"Waarom mijn"

Wat is het aangrijpend om met de dood in aanrakingte komen. Wat een groot verdriet kan er plotseling zijn. Wie kan echt peilen wat het betekent voor een kind om een vader of moederte verliezen? Als je het zelf niet hebt meegemaakt, dan zet je de gedachte aan sterven ver van je af. Het maakt je somber en angstig. Als je jong bent wil je leven en voor al niet denken aan dat erge van de dood. Soms gebeurt het dicht bij je. Bij iemand in jouw klas of bij iemand die bij jou op de jeugdvereniging zit. Je wordt opgeschrikt. Je bidt die avond ernstiger om bekering, je voelt wel: je moet bereid zijn om God te ontmoeten. Soms denk je nog eens aan je klasgenoot of JeV-lid; 't moet wel een groot verdriet zijn... Wij vergeten soms zo vlug.

Een stil verdriet

Briefschrijfster, ik noem je maar Marja, plotseling werd je vader van je weggenomen. Wat een onpeilbaar verdriet als er onverwacht iemand uit je leven wordt weggenomen, waar je zoveel van hield. Je vader, die je niet kon missen.

En toch gebeurde het. De Heere nam hem van je weg. En dan? Toch aanvaarden? Maar hoe dan? En die moeilijke vragen: Is vader bij de Heere? En waarom nu juist mijn vader? 'k Had nog zoveel van hem willen leren. Wat kun je als jongere bij zo'n groot verlies eenzaam zijn. Je zou er wel over willen praten, maar met wie? Elke morgen word je wakker met de gedachte: hij is er niet meer. En als je 's avonds in bed ligt 'praat' je tegen hem, alsof hij er nog bij is. En elke keer bedenk je: 't heeft geen zin, hij hoort het niet meer. Je ziet op tegen elke verjaardag en gebeurtenis waar hij niet meer bij is.

Na verloop van tijd ontdek je die morgen niet meer aan hem hebt gedacht. Je schaamt je. Nu al vergeten? Na enige tijd praten de mensen om je heen er niet meer over. Je kunt ertoch ook niet over blijven praten? Soms denk je dat je er mee 'leert leven'. Maar dan ineens overvalt het je weer. Dan lijkt het gemis groter te worden. Een stil verdriet blijft over.

Waarom mijn vader?

Waarom mijn vader? Ik schrijf dit aan jou, Marja, maar ik betrek er ook al die andere jongeren bij die worstelen met de vraag naar het 'waarom'. Jouw 'waarom' is te begrijpen. Het lijkt allemaal zo tegenstrijdig. Je kunt als jongere je vader of moeder niet missen. Je hebt hun leiding nodig. Je zou nogzo graag over allerlei dingen die je bezig houden willen praten. Advies willen vragen. En dat kan niet meer. We weten uit de Bijbel hoe Job worstelde met de vraag over het Godsbestuur en het lijden.

Ds. P. Mulder en de heer ).H. Mauritz beantwoorden vragen van jongeren. Heb je vragen? Mail naarsteljevragen@cbgg.nl. Je kunt natuurlijk ook

schrijven naar Redactie Daniël, Stel je vragen, Postbus 79, 3440AB Woerden. Voor deze rubriek hoefje niet persé je naam er bij te zetten, maar dan krijg je ook geen antwoord als je vraag niet in Daniël beantwoord kan worden.

job stelt zijn vragen aan de Heere. Hij vraagt zich af waarom hij geboren is. Waarom dit alles?

En beantwoordt de Heere de vele vragen van job? Nee! Job krijgt geen verklaringwaarin Gods bedoelingduidelijk wordt. Job krijgt wel een antwoord van de Heere. Lees de hoofdstukken 38 tot en met 42.

Dat onderwijs van de Heere brengt Job aanZijn voeten.

Hij aanbidt God, de Almachtige Schepper van hemel en aarde. Job wordt het eens met de Heere. Daar gaat het om. Begrijp je? Gods wegen zijn hoger dan onze wegen. De Heere hoeft niet uit te leggen waarom Hij jouw vader nu al heeft weg genomen. De Heere doet het niet verkeerd. Hij bepaalt de loop van ieders leven. En hoe tegenstrijdig dat jou soms ook lijkt: Bij Hem zijn milde handen en vriend'lijk ogen!

Diepe voren

Er is veel verdriet en lijden vanwege ons mens-zijn. De donkere levenswolken ontbreken in niemands leven. We hebben er allemaal mee te maken. Soms al heel jong. In de Bijbel lees je datvanwege de zonden eik schepsel zucht (Romeinen 10:22). Vanwege jouw en mijn zonden is er de dood. Maar daar staat in de Bijbel geen punt. Even verder in Romeinen 10 kun je lezen: n wij weten, dat wie God liefhebben, alle dingen medewerken ten goede (vs. 28a).

Beste Marja, lees even mee: Meewerken ten goede. Wat is het goede? Dat is: Buigen voor de Heere! Je zonden belijden. Jezus volgen. Als je de Heere liefhebt, zullen alle dingen daaraan meewerken. Dan heeft dat grote verdriet een doel!

Maar, zeg je, als je niet bekeerd bent, helpt God je dan ook? Kun je het dan ook eens worden met dat verlies in je leven? Draagt God je er altijd doorheen? Ja, dat doet Hij zeker! Hoe zou je in dit leven verder kunnen als de Heere je niet ondersteunt en jou er doorheen draagt. Hij houdt de wees en de weduwe staande (Psalm 146). Hij doet dat - echt waar - opdat jij al je zorg en verdriet in Zijn hand zal geven (Psalm 10:14). De Heere trekt de diepe voren in ons leven, om ons tot bekering te leiden en wij Hem zullen dienen.

Troost in verdriet

In jouw verdriet zul je ervaren dat mensen moeilijke vertroosters zijn. Maar: bij de Heere is troost in alle verdriet. Jezus weende bij het graf van Zijn vriend Lazarus. "Hij weende om te laten zien wat er in Hem omging" zegt ds. R. M. M'Cheyne in zijn mooie boekje 'Troost in verdriet'. In de eerste plaats weende de Heere Jezus omdat Zijn hart diep ontroerd was. Zijn verdriet was oprecht. Hij wist dat Hij Lazarus uit de dood zou opwekken; en toch weende Hij, met innerlijke ontferming bewogen. De Heere Jezus weende aan het graf - ook ons tot een voorbeeld - om ons te leren rouw en verdriet samen te delen.

Er waren ook mensen rond het graf die twijfelden aan Zijn liefde. Kon Hij die de ogen van de blinden geopend heeft, niet maken dat ook deze niet gestorven ware (Johannes 11:37)? Deze mensen zijn vol ongeloof. Zij hadden twijfels over Zijn tranen. Wat is dat erg. Wat kan dat gevaar ook dichtbij zijn, als wij onze waaroms blijven stellen en Zijn troost niet zoeken.

Ds. M'Cheyne zegt hier: Hoevelen onder u hebben op dezelfde manier de liefde van Christus afgewezen. Waakt er voor dat het met u niet net zo gaat". Marja, de Bijbel wijst ons op een medelijdende Hogepriester. Bij Hem kun je altijd terecht. Want wij hebben geen hogepriester, die niet kan medelijden hebben met onze zwakheden, maar die in alle dingen, gelijk als wij, is verzocht geweest, doch zonder zonde. Laat ons dan met vrijmoedigheid toegaan tot de troon der genade, opdat wij barmhartigheid mogen verkrijgen, om geholpen te worden ter bekwamertijd (Hebreeën 4:15 en 16).

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen