A. van Setten, ouderling te Zwijndrecht en districtsvoorzitter Zuid-West +16

Wanneer komt u in contact met jongeren?

Met de meeste jongeren kom ik in contact via de catechis atie. Aan het einde van het seizoen nodig ik de hele groep bij mij thuis uit. Zo wil ik ze laten zien dat ze echt bij de

gemeente horen. Verder benader ik jongeren zelf actief, door ze aan te spre ken bij de kerk of ze op te bellen. Veel jongeren nemen vanuit zichzelf contact met mij op. Dat komt vooral doordat ik nog niet zolang geleden JeV-leider ben geweest.

Jongeren vinden de drempel om naar u toe te stappen dus niet zo hoog?

Nee, gelukkig niet. Als jongeren toch een hoge drempel ervaren om hun problemen te vertellen, vraag ik ze wel eens hun problemen te mailen. Schriftelijk contact is een stuk onpersoonlijker en daardoor gemakkelijker. Het hoge woord is er dan uit. Ik ga echter niet per e-mail hun vragen beantwoorden. Het mailtje of eventueel de brief gebruiken we dan bij het gesprek.

Hoe benadert u jongeren?

Jongeren vragen een specifieke benadering. Ze hebben andere vragen dan volwassenen en zijn anders gevormd. Daar moet je bij aansluiten. Ik probeer tussen de jongeren te gaan staan om ze te begrijpen en hun vragen te herkennen. Wat beheerst ze, hoe leven ze?

Met welke vragen kloppen jongeren bij u aan?

Sommigen hebben vragen over de leer. Vroeger heerste er toch meer een sfeer van 'zo is het'. Nu zijn jongeren veel kritischer. Ze worden hierin ook gevoed door allerlei dingen die ze om zich heen horen. Andere jongeren kunnen de druk van de huidige maatschappij niet aan. Ze moeten presteren, maar kunnen daaraan niet voldoen. Je hebt dan al snel te maken met psychische problemen.

Je moet trouwens wel oppassen datje geen hulpverlener wordt. Ik wil luisteren, maar als het nodig is verwijs ik door.

Wat is uw eigen ervaring met het jongerenpastoraat?

Jongeren staan op het punt belangrijke keuzes te maken. Ik kan ze daarin richting geven, maar de keus zelf kan ik niet voor hen maken. Dat maakt het jongerenpastoraat aan de ene kant vreselijk moeilijk. Vanuit m'n bewogenheid wil ik ze laten zien dat het leven met de Heere zo goed is. Maar ik kan ze dat niet geven. Dat geeft een spanningsveld. Ik word verdrietig als ik merk dat ik onmachtig ben. Dan blijft alleen het gebed over. Ook als ze niet meer willen praten, want dat komt helaas ook voor.

Aan de andere kant kan het me ook echt blij maken. Als jongeren luisteren, als ze anders naar de dingen gaan kijken of anders gaan denken. Daniël «m 9

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen