Op het schippersinternaat

Heimwee

Spreek met verschillende (ex)internaatbewoners en ieder zal zijn eigen verhaal vertellen. De een heeft zich min of meer vrolijk door de jaren heengeslagen, een ander heeft in stilte geleden onder de scheiding, die er toch iedere keer weer kwam tussen kind en ouders. Een volgende vond het een gezellige tijd en bij een vierde komen allerlei negatieve ervaringen naar boven.

"Ik weet nog zo goed, hoe vreselijk ik het vond om - voor mijn gevoel - alléén achtergelaten te worden. Wat heb ik gehuild! Dat hield ook zomaar niet op. 't Moet voor mijn ouders ook heel wat geweest zijn, om hun kind zo verdrietig achter te laten. Maar 't moest... Met enkele andere kinderen sliep ik op één kamer, 'k Hield me groot, tot ik de deken helemaal over me heen getrokken had. Niemand mocht zien, dat ik bijna iedere avond huilde. En zeker de groepsleidster niet, want zij had pas nog tegen me gezegd: doe die krokodillentranen nu maar eens weg..."

Loes trok zich zulke opmerkingen erg aan. Het maakte, dat ze haar gevoelens ging verbergen. Ze leerde om een masker te dragen.

Een masker

"Ik liet het niet meer merken, dat ik verdriet had. Ik sloot mijn gevoelens diep weg. Dat was niet alleen zo op het internaat. Ook thuis kon ik me niet uiten. In die paar dagen dat ik thuis was, kwamen wel allerlei gebeurtenissen ter sprake, maar over mijn gevoelens zei ik weinig of niets. Ik vind zelf, dat mijn ouders en ik door de voortdurende scheiding uit elkaar groeiden. Ze zijn goed voor me, hoor. Ze hebben veel voor me over, maar een écht gesprek hebben we eigenlijk nooit."

Wat Loes vertelt, zal niet door elk schipperskind ervaren worden. Toch is het goed te begrijpen, dat de kortdurende contacten kunnen zorgen voor een wat oppervlakkiger omgang met elkaar. Op het internaat waren het de steeds wisselende groepsleidsters, die maakten dat Loes zich niet geven kon. Ze wilde zich niet aan hen hechten. "Je gaat toch niet je gevoelens, je diepste gedachten aan een ander vertellen, die misschien over een jaar weer uit je leven verdwenen is?"

Ook haar emoties verstopte ze. "Ik heb nooit geleerd om die te uiten. Naar mijn gevoel kreeg ik daar niet de ruimte voor. Hoe moet je je innerlijk laten zien, als je dat nooit geleerd hebt?"

Van het internaat af

De meeste meisjes en jongens gaan van het internaat af als ze achttien jaar zijn. Soms bestaat er een project 'begeleid kamerbewonen' om te leren op eigen benen te staan. Voor Loes was dat er niet. Zij moest al jong zelfstandig zijn. Dat ging niet zomaar zonder slag of stoot.

"Wat ik het moeilijkste vond, was bet zélf contact zoeken met anderen. Jarenlang had ik deel uitgemaakt van een groep en waren er allerlei dingen vanzelfsprekend geweest. Nu moest ik zelfstandig die drempel naar bijvoorbeeld de jeugdvereniging of de zang over."

Loes is inmiddels al jaren van het internaat af en woont zelfstandig. In een heel gezellig ingerichte kamer hebben we samen een gesprek. In de loop van de jaren heeft Loes een vriendenkring opgebouwd en voelt ze zich in de kerkelijke gemeente geen buitenbeentje meer.

"Dat heeft me veel moeite gekost. Ik heb heel bewust contact moeten zoeken. Stap voor stap moest ik leren naar mijn vrienden toe mijn gevoelens, mijn emoties te uiten. En ik ben nog bezig om dat te leren. Want als je goed met elkaar omgaat, moet je het toch aandurven je masker af te zetten?"

Wonen in een schippersinternaat... leder heeft daar zijn eigen verhaal bij. Er zullen zeker schipperskinderen zijn, die sommige dingen bij zichzelf herkennen. Er zullen echter ook 'walkinderen' zijn, die het échte contact - dieper dan de dagelijkse dingen - missen, hoewel ze dag aan dag thuis zijn. En de schipperouders? Hoe ervaren zij het om hun kind al zo jong te moeten afstaan? Hoe is het om iedere keer weer van je kind(eren) gescheiden te zijn en de opvoeding in meerdere of mindere mate aan anderen te moeten overlaten? Zijn er ouders, die daar eens over willen praten?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen