Ruim 50 jaar gezant van Christus' wege

Ds. De Gier had vele jaren een vooraanstaande plaats in het kerkelijk leven van de Gereformeerde Gemeenten. Hij was de enige nog levende predikant die nog les van ds. G.H. Kersten gekregen had. Vandaar dat de eerste vragen op de persoon van ds. Kersten gericht zijn.

Ds. C. H. Kersten is van grote betekenis geweest in uw leven, hoe bent u met hem in aanraking gekomen?

Ds. Kersten preekte eens in Oudemirdum in Friesland en was te gast bij ouderling D.W. Tuinier, de grootvader van student D.W. Tuinier. Tijdens de maaltijd vertelde Tuinier dat zijn zoon Bauke in Groningen zou gaan studeren voor arts. Ds. Kersten raadde Tuinier toen aan om Bauke naar Utrecht te laten gaan. In Groningen zou hij eenzaam kunnen zijn en in Utrecht was een groep studenten, zei hij, die bij de Gereformeerde Gemeenten en bij de Gereformeerde Bond horen, zij zoeken elkaar op. Zo kwam Bauke Tuinier in Utrecht op kamers in hetzelfde kosthuis als j.W. Kersten, een zoon van ds. Kersten. Bauke studeerde medicijnen en ik ook, zo leerden we elkaar kennen en zo kwam ik ook in contact met Jan Kersten. En, zoals tegenwoordig gezegd wordt: het klikte meteen. Ook met Bauke heb ik een goede band gehad en door Bauke kwam ik bij ouderling Tuinier in Oudemirdum. Later heb ik daar veel gepreekt. Er zijn daar banden gevallen.

Jan Kersten nam me geregeld mee naar Rotterdam, daar ontmoette ik zijn vader. Ook bleef ik er wel eens een zondag over en dan liepen we naar de kerk, ds. Kersten, Jan en ik. Inmiddels was het oorlog geworden en kwam mijn moeder, die alleen was gebleven, ook in Utrecht wonen, in Tuindorp. Gedurende de oorlog kwam ds. Kersten een paar maal per jaar een lezing houden voor de studenten bij mij thuis in Utrecht, 's Zondags kerkten we bij ds Heikoop. In 1942 ben ik daar door ds. Heikoop gedoopt, ik was daarvoor een zogenaamd "Hervormd geboortelid".

Inmiddels was tussen ds. Kersten en mij een goede vertrouwensrelatie ontstaan. In 1943 meldde ik me aan voor een attest bij de kerkenraad van Utrecht. Ik moest nog één jaar wachten. Op advies van ds. Kersten ben ik toen oude talen gaan studeren en heb daar staatsexamen in gedaan.

In 1944 heb ik me weer gemeld, ik ben toen aangenomen met Van Dijke, Heerschap en Hagestein.

Door de oorlogsomstandigheden was er in september weer een admissievergadering en daar zijn toen Van Dam en De Wit aangenomen.

Kunt u een beschrijving geven van ds. Kersten als persoon?

Kersten als persoon? Ds. Kersten was een harde werker, had een enorme kennis, kon leiding geven. Dat was ook wel gebleken in 1907 en later bij de oprichting van de Theologische School. Hij was erg op een goed gefundeerde preek: hij hield niet van "praatjes" op de preekstoel, maar was voor een leerstellige uiteenzetting van de waarheid van Gods Woord.

Hoe was ds. Kersten als docent? Waar legde hij nadruk op als het gaat om dogmatiek en kerkregering?

Ds. Kersten was een goed docent, kon het begrijpen als er moeilijkheden waren bij de studenten met het studeren en was een geboren onderwijzer.

De kerkregering, daar legde ds. Kersten niet zo erg de nadruk op. Hij hield wel van een georganiseerd kerkelijk leven. De lessen over kerkrecht waren heel weinig in getal. Werd er gebeld of kwamen er vragen over kerkrecht dan beantwoordde ds. Kersten die, hij wist er zelf veel van. En de vrager was tevredengesteld. "Ds. Kersten zegt het" en dan was het zo.

Hij zei: We hebben de tien geboden en we hebben de Heidelbergse Catechismus." In de verklaring van de catechismus wordt richting gegeven aan het kerkelijk leven. En er is de kerkregering zoals die in Gods Woord verwoord wordt: Verzuim de gave niet, die in u is, die u gegeven is door de profetie, in de oplegging der handen des ouderlingschaps" 1 Timotheüs 4:14.

Ds. Kersten heeft altijd veel waardering gehad voor de Schotse verbondstheologie, zoals verwoord door onder andere A. Comrie en Ralph en Ebenezer Erskine. Wat was volgens ds. Kersten de grote waarde van deze theologie? H li r K li h De grote waarde bij de Erkines was ten eerste de voorstelling van het evangelie en de vermaning om het evangelie te gehoorzamen en ten tweede het aanbod van genade.

De zoon van ds. Kersten, ds. /. W. Kersten was een goede vriend van u. Wat voor een man was hij? j.W. Kersten was een begaafd en emotioneel persoon en erg muzikaal. Hij kon heel impulsief zijn.

Het klimaat in onze kerken in deze tijd wordt soms afgeschilderd als dor en doods. Er zou weinig doorbrekend werk zijn. Was dat vroeger inderdaad beter?

Wij zijn geneigd alles wat vroeger was als beter te oordelen, maar we moeten dit niet overdrijven. Er zijn inderdaad perioden geweest dat het genadewerk soms plaatselijk zeer overheersend was.

In de jaren vijftig maakte u deel uit van het bestuur van het Landelijk Verband van jongelingsverenigingen der Gereformeerde Gemeenten. Op welke wijze bent u bij dit werk betrokken geraakt?

Door verkiezing van het bestuur ben ik in het L.V. gekomen. Ds. Verhagen was voorzitter en ik ben na ds. Verhagen in Lisse bevestigd als predikant. Vergeet niet dat er toen maar heel weinig predikanten waren, ik meen van 18.

Wat was uw motivatie om u in te zetten voor de jongeren? Met welk doel was u voor jongeren bezig?

Het verenigingsleven heeft altijd mijn interesse gehad voor het behoud van jonge mensen bij de kerk. Zelf ben ik vroeger lid geweest van de Hervormd Gereformeerde jongelingsvereniging in Gorkum.

In die tijd waren mensen als ds. A. Verhagen en B. Roest betrokken bij het werk van het Landelijk verband. Wat voor mensen waren zij?

Ds. Verhagen was een vriendelijke man, bewogen met het behoud van de jeugd. Hij kon heel humoristische opmerkingen maken en ook in delegeren was hij heel goed. Hoewel hij een geringe theologische opleiding had, kon hij op bepaalde ogenblikken de juiste beslissingen nemen. B. Roest was een hartelijke, meelevende en gunnende man.

Wat deed het Landelijk Verband voor de jongeren in die jaren?

Het L.V. organiseerde de landdagen, deed veel voor 'onze jongens in Indië', kortom heeft het jeugdwerk georganiseerd en inhoud gegeven.

U bent actief geweest op veel terreinen van het kerkelijk leven. Onder andere als docent aan de theologische school, hoofdredacteur van de Saambinder, scriba van diverse Generale Synodes, als deputaat van diverse deputaatschappen. Wat was uw liefste werk?

Het liefste werk was het docentschap in kerkrecht aan de Theologische School, na het preken. Het is echter moeilijk te splitsen. Ik heb het alles met liefde en graag gedaan.

Van kerkrecht kregen we niet veel mee, ds. Kersten wist het en er was niet veel daarover op school. Ik voelde een tekort en ben toen gaan studeren, vooral Bouman. Ik was toen ik in Lisse stond, consulent in heel Noord-Holland. Eens in de week ging ik voor in een gemeente daar. Dat ging allemaal met het openbaar vervoer. Vergeet niet: het was vlak na de oorlog, Nederland was met de opbouw bezig. Een auto had ik niet, ik had alleen maar gestudeerd. Er reed een stoomtrein van Amsterdam naar Enkhuizen, Hoorn, Den Helder en dat ging niet zo vlug als tegenwoordig. Ik studeerde altijd in de trein, daar heb ik me het kerkrecht eigen gemaakt.

Dat reizen, dat was me wat. Om vier uur weg uit Lisse, van Haarlem naar Amsterdam, dan met de stoomtrein verder. Terug ging de laatste trein om negen uur of half tien naar Amsterdam. Dan een late trein naar Haarlem. Vaak kon ik niet meer naar huis komen met het openbaar vervoer, maar daar had ik op gerekend. Ik was met de fiets naar Haarlem gegaan en dus kon ik met fiets weer naar huis. Het was dan al nacht.

Als het gaat over uw hoofdtaak, dienaar van het Goddelijke Woord, hoe zou u de kern van de boodschap die u vele jaren lang verkondigd hebt, willen omschrijven?

Paulus zegt: "Zo zijn wij dan gezanten van Christus wege, alsof God door ons bade; wij bidden u van Christus wege, laat u met God verzoenen". Dat is de boodschap.

Kunt u, terugkijkend, op een ambtsperiode van meer dan vijftig jaar,

zaken noemen die u persoonlijk als hoogtepunten in u die jaren ervaren hebt?

Hoogtepunten? Een genade dat ik vijftig jaar het Woord heb mogen verkondigen, en 35 jaar aan de Theologische School docent ben geweest, waarvan vele jaren als rector. Verder de waardering in de vorm van de gekregen ridderorde van de koningin. Ds. Verhagen noemde dat een remonstrants lintje, door goede werken verdiend; maar hij had er zelf ook één gekregen!

En dieptepunten?

Over dieptepunten, daar praat ik hier niet meer over. Er zijn zaken geweest die zo erg waren, dat ik er soms niet mee verder kon, maar na enkele maanden heeft de Heere het van me afgenomen. Ik kom daar niet meer op terug.

U bent in de avond van uw leven. Dan wordt er veel teruggezien. Maar als u probeert vooruit te zien, wat is dan uw verwachting voor de jongeren? voor de kerk,

Er blijft een toekomst voor de Kerk in Christus jezus.

Wat is uw persoonlijke voor de toekomst? verwachting

Niemand kan in de toekomst zien. Ik kan alleen maar zeggen: "Alle roem is uitgesloten, onverdiende zaligheên, heb ik van mijn God genoten, ik roem in vrije gunst alleen". Als ik bij de Heere mag zijn, dan zal ik eeuwig God loven, omdat Hij het heeft gedaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen