Vrouwenvereniging in Papua

Dat het begrip 'vrouwenvereniging' ook een andere inhoud kan hebben, toont ons het verhaal van Aagje Methorst. Zij verricht al lange tijd vrouwenwerk in Papua, het oudste zendingsveld van ZGG. Ze vertelt:

Nadat er meer zendingswerkers naar het centrale bergland van het eiland Papua (voorheen Irian Jaya) uitgezonden werden, gaven vrouwen van zendingswerkers en verpleegkundigen onderwijs aan de Papuavrouwen. Een groep vrouwen (vrouwenvereniging) wordt hierKaum !bu genoemd. De Indonesische overheid stimuleert dat er 'vrouwenverenigingen' ontstaan. Het programma voor deze vrouwen is gericht op onderwijs en samenwerking. Echter, de vrouwenvereni-ging die de GJPP (de kerk die uit het zendingswerk is voortgekomen) stimuleert, heeft als basis voor het onderwijs de Bijbel. Bijbelkennis is belangrijk. Zendingswerk is gericht op zelfstandig worden van de kerk. Vrouwen zouden zelfstandig een vrouwenvereniging moeten kunnen leiden en een diaconale taak moeten kunnen vervullen in de gemeente.

Over het vrouwenwerk op de posten Pass-Valley, Landikma, Nipsan, Sumtamon, Bomela en Langda met hun evangelisatieposten het volgende:

Elke post heeft acht tot twaalf kampongs (kleine dorpjes) met gemiddeld 150 inwoners. Aan de bestaande vrouwenverenigingen werd structureel cursus gegeven. Dit bestond uit onderwijs uit Gods Woord, toegespitst op de praktijk van

iedere dag zoais leiding geven aan het gezin, aan de vrouwenvereniging en het in-en verkopen van goederen. Daarna zijn we met drie zendingswerkers naar de kampongs gegaan waar nog geen vereniging was. We hebben jonge vrouwen opgeleid tot 'kader' en met hen gaven we een maand lang 's morgens onderwijs aan ongeveer twaalf vrouwen uit een dorp. Nu krijgen deze Kaum Ibu's twee keer per jaar in de kampong acht dagen les. De samenstelling van de groep wisselt nog wel eens. De meeste vrouwen en meisjes konden niet lezen of schrijven. Met behulp van plaatjes leren zij woordjes in de stamtaal en het schrijven van letters. Het is belangrijk dat vrouwen het fijn vinden om te leren lezen, zodat zij ook zelf Gods Woord kunnen lezen. In alle dorpen zijn inmiddels schooltjes voor analfabeten. Wil men verder leren lezen en schrijven, dan kan dat.

In Abepura wordt om de twee jaar een éénjarige cursus aangeboden die gesponsord wordt door Bijzondere Noden. Zes meisjes uit ons gebied mogen daarheen. Het is een soort huishoudschool met diaconaal karakter. Men krijgt voedingsleer, kookles, naailes, moeder-en kindzorg, maar men leert ook lesgeven aan kinderen van de zondagsschool en leiding geven op vrouwenverenigingen.

Het is voor de vrouwen in Papua én voor onszelf toch het allerbelangrijkste dat we leren wat de Heere door Zijn Woord tot ons te zeggen heeft, ook voor de praktijk van iedere dag. Het vraagt veel geduld, maar moeten we niet belijden dat de Heere heel veel geduld met ons heeft?

Een hartelijke groet van Aagje Methorst.

Hartelijk dank voor je verhaal, Aagje. Wat is het mooi werk om deze vrouwen te leren lezen zodat ze mede daardoor 'hoger onderwijs' uit Gods Woord kunnen ontvangen. Van harte de zegen en nabijheid van de Heere toegewenst, zowel voor jezelf als voor het zendingswerk!

Een hartelijke groet van alle Hollandse Kaum Ibu's...

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen