in de kamer, komt het hoge woord eruit. Een skatebaan, een echte. Z'n vader trommelt met zijn vingers op de leuning van de bank, gaat staan en loopt wat heen en weer.

"Het kan wel. Maar ik denk dat ik eerst met je moeder moet praten."

Dat laatste wil Ivar niet horen. "Kunt u het en wilt u het ook? "

Hij gaat er ook bij staan en kijkt zijn vader enthousiast aan.

Die pakt hem bij zijn schouders en zegt: "We maken pas afspraken als ik met je moeder heb gesproken. Als jij nu naar huis fietst, bel ik haar op."

Cespannen komt Ivar later thuis. Hij kijkt naar het gezicht van zijn moeder. Mag het?

"Waarom heb je dit gedaan? ", vraagt ze een beetje boos.

"Het gebeurde ineens. En alle jongens hebben een vader om iets te vragen." Huilend loopt hij naar haar toe. Ze slaat haar armen om hem heen en huilt zelf ook. Dan zegt ze zachtjes boven zijn hoofd: "Ik heb gezegd dat hij het maar moet doen."

(Wordt vervolgd)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen