Regionale vergadering te Kapelle-Biezelinge

In zijn openingsmeditatie bepaalt ds. J. Schipper ons bij de komst van de Heere Jezus in het huis van Martha. In het voorgelezen Schriftgedeelte, Lukas 10:38 - 42, lezen we dat Jezus komt te Bethanië. Bethanië betekent huis der armen, der ellendigen. Christus kan alleen bij een verslagen geest woning vinden. In het huis van Martha wordt steeds uitgezien naar Zijn komst. Wanneer we daarnaar uitzien, is er plaats voor Hem en is de deur naar de wereld gesloten. Bij Lazarus, Martha en Maria is niet alleen een familieband, maar er is ook een genadeband. Alledrie hebben ze de Heere Jezus lief.

Maria zit aan Zijn gezegende voeten en heeft alleen oor voor Hem. Hoe meer Christus gaat leren wie Hij is, hoe meer rijkdom we in Hem zien. Het zitten aan Zijn voeten is een betamelijke plaats, dit vanwege de majesteit van Christus. Het is ook een plaats van bukkende liefde. Martha echter wil dienende zalig worden.

Ze wil dat Christus Maria bestraft, maar Hij neemt het voor Maria op. "Eén ding is nodig, Martha. Zoekt eerst het koninkrijk Gods en Zijn gerechtigheid, en alle dingen zullen u toegeworpen worden."

Er zijn er die wat in Hem mogen zien, die veel in Hem mogen zien, maar er zijn er niet zoveel die alles in Hem zien. Dan moeten wij sterven aan onszelf. Psalm 27 spreekt ons er over: "Eén ding heb ik van de Heere begeerd, en dat zal ik zoeken." Dat éne is voor ons allen nodig op reis naar de eeuwigheid.

In zijn referaat bepaalt de heer S. Boogaard ons bij "Het gouden reukaltaar". In de tabernakel, zowel als in de tempel, stond het gouden reukaltaar voor het voorhangsel. Het reukaltaar was niet groot, ongeveer een halve meter in het vierkant en één meter hoog. Het was van sittimhout gemaakt en met goud overtrokken. Aan elk van

Regionale vergadering

Enkhuizen: Kerkgebouw, Van Bleiswijkstraat, hoek Wegje 4. Dinsdag 18 mei. Leiding: ds. C.A. van Dieren. Spreker: W. Visser. de vier hoeken was een hoorn aangebracht. Als versiering was er rondom een gouden krans en onder die omlijsting zaten aan de voor-en achterkant twee ringen waardoor de draagbomen gestoken konden worden. Op dit altaar mocht alleen reukwerk geofferd worden. Dit reukwerk bestond uit vier specerijen: mirre, onyché, galban en zuivere wierook.

De Heere had verboden, op straf van uitroeiing, dat dit reukwerk door een gewone Israëliet nagemaakt werd. Er bestond een nauwe band tussen het brandofferaltaar in de voorhof en het reukaltaar. Dit kwam éénmaal per jaar tot uitdrukking, op de Grote Verzoendag, wanneer het reukaltaar gereinigd moest worden met het bloed van het offer dat bij het brandaltaar geslacht was.

Zevenmaal werd het bloed door de hogepriester op het altaar gesprengd, daarna werden de vier hoornen met het bloed bestreken.

Maar het kwam ook iedere dag tot uitdrukking. Want wanneer een priester de opdracht had om het reukoffer te brengen, dan moest hij met een reukwerkschaal naar het koperen brandofferaltaar in de voorhof gaan en met een tang enkele vurige kolen van dat altaar nemen. De priester ging daarna het heilige binnen, de reukwerkschaal werd op het altaar gezet en het reukwerk op de gloeiende kolen gestrooid.

Wat is nu de geestelijke betekenis van dit reukofferaltaar? Het reukaltaar wees heen naar het werk van Christus als biddende en dankende Hogepriester voor Zijn Kerk. In het Nieuwe Testament lezen we hoe de Heere jezus tijdens Zijn omwandeling op de aarde een Man geweest is van veel gebed. Na Zijn hemelvaart is Hij de Hogepriester, Die voor Zijn volk bidt. Hij heeft verdiend, waar Hij om bidt en daarom is Zijn bede ook onafwijsbaar. Zien we nu ook waarom enkele kolen genomen moesten worden van het brandofferaltaar, die gelegd werden op het reukaltaar, waarop het wierook werd gestrooid? Dit beeldt af dat het gebed van Christus gegrond is in het werk van Christus.

Enkele lessen die te trekken zijn vanuit de eredienst van het reukaltaar voor ons persoonlijk leven zijn deze: het reukaltaar stond in het heilige, waar alleen de priesters mochten komen - het persoonlijk gebed eist afzondering. Een stil plekje opzoeken gaat vaak nog wel, maar om de wereld uit ons hart te sluiten, dat is iets wat we in eigen kracht nooit kunnen.

In de tweede plaats komen we in ons gebed als het ware voor het aangezicht van een driemaal heilige God. Hoe nodig is het toch dat we in ons gebed een besef hebben van Gods heiligheid. Dat zal tot uitdrukking komen in onze houding, maar ook in onze woorden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen