Simson, de geloofsheld (6)

Richteren 15: 14-20

Als een moedige strijder

Vol spanning wachten de Filistijnen bij Lechi. Daar komen de mannen van Juda aan. Een weerloos gebonden held slepen ze mee. Wat een miskenning en verwerping voor Simson. De Filistijnen juichen! (vers 14). Ze hadden nooit gedacht hun aartsvijand zo makkelijk in handen te krijgen. Hun overwinning lijkt zeker. Maar ze juichen te vroeg! De satan en zijn aanhangers juichen altijd te vroeg. Hij heeft gejuicht in het Paradijs toen de mens viel. Maar hij wist niet van Gods eeuwig welbehagen. Hij juichte op Golgotha. Het was te vroeg! Christus stond op in Zijn grote kracht en verbrak de banden van de dood.

Ook vandaag juicht hij als een kind van God gebonden zit in ongeloof of gevallen is in de zonde. Maar... te vroeg! De HEERE is zo getrouw als sterk, Hij zal Zijn werk voleinden. Het allerlaatste woord is altijd aan God. Zul jij dat ook steeds bedenken!

Maar de Geest des HEEREN werd vaardig over hem (vers 14b). Precies op tijd doorstroomt Simson opnieuw de bovennatuurlijke kracht. Hij is zwak in zichzelf en machtig door de Heilige Geest.

Hij grijpt een vochtig ezelskinnebakken. Dat is een vers, nog niet verdroogd kaakbeen van een ezel. De Filistijnen staan verlamd van schrik. Hun juichen verstomt. De moedige strijder stormt op hen af. Hij slaat om zich heen. Iedere slag is raak! De Geest maakt hem tot een strijdbare held. Het is een grote overwinning in de kracht van de HEERE. Zo God voor ons is, wie zal tegen ons zijn?!

Als een hoogmoedige zelfbedoeler

Wat een triomf! (vers 15). Nog nooit is Simson zó geholpen. Daar staat hij tussen de duizenden lijken. In de verte kijken de laffe Judëers toe. Dan vlamt de hoogmoed op in z'n hart. Hij zingt luidkeels zijn overwinninglied. Met een ezelskinnebak, een hoop, twee hopen, met een ezelskinnebak heb ik duizend man geslagen (vers 16).

Het is een lied van twee regels. Door de vertaling uit het Hebreeuws is de woordspeling die Simson gebruikt verloren gegaan. Het woord dat vertaald is met hoop heeft sterke overeenkomst met het Hebreeuwse woord voor ezel. Met één ezel heb ik duizend ezels verslagen! Hoor je de grote wanklank in dit lied? Alle nadruk ligt op ik! Simson heeft dit wonder gedaan. Hij berooft God van Zijn eer en bezingt eigen eer. Met een verachtelijk gebaar werpt hij het ezelskaakbeen weg. Hij noemt die plaats: Ramath-Lechi! Kaakbeenhoogte.

De paradijszonde van de hoogmoed zit ons allemaal in het bloed. Ik ben een eerrover van God. Ik zoek in alles mijn eer en verheerlijking. 'Ik' staat altijd in het middelpunt! Is jou dat al eens tot smart geworden?

Zelfs na ontvangen genade sluipt de zonde van de hoogmoed telkens in het hart. Ze blijven zelfbedoelers! De Heere heeft dit lied ook gehoord. Hij heeft gelukkig wel middelen, soms bittere medicijnen, om een mens op z'n plaats te brengen. Hij gaat afstoten van onze Kaakbeenhoogte!

Als hem nu zeer dorstte, zo riep hij tot de HEERE (vers 18). Simson heeft een ondraaglijke dorst! Dodelijke vermoeidheid in de felle zon. Nergens is een druppel water na zo'n verhitte strijd. Hij staat op het punt om te bezwijken van dorst. Het lied is verstomd. Hij is held af! Hij gevoelt zijn afhankelijkheid, nietigheid en krachteloosheid.

Als een ootmoedige bedelaar

Hoor hem roepen in zijn stervensnood (vers 18). Van een hoogmoedige held blijft een arme zondaar over. Een ootmoedige bedelaar. Een onwaardige worstelaar. Gij hebt...! Hij gaat God de eer geven. Je hoort niets meer over ik, ik, ik (vers 16). Maar: Gij. Ik wordt Gij! Zijn grootste zorg is niet dat hij sterft van dorst. Maar het gaat in zijn gebed om de eer van God, om de zaak van God, om de Naam van God.

Zo'n bede is God aangenaam en wordt zeker verhoord! Voor een onwaardige, schuldige, strafwaardige aanroeper gaat God fonteinen openen! Op uw noodgeschrei doe Ik grote wonderen.

Toen kloofde God de holle plaats die in Lechi is (vers 19). Plotseling scheurt de steenrots. Uit de holte borrelt stromend water als een fontein. De dorstige Simson drinkt met volle teugen. Hij leeft weer op. Hij krijgt zijn kracht terug. Deze ervaring is niet vreemd in het leven van Gods kinderen. Hoe menigmaal hebt G' ons Uw gunst betoond, 't zij G' een fontein deed uit de rots ontspringen of op een hoop de waat'ren samendringen, wanneer de stroom door U werd uitgedroogd (Psalm 74: 15).

Dan krijgt de plaats een nieuwe naam! Eerst: Ramath-Lechi. Ik en het kinnebakken. Een erezuil voor Simson! Maar nu mag hij terugkomen op zijn dwaasheid. De Kaakbeenhoogte wordt tot een fontein des aanroepers. Dan wordt God op het hoogst verheerlijkt en ik op het diepst vernederd. Tot op deze dag (vers 19). Die gekloofde spleet waar het water uitstroomt is een gedenkplaats van Gods trouw. Het is een teken van de verhoring van het gebed.

De Heilige Geest moet en kan en wil jou de lessen van Lechi leren. Want God wederstaat de hovaardigen, maar de nederigen geeft Hij genade. Vernedert u dan onder de krachtige hand Gods, opdat Hij u verhoge te Zijner tijd (1 Petrus 5: 6). Wat een wonder van genade om als een ootmoedige bedelaar God de eer te mogen geven en door het geloof onze dorst te mogen lessen bij de gekloofde rots Jezus Christus.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen