Niets van ons, maar 't al van Hem

Als wij de doodsvallei betreen, Laat ons de beste vriend alleen. Maar Jezus draagt ons in Zijn schoot Tot aan en over graf en dood.

De tijd komt stil, maar zeker aan Als ik mijn grafplaats in zal gaan. Bereid u voor die stond, mijn geest! Opdat ge dan niet ijdel vreest.

Maar ach, hoe houd ik mij gereed? 'k Heb halssieraad noch statiekleed! Hoe ga ik jezus in 't gemoed, En val Hem waardiglijk te voet?

In Zijne mantel ingehuld Heb ik een deksel voor mijn schuld. En 't kleed van Zijne heiligheid Is mij tot sieraad toebereid.

Ach, niets van ons, maar 't al van Hem! Zo komt men in Jeruzalem. Zo treedt men need'rig, onbevreesd, Gods tempel in, bij 't eeuwig feest.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen