Simson, de geloofsheld (10)

Richteren 16: 23-31

Het feest voor Dagon

De Filistijnen vieren hun bevrijdingsdag! In de tempel van Dagon wordt een groot nationaal feest gevierd (vers 23). Het geweldige gebouw was een soort arena met een plat dak en een galerij vanwaar je een prachtig gezicht op het midden had. Twee enorme zuilen droegen de tempel (vers 26).

Dagon, de hoofdgod van de Filistijnen werd luid bezongen. Zijn beeld, half mens en half vis, had een ereplaats. Onze god heeft onzen vijand Simson in onze hand gegeven. In twee woorden tekenen zij het leven van Simson. Die ons land verwoestte en die onzer verslagenen velen maakte (vers 24b).

Op het hoogtepunt van het feest klinkt de roep om Simson: Roept Simson, dat hij voor ons spele. Als een blinde leeuw aan de ketting wordt Simson de joelende tempel binnengeleid.

En hij speelde voor hun aangezichten (vers 25b). Spelen! Kunstjes maken. Springen en rondjes lopen en dan struikelen tegen een pilaar. Uit het hoongelach blijkt dat ze ervan genieten!

Simson heeft gespeeld met zijn ambt. Hij speelde met het vuur van de zonde. Wat zal er omgaan in zijn hart? Hij is de oorzaak dat Gods Naam in het openbaar gelasterd wordt. Eigen schuld! Zijn ziel is dodelijk verwond door de lastering van zijn God: om mijn zonden wordt Uw Naam onteerd. Ken jij ook zulke smart over je zonden? Dan gaat om de eer van God in je leven!

Het gebed van Simson

Midden in het gruwelijke spel vraagt Simson aan de jongen: "Ik ben zo dodelijk moe! Laat mij een poosje rusten tegen de zuilen" (vers 26). Daar staat een kind van God. Tastend tussen de twee pilaren klimt een laatste gebed op tot GodI

Het is een korte en treffende smeekbede (vers 28). Hij noemt drie namen en hij vraagt om drie zaken. Hij roept: Adonai (Heere) de Schepper en Gebieder van alles op de aarde. JHWH (HEERE), de Verbondgod. De Ik-zal-zijn! De Onveranderlijke in Zijn trouw. De Naam is het enige houvast voor Simsons geloofsvertrouwen. O, Elohim (God), de Algenoegzame. In U is een volheid van kracht en macht.

En Simson smeekt om drie dingen!

Ten eerste: Gedenk toch mijner. Een gedachte van de HEERE aan hem. Op meer heeft hij geen recht. Meer heeft hij niet nodig. Met minder kan hij niet. Net als de moordenaar aan het kruis. Versta jij deze zielenschreeuw?

Het tweede is: Sterk mij toch alleenlijk ditmaal. Hij is totaal ontkracht in zichzelf. "HEERE, mag ik nog een keer de sterke Nazireeër zijn! Mijn roeping als verlosser vervullen." Deze zelfde noodkreet klinkt ook dikwijls onder aan de preekstoeltrap!

Zijn bede besluit met: Dat ik mij met één wrake voor mijn twee ogen aan de Filistijnen wreke. Is dat zondige, persoonlijke wraaklust? Nee! Hier vraagt de nazireeër Gods om de verheerlijking van God over de vijanden van God en van Zijn volk! Onze kanttekenaren zeggen: dit bad hij uit geloof en werd van God verhoord. Van God, Die hem dit voornemen en dit gebed heeft ingegeven.

Het sterven van een geloofsheld

Zijn gebed is verhoord!

Simson grijpt de twee steunpilaren van de tempel. Hij voelt die bovennatuurlijke kracht terugkomen. Blijdschap doorstroomt zijn ziel. Diezelfde Geest begint hem weer te drijven! Hij schreeuwt het uit! Het is zijn zwanenzang. Mijn ziel sterve met de Filistijnen (vers 30).

De leeuw uit de stam van Dan kromt zich met volle kracht. De twee zuilen schuiven uiteen!

Met een donderend geraas stort het hele gebouw in. Onder vreselijk gegil sterven de duizenden feestvierders onder hout en puin.

Die puinhoop predikt jou: de God van Israël is alleen God! Jonge vrienden, let toch op dit tweeërlei sterven. Eeuwig wee of eeuwig wel!

Een vreselijk einde voor de Filistijnen. Zo verschijnen voor de allerhoogste Rechter! Hun juichen verstomt en gaat over in een eeuwige schreeuw.

Och, of jij bekende in deze dag, wat tot je eeuwige vrede dient!

Voor Simson was het sterven gewin!

Nee, hij was geen zelfmoordenaar. Zijn zielsgesteldheid was totaal anders. Zijn sterven was geen wanhoopsdaad, maar een geloofsdaad! Het is het hoogtepunt van zijn verlossende werk voor Israël.

Onder het puin van deze tempel sterft de oude mens van Simson. Zijn sterven is een afsterven van de zonde en een doorgang naar het eeuwige leven. Daar kan hij nooit meer zondigen. Daar is hij nooit meer blind. Zijn ogen mogen de Koning zien in Zijn schoonheid!

Door U, door U alleen, om het eeuwig welbehagen.

Ook in zijn sterven is Simson een helder type van Christus. De meerdere Simson Die Zichzelf opofferde uit eeuwige liefde tot de eer van Zijn Vader en tot verlossing van Zijn volk. In Zijn borgtochtelijk sterven voor Zijn Gemeente heeft Hij alle vijanden gedood. Hij heeft op Golgotha de kop van satan vermorzeld. Hij heeft de Wet van de vloek ontwapend. Hij heeft voor al de Zijnen de hel gesloten en de hemel geopend.. Zijn sterven was de dood voor al Zijn vijanden!

Simson, de geloofsheld!

De Heilige Geest mocht jou en mij de lessen uit het leven van Simson leren! Het roept ons op tot bekering. Tot een mijden van de paden van de zonde. Maar het is ook een prediking van de vrije, soevereine genade van God. Die genade zal ook triomferen in het leven van al Zijn Simsons!

Meer dan Simson is hier! Jezus Christus, de Held bij Wie hulp is besteld.

Smeek om de wedergeboorte door Zijn Geest. Laat Hij je verlossen van het grootste kwaad en brengen tot het hoogste goed!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen