Vriendschap op kamp

"Hé luilak, wakker worden joh!" Met een sprong belandt Joost op het bed van Johan. Versuft kijkt Johan om zich heen. Waar is hij? Hij is bijna te moe om na te denken! En dan weet hij het weer: hij is op kamp, samen met Joost en Wouter. En gisteravond zijn ze héél laat gaan slapen. Of was het al nacht? Johan weet het niet meer. Maar hij weet wel dat hij vreselijk moe is! Vanavond zal hij toch maar wat eerder gaan slapen!

"Kom op, man!" Joost slaat met een kussen op Johans hoofd. "We gaan kijken of de meiden al wakker zijn! Kunnen we weer keten!" "Natuurlijk zijn die al wakker, " zegt Wouter smalend, "die meiden zijn gisteravond al met kinderbedtijd gaan slapen. Die zijn heus wel uitgeslapen, hoor!" "Nou, gaan jullie maar kijken, " zegt Johan, "ik blijf nog even liggen!" En gelijk kruipt hij weer in zijn slaapzak. Hé, wat is dat opeens voor een lawaai? Johan schiet weer overeind. Ook de andere jongens kijken verbaasd om zich heen. "'t Lijkt wel of er met pannendeksels tegen elkaar aan wordt geslagen!" roept Dirco. "Nee hè!" kreunt Simon, "dit moet natuurlijk onze wekker voorstellen! Dat deden ze vorig jaar op kamp ook!" En ja hoor, het geluid komt steeds dichterbij. Daar horen ze de stem van meester Marius: "Opstaan, opstaan, trek maar snel je kleren aan. We gaan met z'n allen op het ontbijt aan. Waarna we een heel eind fietsen gaan!" Daar zwaait de deur van de jongensslaapzaal open. "Kom op jongens, uit je bed! 's Avonds een vent, 's ochtends ook een vent!" "Nou zeg, hij lijkt m'n vader wel, " bromt Chris. "Die zegt dat ook altijd." Maar 't helpt wel wat meester Marius roept, want binnen een kwartier zit iedereen netjes aan het ontbijt, ook Johan!

Het ontbijt is heerlijk. Juf Hanneke is vanmorgen samen met een paar meisjes naar de bakker geweest om vers brood te halen. Mmmm, dat is lekker! "Maken jullie ook een lunchpakketje klaar voor tussen de middag? " vraagt meester Bert. "We gaan straks fietsen en dan gaan we onderweg ergens picknicken." "Nee hè, " denkt Johan, "we gaan toch niet fietsen, hè!" O, wat heeft hij een hekel aan fietsen. En nu heeft hij er helemaal geen zin in. Hij is zó moe! Maar ja, thuis blijven zal wel niet mogen van de leiding. Wat dat betreft zijn ze hier wel streng.

Na het eten gaat iedereen snel naar de slaapzaal om spullen te pakken die ze mee willen nemen op de fietstocht. "Wat zijn jullie enthousiast, man!" roept Johan naar zijn vrienden. "Vinden jullie het leuk ofzo dat we zo'n eind gaan fietsen? " "Nou, 't valt best mee hoor, met dat eind fietsen, " zegt Chris. "Meester Bert zei net tegen Stefan dat hij ook wel mee kon, want we rusten heel vaak tussendoor. En we schijnen ook nog naar één of ander museum te gaan." 'Ua, als Stefan zelfs meegaat op de fiets, kan het geen lange tocht worden, " reageert Bart. "O ja, natuurlijk, met manke Stefan wordt weer rekening gehouden, " zegt Johan chagrijnig. "Echt oneerlijk, " denkt hij. "Met Stefan wordt wel rekening gehouden omdat hij mank is maar met mij niet! Ik ben anders heel erg moe, hoor! Maar nee, je moet eerst iets mankeren voordat ze rekening met je houden." "Nou ja zeg, doe niet zo dom, " valt Bart tegen Johan uit. "Stefan is toevallig wel mank, hoor! Die kan niet zo'n eind fietsen. Wees blij dat hij nu toch mee kan!" "O, ben jij soms ook één van die watjes die vannacht op die aparte slaapzaal hebben geslapen? Je neemt het zo voor onze Stefan op!" zegt Johan sarcastisch. "Wat doe je hier trouwens op de slaapzaal als je bij die watjes thuis hoort? " "Ik heb vannacht bij Stefan op de zaal geslapen, ja, " zegt Bart uitdagend. "En toevallig was dat heel erg gezellig en ben ik ook nog eens goed uitgerust. Dat kan je van jou niet zeggen." "Kappen nou, jongens, " roept Joost. "Geen geruzie!" Hij geeft Johan een duwtje in zijn rug. "Kom, we gaan naar buiten, laat die watjes joh! Ga je mee, Wouter? " Bijna iedereen staat buiten al bij de fietsen te wachten. "Hé, ik loop even naar Karin, hoor!" sist Joost tegen Johan. "Even horen of ze lekker geslapen heeft!" Met een grijns op zijn gezicht loopt hij naar de meidengroep. Gelaten kijkt Johan om zich heen. Oké, hij blijft wel wachten. Hij heeft nu absoluut geen zin om mee te lopen. Om een beetje indruk te maken op de meiden moet je vrolijk doen, nou, en hij is niet vrolijk dus loopt hij ook niet mee. "Op de fietsen, we gaan vertrekken!" roept meester Bert. De stoet zet zich in beweging. Johan fietst naast Wouter. O, wat is hij moe. Weet je wat? Johan kijkt eens om zich heen. Hij gaat met z'n ogen dicht fietsen. Dan rust hij tenminste nog een beetje uit! Voor hem en achter hem fietsen kampgenoten en naast hem fietst Wouter, dus dat moet best lukken. Trouwens, hij kan met zijn ogen dicht best wel rechtdoor blijven fietsen. Hij is echt niet dom. Vooruit, hij doet het! En daar gaat Johan, op de fiets, met zijn ogen dicht... Zal dat goed gaan?

wordt vervolgd

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen