"Vrede heeft alles te maken met gerechtigheid"

Maar nu lijkt de kroning van hun Meester tot Koning en Messias toch door te gaan en hun hart springt op van blijdschap. Nu gaat het goed. Het Paasfeest is aanstaande. Uit alle hoeken van het land komen de Joden naar Jeruzalem en zo ook Christus en Zijn discipelen. Maar als ze de stad naderen, geeft de Heere een opmerkelijke opdracht. Twee discipelen moeten een ezelin gaan halen en als ze met het dier terugkomen, gaat Jezus er op zitten. Het volk ziet dat en begint te juichen. Immers zó komt een vorst naar zijn residentie. Hij laat Zich, zo

meent het volk, door deze handelwijze tot Koning uitroepen.

En welk een Koning is Hij. Een machtig Vorst, Die de vorige dag een gestorven man, genaamd Lazarus, die reeds vier dagen in het graf lag, had opgewekt uit de dood. Zo'n Koning en Messias begeren ze. Nu gaat Hij Zich aan Israël als de Messias vertonen. Nu breekt dat langverwachte ogenblik, ook voor de discipelen aan.

Nu komt de tijd dat het volk Zijn Koning en Messias zal huldigen.

Zo trekt de stoet juichend en zingend, hun kleren op de weg uitspreidend, door het dal en dan de Olijfberg over naar Jeruzalem. Daar ligt de stad, glanzend in de zon en boven de huizen uit, schittert de tempel.

Wenende Jezus

Maar dan, let eens niet langer op die juichende en feestvierende schare, maar zie eens op de Heere Jezus.

Hij wéént! Het is duidelijk te zien en te horen. De vorige dag had Hij ook geweend bij het graf van Lazarus. En de Joden hadden tegen elkaar gezegd Zie, hoe lief Hij hem had. Daar weende Hij omdat Hij als geen ander de verwoesting van de zonde zag.

Maar hier gebruikt Lukas een ander woord voor wenen. Er staat eigenlijk dat Hij in snikken uitbarstte. Dit wenen is een heftig wenen vanwege een smart die de ziel geheel beroert, waarbij het hart wordt verbroken.

Wat een tegenstelling. Te midden van een juichende en zingende schare snikt de Heere het uit. Waarom toch? Waarom is er verdriet dat heel zijn lichaam en ziel bezet? Dat lezen we niet bij andere gebeurtenissen. Toen de vijanden Hem smaadden, bespotten en geselden, gebeurde dit niet. Toen deed Hij Zijn mond niet open. Zwijgend heeft Hij het ontzaglijk lijden ondergaan. Als de vrouwen op weg naar Golgotha Hem beklagen en bewenen, wijst Hij hun tranen af.

Maar hier te midden van een opgewonden en juichende schare barst Hij in snikken uit. Menselijk uitgedrukt: Hij raakt er innerlijk van streek van. Intense ontroering vervult Zijn binnenste.

Waarom weent Hij over de stad? Hij is ontroerd omdat het volk Hem wel als aards Koning begeert, maar niet als de ware Messias en Zaligmaker. In Jeruzalem klopt het hart van het godsdienstig leven, maar Hij wéét dat deze stad Hem straks zal uitwerpen. Hij weet ook wat in het jaar 70 gebeuren zal. Dan zal het oordeel Gods over volk en stad worden voltrokken. Hij weent als de grote Profeet Wiens prediking niet wordt geloofd. Hij weent als de Priester Wiens bloed, gerechtigheid en offer men niet nodig heeft. Hij weent als Koning omdat Zijn vijanden, satan, zonde en wereld hun vrienden zijn.

Zie hier een wenende Christus op weg naaf het kruis. Zie hier de goedertierenheid, lankmoedigheid en verdraagzaamheid van deze Zaligmaker en vraag jezelf eens af: Weent Christus ook nog over mij?

Moet Hij niet wenen als Hij ziet op ons volk dat wegzinkt in de goddeloosheid en het heidendom? Moet Hij niet wenen als Hij op de kerk in ons vaderland ziet en op onze gemeenten in het bijzonder? Wat een lauwheid, onverschilligheid, twist en tweedracht, discussies zelfs over de meest tere onderwerpen van het geestelijk leven. Maar moet Hij vooral niet wenen als Hij op jouw leven ziet?

En als Hij nabij kwam

We lezen in Lukas 19: En als Hij nabij kwam. Hoeveel keer is Hij jou al nabij geweest? Nabij in de prediking, de catechisatie, de vereniging, thuis en op school? Calvijn zegt dat in de prediking Christus in het gewaad van Zijn Woord door de gemeente wandelt. Hoe nabij is Hij dan. Elke dag is Hij nabij met Zijn sparende en dragende Hand. Nabij toen je geopereerd moest worden, toen dat ongeluk nauwelijks voorkomen werd. Zie de lankmoedigheid en zorg Gods in je leven. Hebben die goedertierenheden je al tot bekering geleid?

Ja maar, er was niet alleen zonneschijn, er was ook verdriet, teleurstelling, ziekte, kruis. Misschien heb je een geliefde verloren, misschien is er verdriet in je persoonlijk leven: een opleiding die je af moest breken, je verkering die verbroken werd. Zorg en teleurstelling in je huwelijk. En zo kunnen we doorgaan. Dat alles komt vanwege de zonde. Sinds de zonde in de wereld gekomen is, is er verdriet en wordt de gebrokenheid ervaren. Maar heeft het kruis, de moeite en het verdriet je bij de Heere gebracht? Hij vraagt de moeite en het verdriet in Zijn Hand te geven. Is dat gebeurd? Heeft de tegenspoed al winst voor de eeuwigheid opgeleverd?

En als Hij nabij kwam. Smeek om geopende ogen om op een wenende Christus te zien, Die je toeroept: Och, of gij bekendet, ook nog in deze dag, hetgeen tot uw vrede dient. Nee, het gaat niet om streling van het gevoel, maar bekering is nodig! Bekering is inkeer tot jezelf, afkeer van de zonde en terugkeer tot God.

Wie is aan deze Christus gelijk? Hoewel Hij weet wat over enkele dagen gebeuren zal, hoe Hij de stad zal uitgeworpen worden en aan het kruis genageld, weent Hij over haar. Nee, Hij spreekt niet de vloek over de schare uit, maar weent en spreekt: Och, of gij bekendet. Dat is inzien, bedenken, oog krijgen voor.

Hetgeen tot uw vrede dient

En waarvoor moet dan oog gekregen worden? De Heere zegt: Hetgeen tot uw vrede dient. Opmerkelijk! De Heere gebruikt hier niet de woorden zaligheid of vergeving van schuld, maar 'vrede'. Dit woord moet de Joden bijzonder hebben aangesproken. Jeruzalem is immers de stad van de vrede, de Sjalom. Maar de tempel, hun godsdienst bracht niet de ware vrede. Die is alleen in en bij Hem te vinden. Hij is de Vredevorst, Die vrede gaat verwerven door Zichzelf over te geven tot in de dood. Dat is gebeurd op Golgotha. Die vrede wordt ook jou gepredikt. In Gods huis, op de vereniging, thuis en hier op deze Bondsdag. Hetgeen, wat tot je vrede dient, vind je niet in de wereld en de dienst van de zonde, want zij laten altijd een leegte en onvrede achter. Vind je niet bij satan, want zijn vrede is vals en verwekt een steeds grotere onrust. Vind je ook niet in een uiterlijke godsdienst of het doen van goede werken en stipte onderhouding van de wet. Nee, het is niet om het even hoe de mens leeft tegenover God en Zijn naaste. Maar als betaling voor de schuld is dit alles tekort. Maar nu is er een wenende Christus Die niet je ondergang maar behoud op het oog heeft en je toeroept: "Zoek het toch bij Mij. Geef Mij toch uw hart."

Vrede

Wat is nodig om tot ware vrede te komen? Is dat je vraag? De weg tot de ware vrede is een recht gezicht en een hartelijk belijden van je zonden en schuld voor God.

Een hartelijke droefheid en verootmoediging voor de Heere. Een toevlucht nemen met je schuld en verlorenheid tot Hem Die van de Vader in deze wereld gezonden is. Wat brengt ware vrede in het hart? Als we Christus met een oog des geloofs mogen vinden en omhelzen. Dat gelovig zien op de Zaligmaker brengt vrede, blijdschap en zaligheid. Het doet zeggen: Wij hebben gevonden de Messias, hetwelk is overgezet zijnde de Christus. Dan wordt een vrede ervaren die alle verstand te boven gaat. Vrede, wat is dat eigenlijk? Is dat afwezigheid van oorlog? Ja, maar bijbels gezien veel meer. Het hebreeuwse woord 'sjalom' wijst op harmonie. Dan staan de dingen op de juiste plaats en in de juiste verhouding. Vrede heeft dus alles te maken met gerechtigheid.

Sjalom, vrede, ja zo was het in het paradijs. Daar was de gerechtigheid, de rechte verhouding , de echte vrede, harmonie tussen de Schepper en Zijn schepsel. Maar die vrede is weg. Nu zijn vrede en zonde eikaars tegengestelde.

Kèn je deze vrede? Zo niet, dan weent Jezus over jou. Smeek toch de Heere dat te mogen zien. Te zien gezondigd te hebben tegen een rechtvaardig, maar ook zo'n goeddoend God. Zoek toch de vrede in je ziel te ontvangen. Kan dat? Misschien vraag je je in stilte af of dat voor jou nog mogelijk is? Ik hoop dat deze vraag in je binnenste leeft. Het kan alléén omdat Christus de weg naar het kruis ging. Daar zorgde de Vredevorst voor vrede. En die vrede wordt geschonken aan goddelozen en verwerpers van deze Zaligmaker. Dan kan het ook voor jou! Het wonder van de verzoening is dat wat een mens in der eeuwigheid zelf niet meer goed kan maken, vergeven kan worden. Die boodschap hoor je vandaag: Och of gij bekendet, ook nog in deze uw dag. Deze uw dag is de dag die de Heere je vandaag geeft. En daarom klinkt ook op deze Bondsdag de stem van de wenende Christus tot ons: Och of gij bekendet, ook nog in deze uw dag, hetgeen tot uw vrede dient. "Zo gij Zijn stem dan heden hoort, gelooft Zijn heil-en troostrijk woord. Verhardt u niet, maar laat u leiden."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen