Octroogemachtigde

Het gesprek nam echter een heel onverwachte wending.

'Werken en reizen op zondag komt hier slechts sporadisch voor. Ik ben zelf gereformeerd. Die enkele keer dat ik 's maandags vroeg in het buitenland moet zijn, vertrek ik op zondagavond. Dan kan ik 's ochtends naar mijn eigen kerk. Lijkt u dat niet veel beter dan op zaterdag al te vertrekken en in het buitenland naar de kerk te gaan? '

Ondanks mijn bezwaren ben ik aangenomen. Tot nu toe is steeds rekening gehouden met mijn zondagsrust.

In het kort iets vertellen over je beroep en hoe je daarin als christen staat in een wereldse werkomgeving is geen eenvoudige opgave. In je enthousiasme voor je werk draaf je al snel door. En wat je ervaringen met onkerkelijke mensen betreft, stel je dingen die je meemaakt al snel wat rooskleuriger voor dan ze in werkelijkheid waren... Desniettegenstaande toch een poging.

Tijdens je schooltijd word je steeds voor de vraag gesteld welk beroep je straks kiest. Als je je diploma op zak hebt, wacht er meestal een kortere of langere vervolgopleiding. je vraagt je wel eens af: 'Waar zal ik straks terechtkomen? Hoe zal dat gaan als ik straks ergens een werkplek heb gevonden? ' In 'Mijn beroep' komen mensen aan het woord die inmiddels een plekje gevonden hebben in de maatschappij. Zij vertellen iets over hun staan in de samenleving. En laten iets zien van wat het betekent om als christen je (goddelijk) beroep uit te oefenen. Als tweede komt de heer j. L. van der Veer (41) aan het woord. Hij werkt als octrooigemachtigde bij Philips.

In de eerste plaats iets over het (onbekende) beroep van octrooigemachtigde.

We leven in een tijd van snelle technische ontwikkelingen. Denk maar eens aan zaken die zo'n twintig jaar geleden nog onbekend waren, zoals pc's, cd's en Internet. De mensen die betrokken zijn bij het - vaak kostbare - ontwikkelen van dergelijke zaken komen regelmatig technische problemen tegen. Hoe maak ik het product kleiner, met minder uitval, van betere kwaliteit? Soms komt iemand met een slim idee om zo'n probleem op te lossen en heeft hij daarmee een uitvinding gedaan.

Als iemand een uitvinding doet, kan hij (of het bedrijf waarvoor hij werkt) daarvoor bij de overheid (de octrooiraad) een octrooi aanvragen. Blijkt uit onderzoek dat de uitvinding inderdaad nieuw en verrassend is, dan verleent de overheid voor die uitvinding een octrooi. Hiermee kan de aanvrager anderen verbieden zijn uitvinding toe te passen, of dit tegen betaling toestaan.

Het schrijven van octrooiaanvragen en het verdedigen ervan voor de octrooiraad is specialistisch werk. Het kan letterlijk op één woord aankomen of een octrooi goed geschreven is of niet. Dit werk wordt daarom vaak uitbesteed aan een octrooi-

gemachtigde. Dat kun je worden met de juiste vooropleiding (een technische studie aan een universiteit), met een aantal praktijkjaren onder leiding van een ervaren octrooigemachtigde en na het succesvol afleggen van een aantal examens.

Waarom ik voor dit beroep gekozen heb? Interesse in techniek en plezier in het kritisch beoordelen van teksten. Klopt het wel wat daarin beweerd wordt?

Als octrooigemachtigde word je erop getraind om fouten in argumenten en redeneringen te doorzien. Dit is tegelijk ook een gevaar van het beroep, je kritisch denken beperkt zich niet uitsluitend tot je werk. Ongemerkt leg je ook de exegese van de zondagse preek op het aambeeld van je kritische geest!

Hoe ik het ervaar om als christen in mijn 'wereldse' werkomgeving te staan? Allereerst wil ik benadrukken heel blij te zijn met mijn vele collega's die mij volledig accepteren. Die ook vaak bij het eten (heel even!) hun mond houden als ik bid of dank. Echte vijandschap merk ik eigenlijk nauwelijks, veeleer een oppervlakkige nieuwsgierigheid. De enkele keer dat er sprake is van echte vijandschap tegen de kerk (niet tegen mijn persoon!) dan blijkt die doorgaans gebaseerd te zijn op schrijnende ervaringen uit het verleden! Aan mij wordt hoogstens gevraagd of ik er uit principe voor of tegen ben, of dat ik erover nagedacht heb!

Bij enkele ouderen merk je soms aan het taalgebruik dat ze een christelijke opvoeding achter de rug hebben. Hierover praten ze overigens liever

niet meer. Bij veel jongere collega's valt op dat ze weinig over de Bijbel en het christelijk geloof weten. De gesprekken met beiden blijven daardoor vaak heel oppervlakkig. Enkele keren heb ik geprobeerd aan de hand van een van de boeken van Van de Beukei een gesprek uit te lokken. De respons was zeer mager. Het vissymbool achter op mijn auto leidt eerder tot vragen: 'Ben je soms Jehova's getuige? '.

Het is mijn ervaring dat je gedrag in het dagelijks leven uiterst belangrijk is. Ben je daarin consequent of niet? Als je uitglijdt weten je collega's je daar heel fijntjes op te wijzen! 'Dat hadden we van jou niet verwacht.'

Soms zijn er ook indrukwekkende momenten van verwondering en blijdschap. Zoals enkele weken geleden, toen ik met een mij onbekende zakenrelatie uit Korea uit eten ging. We waren wederzijds verbaasd toen we constateerden dat we voor ons eten wilden bidden. 'Bent u ook christen? ' Tijdens het eten heb ik veel geleerd over de (vele) christelijke kerken in Korea en hoe het christendom daar bloeit en groeit. Verwonderd hoorde ik aan dat het op zijn bureau de gewoonte is om elke dag te beginnen met een half uur gebed en meditatie. Desgewenst konden wij daarna een dik boek schrijven over al onze dogmatische verschilpunten. Maar ook hoorde ik hem spreken van zijn liefde voor Christus, Die hem eerst had liefgehad. Een indrukwekkend moment van verwondering en blijdschap. Soms.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen