Gods soevereiniteit: de Heere is aan niemand verantwoording schuldig

~, . KJOCX IS , , , reChl/VaaV(XWIJS SM goed

Gods soevereiniteit toont ons God, Die op Zijn troon zit, in Zijn absolute oppermacht verheven boven alle schepselen, omstandigheden, veranderingen en gebeurtenissen. Hij is de zalige en alleen machtige Heere. Gods soevereiniteit moet ons hoge gedachten van God geven. Hij alleen is God!

Geen willekeur

Gods soevereiniteit betekent dat God tot niets en door niemand kan worden gedwongen en aan niemand rekenschap hoeft af te leggen. Hij is de absolute Koning! God heeft recht om met Zijn schepselen te doen naar Zijn welbehagen. Hij heeft het recht om alles onderworpen te maken aan Zijn eer en heerlijkheid. Hij kan zeggen: "Ik doe wat Mij behaagt". Dit kan bij ons al spoedig de gedachte oproepen van willekeur.

Maar soevereiniteit betekent bij God niet: k handel willekeurig of onrechtvaardig. Zo was dit wel bij de absolute vorsten, die de wereld vroeger kende. De onderdanen van zulke absolute heersers waren al te dikwijls overgeleverd aan de grillen en de stemmingen van de vorst. Maar zo is dit niet bij God. God is soeverein en doet wat Hem behaagt, maar tegelijk doet Hij alleen wat goed, wijs en rechtvaardig is. Dit staat in verband met Zijn natuur. God kan niets doen dat slecht en onrechtvaardig is. Dit leert ons een belangrijke zaak. Wij zijn niet overgegeven aan een God van willekeur, maar worden geregeerd door een God, Die wijs, goed en rechtvaardig is. In God is niets dat krom, slecht, onrechtvaardig of onzuiver is. Verre zij God van goddeloosheid en de Almachtige van onrecht (Job 34:10).

Dit zijn diepe en hoge gedachten. Maar tegelijk belangrijke gedachten. Het leert ons dat alles wat God doet rechtvaardig, wijs en goed is. Hoe soeverein en onafhankelijk God is, toch kan God kan niets doen wat tegen Zijn volmaakte natuur is. Het is onmogelijk voor God om iets slechts of onrechtvaardigs te willen en te doen. Hiermee zijn wij echter tegelijk gekomen bij de vragen, die Gods soevereiniteit bij ons oproept.

God, de zonde en het lijden

De leer van Gods soevereiniteit en regering van alle dingen roept veel vragen bij ons op. Het zijn vragen die beginnen met: waarom? Hoe dikwijls horen wij het niet: jij gelooft in

God en zegt dat God goed en rechtvaardig is, maar waarom laat God dan toe dat er zoveel ellende is op de wereld?

Waarom verloor dan een jong gezin zijn vader? Waarom worden de goddelozen dan niet gestraft? Waarom kon dan de moord op zoveel joden plaats hebben? Waarom kon Auschwitz met al zijn verschrikkingen dan gebeuren? Wij als kerkmensen voegen daar aan toe: waarom heeft God dan de val in het Paradijs laten gebeuren? Nu zou ik tegen jullie kunnen zeggen: je mag zulke vragen niet stellen. Maar daar ben je niet mee geholpen. Deze vragen zijn er en roepen om een antwoord. Twee dingen staan volgens de Schrift vast.

Ten eerste: de zonde heeft haar oorsprong niet in God. God is niet de Auteur van de zonde. Hij is er niet de Werker en de Bedenker van. Nadat God met Zijn scheppingswerk klaar was, kon Hij zeggen: "En ziet, het was zeer goed".

Ten tweede: de zonde is geen macht waar God niets over te zeggen heeft. De verwerping van Christus is de verschrikkelijkste zonde, die ooit door mensen is bedreven. Toch wordt daardoor Gods raad vervuld. Hetzelfde kan gezegd worden van de verkoop van jozef en het verraad van judas.

God heeft de niet gewild zonde

Wij verwerpen daarmee twee dwalingen omtrent Gods soevereiniteit. De eerste is, dat God de mensen tot zonde bestemd heeft en dat God de zonde gewild heeft. Dit waren de stellingen van j. Maccovius, die daarover door de Dordtse Synode van 1618-1619 tot de orde geroepen is. Wij noemen dit de dwaling van de hypercalvinisten.

De tweede dwaling is, dat God totaal geen grip heeft op het kwade en hierin slechts de rol van een machteloze toeschouwer vervult. Dit vinden wij dikwijls bij de moderne theologie terug. Gods raad gaat echter over alles. Die alle dingen werkt naar de raad van Zijn wil (Efeze 1:11). Gods raad heeft ook te maken met de zondeval. De zonde gaat niet buiten Gods wil om. God heeft haar geduld en toegelaten. God gebruikt de zonde zelfs als een instrument voor Zijn glorie. Verder kunnen wij niet spreken over het ontstaan van de zonde. Wij moeten hier eerbiedig stil blijven staan. Wij mogen de paden van de Schrift niet te buiten gaan.

Waarom dan het lijden?

In plaats van ons een antwoord te geven op de vraag hoe de zonde in de hemel onder de engelen kon ontstaan, wijst de Schrift ons op het aandeel van de mens in het kwaad. De mens heeft vrijwillig en moedwillig gezondigd. Wij willen altijd maar achter de tijd kijken, maar de zonde van de mens heeft in de mensengeschiedenis plaats gevonden en die begint in Genesis 2. God heeft ons in het Paradijs niet op het verkeerde spoor gezet. Hij heeft ons op het spoor van het leven gezet. Moedwillig is de mens in de geschiedenis de weg gegaan, die naar de ellende voert. En ieder mens bevestigt telkens weer, dat hij op deze weg wil voortgaan. Maar het is niet de weg van God. De zonde is nooit de weg van God geweest en zal dit ook nooit worden.

Eerste oorzaak: de zonde

Dit brengt ons bij de eerste oorzaak van alle ellende, lijden en dood. Het gezegde is zo waar: "Op de bodem van alle vragen, ligt der wereld zondeschuld". Wat wij aan God wijten en verwijten, moeten wij in de eerste plaats toeschrijven aan onze zonde en afval van God. In dit licht worden de vele vragen, die op ons afkomen al anders. Het confronteert ons met de werkelijkheid van

de zonde en de toorn van God tegen de zonde.

Tweede oorzaak: Gods wijsheid

Een andere gedachte uit de Schrift is, dat God het lijden en het kwaad gebruikt tot Zijn eer en de verwezenlijking van Zijn raad tot zaligheid. Op de vraag van de discipelen waarom de blindgeborene zo geboren was, antwoordde jezus: Dit is geschied opdat de werken Gods in hem zouden geopenbaard worden" (Johannes 9:3). Wanneer je op je leven terug mag zien en zeggen: onder dit kruis of zonder deze ziekte zou ik nooit naar God gevraagd hebben, begin je daar iets van te verstaan. Wij kunnen hier ook denken aan Jozefs verkoop als slaaf en vooral aan de kruisiging van Jezus.

Derde oorzaak: loutering

Ten derde laat de Schrift ons zien, dat lijden tuchtiging, kastijding en loutering is. Het dient om een volk of een zondaar tot inkeer te brengen en te louteren. Wat een diepte van troost is er in het woord van Hebreën 12:6: ant die de Heere liefheeft, kastijdt Hij, en Hij geselt een iegelijken zoon, die Hij aanneemt. Zo wordt lijden zinvol. Het krijgt zin en betekenis.

Gods heilsplan tot redding

Maar er is gelukkig meer. De Schrift zegt, dat God van eeuwigheid op de zonde bedacht is geweest. Het heilsplan om mensen uit de verwoestende macht van de zonde te redden, dateert van eeuwigheid. Er is een heilgeheim dat van eeuwigheid in Gods raad bestond, namelijk het machtige plan om door Christus een gemeente van uitverkoren zondaren te redden uit het verderf.

Wanneer wij in dit licht over lijden spreken denken wij aan het lijden van Christus. Hij was de Man van smarten. Hij heeft het grootste waarom uitgeroepen toen Hij riep: "Mijn God, mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten? ". Zo veel heeft het God gekost om de zonde te verzoenen en te overwinnen. Het laatste woord is daarom niet aan de duivel, de zonde, het lijden, het kwaad en de

14 dood, maar aan God. Dit klinkt door in het laatste woord van de Bijbel: "En die dorst heeft, kome; en die wil, neme het water des levens om niet". Laat temidden van allerlei vragen deze nodiging van God niet aan je voorbijgaan.

De Godsregering

God regeert als een soeverein Koning over alle dingen. God is zoveel groter en meerder dan de mens. Dit moet erkend worden..Ik kan niet alles begrijpen wat God doet. Wij zien zo weinig en weten zo weinig van God en Zijn werken en wat wij weten, weten wij op een onvolmaakte wijze. Het moet ons nederig stemmen, dat wij ten diepste niet weten wat goed voor ons is. Er is echter één ding dat wij wel weten. En wij weten, dat dengenen, die Cod liefhebben, alle dingen medewerken ten goede, namelijk dengenen, die naar Zijn voornemen geroepen zijn (Romeinen 8:28). Dit klinkt ons toe in een wereld, die zucht en kreunt onder de gevolgen van de zonden. Het moet je grootste zorg zijn om bij dit volk te behoren. Voor hen, die God liefhebben en door de evangelieroeping uit de duisternis tot het licht van de genade in Christus zijn gebracht, zullen alle dingen medewerken ten goede. Daar gaat het om. God mag dan 'vreemde' wegen met ons gaan. Zijn weg mag door diepe dalen leiden, maar Hij kent de weg. Het is een weg, die leiden zal naar het eeuwige licht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen