Ds. G. J. van Aalst, predikant te Ridderkerk

Hoe legt u contact met jongeren?

Het belangrijkste in het contact met jongeren is je 'uitstraling': ben je uitnodigend of afhoudend? De toon vanaf de kansel en de toon tijdens de catechese zijn daarvoor mede bepalend.

Vorig seizoen heb ik een brief geschreven aan vijftien catechisanten die niet meer kwamen. Ik heb ze uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek. De bereidheid om te komen was helaas bedroevend. Ik vraag me zo'n moment af: op welke manier ben ik tekort geschoten? Hoe komt het dat ik ze niet raak, niet aanspreek in de preek? Zelfonderzoek is dan op z'n plaats.

Contact met jongeren moet groeien. Ze moeten weten dat je er ook voor hen bent. Dat het helemaal niet vreemd is om me te bellen en te vragen: "Kan ik u spreken? ". Ik mag ook merken dat jongeren me weten te vinden. Dat weet de gemeente meestal niet, ook de kerkenraad niet.

rvaart dus geen drempels in de communicatie met ngeren?

Nee, niet echt. Het was Gods wonderlijke leiding dat ik zeven jaar schooldecaan ben geweest. De Heere heeft me zo voorbereid op het pastoraat. Op de decanencursussen heb ik geleerd gesprekken met jongeren te voeren en zwijgers aan de praat te krijgen.

Begin eerst over school, over hun werk, zodat ze de spanning wat verliezen. Stel niette confronterende vragen. Het is helemaal niet erg als er stiltes vallen. Zeg dan bijvooreld: "Denk er maar even over na". Onderdruk de neidan ga ik het maar vol praten..., want dan zeggen ze nóg niets.

Luisteren is het allerbelangrijkste. Geef ook je ogen goed de kost. Ik ga bewust zo zitten dat jongeren me niet aan hoeven te kijken, maar heel goed een andere richting uit kunnen kijken.

Veel ambtsdragers worstelen met het in gesprek gaan met jongeren...

Bij een gesprek zijn er twee betrokken. Eén die jij kent, dat ben je zelf. De ander wil je leren kennen. Als je dan echt in hem bent geïnteresseerd en hij gebruikt de term 'walkman' of'SMS' en je weet niet wat dat is, dan zegje dat gewoon. Het is niet erg dat je niet alles weet. Het komt aan op de dingen waarvoor je eigenlijk in gesprek gaat. Ik heb een ziel, jij hebt een ziel. Er is zoveel wat samenbindt, dat de manier van verwoorden geen hinderpaal mag zijn voor het gesprek.

Hoe ervaart u het jongerenpastoraat?

In het echte pastorale gesprek deel je samen het wezenlijke. Daarin mag je als pastor ook je kleinheid laten zien. Je hoeft niet zo zelfverzekerd te zijn, als je maar wel zeker bent van wat de Heere zegt en hoe Hij werkt. Dat is de taak van de pastor.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen