Zondaar en toch een heilige

In deze wereld is alles aan verandering onderhevig. En wat nieuw is, wordt oud. Dat geldt de dingen van deze wereld en deze tijd. Een nieuwe auto wordt oud. Een nieuw jaarwordt oud. Zo kunnen we door gaan. Het geldt ook ons leven. De jaren gaan voorbij. Als oude mensen terug kijken op hun leven, zeggen ze: wat is het snel voorbijgegaan. Zo is het sinds de zondeval. Door de zonde is de dood in de wereld gekomen. Wij moeten allemaal sterven en geopenbaard worden voor de rechterstoel van Christus. Er toch spreekt de Bijbel over iets dat niet veroudert. Indien iemand in Christus is, die is een nieuw schepsel: het oude is voorbijgegaan, ziet, het is alles nieuw geworden. Nieuw leven, een nieuw hart, een nieuwe geest, al deze uitdrukkingen hebben dus met Christus te maken. Wat bedoelt Paulus met de uitdrukking in Christus? Ik hoop dat het een vraag van je hart is.

Wijnstok Christus

De eerste woorden Indien iemand hebben ons eigenlijk veel te zeggen. Door deze woorden te gebruiken, zegt de apostel dat niet iedereen in Christus is. Van nature is niemand in Christus. In ons doopformulier lezen we dat we van onszelf uit kinderen des toorns zijn, dat wil zeggen dat wij buiten God en Christus zijn. Aangrijpende woorden. Dat is de diepe werkelijkheid van het leven van ons allemaal. Wij allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid Gods. En dat het zo is, is onze eigen schuld. Wij zijn Adamskinderen, dus niet in Christus, maar in Adam begrepen. Als de apostel dan ook spreekt over in Christus zijn, dan bedoelt hij daarmee: in Hem ingelijfd zijn, in Hem ingeplant zijn, met Hem verbonden zijn. Christus de Levensvorst heeft het ware leven verdiend en deelt dat door Zijn Geest ook uit. En dat leven wordt nieuw leven genoemd. Nieuw, omdat het niet te vergelijken is met het oude leven. Nieuw, omdat dit leven ontspringt en gevoed wordt door de levenssappen van de Wijnstok Christus. Nieuw, omdat het nooit veroudert, maar blijft tot in der eeuwigheid. En wie nu in en met Christus is, is een nieuw schepsel. Een kind van God is in Christus! Ben jij dat al? Is dat je levensvraag?

Nooit meer verbroken

Onze vaderen noemen in de Dordtse Leerregels de levendmaking, de wedergeboorte een nieuwe schepping, welke God zonder ons in ons werkt. Dan worden we van Adam afgesneden en Christus ingelijfd. Het betekent dat de Heere ons nu in genade aanziet en we voor rekening van de Heere liggen. We worden van geestelijk dood een geestelijk levende. We behoren vanaf dat ogenblik niet meer Adam, maar Christus toe. Een wedergeborene, een levendgemaakte is een lid van Christus' lichaam. Dan ontstaat een levensband met de Levensvorst die nooit meer verbroken wordt. Nee, er komt in de plaats van de oude mens niet een nieuwe mens, maar de mens wordt

herschapen en vernieuwd naar het evenbeeld van God. Het beeld van God, dat door de zonde verloren is, wordt in beginsel hersteld. Het betekent dat de mens weer op de Heere gericht wordt. De Heilige Geest opent het hart dat voor de Heere gesloten was. Hij verlicht het verstand zodat ik kennis van de Heere, en ook van mezelf krijg. Ik ga zien hoe de Heere mij ziet. Wie ik door de zonde geworden ben. Ik ontdek dat de Bijbel mij de naam zondaar geeft. Wat een ontdekking is dat! Het verwekt innerlijke schaamte, berouw en verdriet. Wat een geduld heeft de Heere met mij gehad. Wie is Hij geweest voor mij en wie was ik voor Hem. In de wil stort Hij nieuwe hoedanigheden, zodat die weer gaat willen wat God wil. Er komt een liefdesbetrekking op een onbekende God. Kortom, alles wordt anders, nee sterker, alles wordt nieuw.

Alles anders

Een wedergeborene heeft een nieuw hart gekregen. Een hart dat naar de Heere uitziet en Hem begeert te kennen, te dienen en te vrezen. Door de vernieuwing van je hart gaan je gedachten een andere kant uit. Je gaat anders over God, maar ook over jezelf en je naaste denken. Je krijgt andere gedachten over de zonde en wat de wereld je biedt en voorspiegelt. Je hebt eigenlijk nooit erg in het ware karakter van de zonde gehad, maar nu ga je zien dat de zonde de Heere vertoornt en je ziel verwoest. Je gesprekken krijgen een andere inhoud, omdat je verlangens en begeerten anders worden. De psalmen waarin gesproken wordt van schuldbelijdenis, van vermaak in de dienst des Heeren en uitzien naar de Heere, worden waar in je leven. Je gaat anders tegen de toekomst aankijken, omdat je gaat voelen en zien dat niet het aardse maar het Koninkrijk Gods het belangrijkste is. Je krijgt ook een nieuwe naam. Een naam die niemand kent, dan die hem ontvangt. Er komt in je leven een nieuwe lusten liefde om de Heere te vrezen. Omdat je gaat zien dat Hij het zo waardig is gevreesd en gediend te worden. Dat nieuwe leven richt zich op de Heere. Dat komt omdat het van de Heere vandaan komt. Het is een door Christus verworven genadeweldaad.

Nieuwe wortel

Nee, wij zijn niet in staat tot zo'n een nieuwe schepping. God is de grote Schepper van dit leven dat nooit oud wordt, maar blijft tot in der eeuwigheid. De Heere verwekt door Zijn almacht dat nieuwe leven. Hij werkt door Zijn Geest het geloof als vrucht van dit nieuwe leven in het hart. Het geloof dat aan Christus verbindt. Dit wil niet zeggen dat een in Christus levendgemaakte zondaar nu ook gelijk kan zeggen dat de Heere Jezus Zijn Zaligmaker is. Daar zijn de oefeningen van het geloof voor nodig. Maar al voelt die jongere of oudere zich ellendig, schuldigen onbekeerd, zijn hart gaat naar de Heere uit. Hij kan de Heere niet meer missen. En hoe groot is de verwondering en de blijdschap als hij ervaren mag dat de Heere van hem afweet en de Heilige Geest zijn oog opent voor het heil in Christus. Dan ervaart hij een vreugde en blijdschap die nergens mee te vergelijken valt. O, dan wordt er een nieuw lied in zijn ziel geboren. Een lied van verwondering en aanbidding. Dan is het oude voorbijgegaan, dat

wil zeggen dat de vernieuwde mens niet meer leeft uit de oude wortel Adam, maar uit de nieuwe wortel Christus.

Tot de laatste snik

Wordt Gods kind dan een heilige? Een mens die de zonde te boven komt? Nee, we lezen van Paulus dat hij na alle rijke geloofsweldaden waarover hij schrijft in de Romeinbrief van zichzelf moet zeggen dat hij vleselijk is, verkocht onder de zonde. Hij blijft een mens, aan wie niets menselijks, ook niets zondigs, vreemd is. In de Bijbel worden Gods kinderen niet getekend als heiligen, maar als mensen, die in zonden kunnen vallen, die aardsgezind en wereldgelijkvormig kunnen zijn. In de Heidelberger Catechismus moet de christen klagen dat de boosheid hem altijd aanhangt en dat hij in zichzelf zo zwak is dat hij niet een ogenblijk in eigen kracht in de verzoeking van duivel, wereld en eigen vlees kan staande blijven. Hij blijft een zondaar, maar is toch door de inlijving in Christus een heilige! Wie zal dat verstaan? Een zondaar tot de laatste snik, maar toch voor rekening van de Ander, Christus. Als alles nieuw in ons leven wordt, worden we een 'tweemens'. Indien iemand, wie hij of zij ook is, hoe oud of jong ook, maar zo iemand wordt een nieuw schepsel. Een mens in wiens hart een strijd ontbrandt. Een strijd tussen Geest en vlees. Dan komen er twee levensbeginselen, twee levensrichtingen tegenover elkaar te staan. Het vlees, de oude mens trekt naar de aarde. De Heilige Geest, Die woning in het hart maakt, trekt het hart naar de Heere. En deze strijd eindigt als de zondaar sterft. Dan pas is die strijd voorbij. Dan trekt het oude levensbeginsel niet meer naar de zonde, naar de aarde, maar sterft, gaat onder. Ben jij al een tweemens?

Niet verschuilen

De inlijving in Christus is een werk van de Geest. Maar toch worden we door de doop vermaand en verplicht tot een nieuwe gehoorzaamheid. Deze regels zijn gelezen toen je gedoopt werd. Wij zijn verantwoordelijk en kunnen en mogen niet zeggen: ik wacht maar af of de Heilige Geest ook in mij die nieuwe schepping wil werken. De Heere vraagt van ons allen een leven in Zijn dienst. Hij heeft als Schepper immers recht op ons leven. Wij kunnen ons achter onze onmacht niet verschuilen. Wij mogen niet onbekeerd zijn en blijven. De verantwoordelijkheid van elk mens wortelt in de schepping, maar wordt groter naarmate de Heere bemoeienis met hem houdt. In het bijzonder wordt die verantwoordelijkheid groter door de ernstige aanbieding van Christus en de verbondsweldaden in het Evangelie (een van de zes uitspraken op de Generale Synode van de Gereformeerde Gemeenten in 1931). Kunnen wij onszelf dat nieuwe even geven? Nee, dat is absoluut onmogelijk. Maar wat onmogelijk is bij mensen, is mogelijk bij God.' En weetje, wat zo'n wonder is: Hij wil er om gebeden zijnI O, leg dan je verloren leven maar voor Hem neer en smeek: Zone Davids ontferm U mijner.

En nooit heeft Hij zo'n bedelaar afgewezen. Integendeel! Want: Hij heelt gebrokenen van harte, En Hij verbindt z' in hunne smarte, Die, in hun zonden en ellenden, Tot Hem zich ter genezing wenden.

Alblasserdam, ds. B. van der Heiden

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen