"Hard werken met het verlangen naar huis te gaan"

Het feit dat op dit moment het puin is geruimd en er ontwerpen klaar zijn om op de plaats van de Twin Towers nieuwe gebouwen neer te zetten, neemt niet weg dat velen deze datum met de daarbijhorende drama's als een diepingrijpende gebeurtenis in de wereldgeschiedenis zien.

Christenen belijden dat deze wereldgeschiedenis zich afspeelt tussen de Schepping en de Wederkomst van Christus. Deze wederkomst wordt terecht in verband gebracht met de eindtijd. Nu is er door de eeuwen heen heel veel over de eindtijd geschreven en gesproken. Je kunt dat op verschillende manieren doen. Theologisch uitgedrukt is de tijd na de Hemelvaart de eindtijd. In persoonlijk zin verstaan is het voor ons eindtijd wanneer we overlijden. Letterlijk is dan een einde aan de tijd voor ons gekomen. Ook in het licht van de geschiedenis worde veel gesproken en ook wel gespeculeerd over de eindtijd. Wanneer is het de eindtijd? Ik denk dat er veel mensen uit onze kerken zijn die een predikant wel eens hebben horen zeggen dat we nu in de eindtijd leven. Is dit zo?

We kennen de tekenen die in de Bijbel genoemd worden en aan de Wederkomst vooraf gaan: onder andere oorlogen, geruchten van oorlogen, hongersnoden, epidemieën, rampen.

We leven in een wereld die in de werkelijke zin van het woord in zo veel opzichten godloos en goddeloos is. Wanneer we dicht bij het Woord van God leven, kunnen we aan zo'n wereld nooit wennen, ja we zuchten er onder. Er zijn kinderen van God die hierdoor soms zo overvallen worden dat ze verlangen met Christus ontbonden te zijn, want dat is het beste, zegt de apostel. Zoveel ongerechtigheid, zo veel zonde en zo weinig een wandel in de vreze des Heeren. In dit verband dringt zich de vraag op wat en hoe onze toekomstverwachting is. En als we naar de dag van Christus' wederkomst

met groot verlangen uitzien, zoals onze geloofsbelijdenis het uitdrukt, wat doen we dan nog langer hier op aarde?

In verwachting-zijn

We weten allemaal dat we soms heel oppervlakkig woorden of begrippen gebruiken zonder te beseffen wat ze werkelijk inhouden. Verwachten is ook een dergelijk woord. We gebruiken het 20 vaak. Ik verwacht van jou...Wat betekent verwachten werkelijk? Dat moet je maar eens vragen aan een aanstaande moeder. Er gaat geen dag voorbij of ze denkt eraan. Ze is in verwachting! Ik hoorde ooit van een vrouw die nooit een bericht gekregen had van of over haar man die in de oorlog was weggevoerd. Ze wacht op een levensbericht. Elke dag. Ze verwacht! Heel diep en mooi zegt het de dichter van Psalm 1 30: Ik verwacht de Heere; mijn ziel verwacht.

Heel veel verwachtingen komen in dit leven niet uit. Het Woord van God en onze belijdenis zijn zeker in één verwachting: ij komt om de aarde te richten (Psalm 98). Op heel veel plaatsen wordt in de Bijbel gesproken over het (geloofs)feit van de Wederkomst van Christus. Als Hij dan komt, wanneer zal hij dan komen? Nogal wat verwachtingen bleken speculaties. De Jehovagetuigen en andere sekten ontsporen ook op dit punt. Het zijn valse profeten. Maar willen ook wij het ook vaak niet beter weten dat de Schrift? In Markus 1 3 staat immers: aar van die dag en dat uur weet niemand, noch de Zoon. dan de Vader. Zelfs de Zoon weet het niet. Hoewel de Bijbel geen bepaald tijdstip noemt-, noemt de Schrift wél een tijdstip. Het zal namelijk zijn in de nacht en als een dief (1 Thessalonicenzen 5:2). De nacht van zedelijk verval en geestelijke duisternis. Jezus komt niet voordat de maat der ongerechtigheid vol is.

Dieven kondigen hun komst niet aan. Mensen die wakker zijn hebben niets van hem te vrezen. Alleen de zorgelozen. Want als we in de wereld zeggen wat zijn we ten opzichte van de prehistorie toch ongelooflijk vooruit gegaan, wanneer de lichten in de disco's oplichten, wanneer we letterlijk en figuurlijk in de kerk zitten te slapen, dan komt Jezus. In het uur dat gij het niet meent.

Tekenen der tijden

Eén van de opvallendste tekenen der tijden is juist dat niemand de tekenen ziet. Het zal niet beter gaan, maar slechter. Wij zijn onder de indruk van de opgaande lijn: meer welvaart, meer ontwikkeling. Maar Gods schepping zucht onder de neergaande Jijn: aardbevingen, vervolgingen, verwoesting van het milieu. We denken dat we de tekenen wel kennen: het zal zijn als in de dagen van Noach en Lot. De mensen aten, zij dronken, zij verkochten, namen ten huwelijk. Nou, dat valt toch wel mee? Geen geweld en zedeloosheid. Ze trouwen ten minste nog. Geen uitspattingen van vreten en wijnzuipers. Wat steekt daar nu voor kwaad in? Dat heeft God toch Zelf zo ingesteld? Maar het is ontstellend dat dat het enige is dat gezegd wordt van de mensen. Punt. Meer niet. Dat kan men per slot van rekening ook van de dieren zeggen. Die eten, drinken en paren ook. Maar dat er van een mens naar Gods Beeld geschapen niet méér gezegd kan worden is ontzettend. Het is ontzettend oppervlakkig, het toppunt van materialisme.

We moeten niet alleen of te veel letten op de ziekten, hongersnoden, natuurrampen en de zon die in duisternis en de maan die in bloed zal veranderen. De Bijbel noemt ze slechts het beginsel der smarten. Hoewel het in zekere zin een hels voorspel is, vormen ze niet de eigenlijke inhoud. De mens heeft zich steeds meer verwijderd van Gods beeld waarna hij geschapen is: de liefde zal verkouden en verdwijnen, de zelfzucht zal ten hoogsten toppunt stijgen. God za den, er is geen weerhouden meer aan. Een teken van de eindtijd dat helaas soms minder voor ons spreekt

is de prediking van het Evangelie. Immers, als het Evangelie in de gehele wereld gepredikt zal zijn tot een getuigenis voor alle volken, dan zal het einde zijn. Als de wereld, de volken kennis gemaakt heeft met de onuitsprekelijke gave van Zijn Woord dan... Het wachten is op de laatste uitverkorene.

Nog nooit in de geschiedenis zijn er zoveel Bijbelvertalingen geweest. Nooit eerder werd het Evangelie gepredikt onder alle volken dan in de twintigste eeuw. Steen na steen wordt toegevoegd aan het Godsgebouw (Psalm 89).

De antichrist

Uit de Bijbel weten we dat vlak voor de Wederkomst des Heeren de antichrist op het toneel zal verschijnen. Het is de laatste krachtsinspanning van satan. In Daniël 7 en Openbaring 13 wordt hij getekend in de gestalte van een dier, een beest. Deze tijd zal zich kenmerken door een verdrukking zoals die er van af het begin van de wereld tot nu toe niet geweest is en ook niet meer zijn zal. Hierbij verbleekt zelfs de bestialiteit van het Derde Rijk. Eigenlijk onbeschrijflijk en huiveringwekkend. Veel is er al gespeculeerd over wie deze antichrist nu is of zijn zal. Sommigen zagen en zien er de paus, anderen totalitaire systemen als het communisme of het nationaal-socialisme. In elk geval weten we dat het een dictator zal zijn die over werkelijk de hele wereld zal regeren en de laatste aanslag op de Kerk zal plegen. Elke aarzeling bij de komst van de antichrist is noodlottig, ja dodelijk. Wie op het dak is, kome er niet af om nog iets uit zijn huis weg te nemen. Wel van het dak afkomen, maar dan om te vluchten en gedenkt aan de vrouw van Lot! Extra moeilijk is het voor christenen omdat ze in deze dagen niet kunnen kopen en verkopen (Openbaring 13). De Schrift zegt nog twee dingen: er zullen er velen verleid worden en om de uitverkorenen zullen die vreselijke dagen verkort worden.

Een gebed

Tot de tekenen der tijden behoort ook het verschijnen van vele valse Christussen. Ziet hier is de Christus, of daar. Gelooft het niet. Als de Heere zegt dat er twee op de akker zullen zijn waarvan de één aangenomen wordt en de andere niet, wordt hier mee niet alleen bedoeld dat de scheiding openbaar zal komen. Jezus tekent de dag van Zijn wederkomst als een werkdag waarop iedereen met zijn dagelijks werk bezig is. Op de grote dag des Heeren komen de treinen aan en vertrekken ze. De kinderen gaan naar school. De fabrieken draaien en de schoorstenen roken. Studenten zwoegen voor hun tentamens. En dan... zal het einde zijn.

De Bijbel eindigt met een gebed: Kom Heere Jezus. Verwachten is uitzien. En dat niet maar een beetje. Elke dag. We moeten eerlijk zeggen: wat leven we dan vaak onder de bijbelse maat. En wat zetten we de dingen van het leven toch ontzettend veel in de verkeerde volgorde van belangrijkheid. Johannes schrijft in het laatste hoofdstuk van de Bijbel: zalig zijn zij die Zijn geboden doen. Alleen door persoonlijke genade is een waarlijk christelijke toekomstverwachting mogelijk.

Trouw in alles

Als onze tijd zo vol van ongerechtigheid is en de tijd zo donker is, heeft het dan nog wel zin in deze wereld te blijven leven? De Bijbel tekent ons het leven ook als een strijd. Soms kan er in het geestelijk leven zo'n moeheid zijn, dat het natuurlijke leven weggedrukt dreigt te worden. En dat de zin ervan bevraagd wordt. Denk bijvoorbeeld aan Asaf. De eeuwigheid vervaagt de tijd. Toch hebben perioden van geestelijke crisissen niet het eerste en het laatste woord in de Schrift. Hoe mooi is het bijbelse gebód uitgedrukt in ons 'troostboek', de Heidelberger: opdat een iegelijk zijn ambt en beroep zo gewillig en getrouw moge bedienen en uitvoeren als de engelen in de hemel doen. Trouw is één van de meest fundamentele kenmerken van het leven van een christen. Ook trouw in zijn roeping en opdracht hier op aarde. Ooit hoorde ik eens iemand het leven van een christen vergelijken met Poolse arbeiders. Die hebben de naam dat ze hard werken. Niet als doel op zichzelf. Maar met het verlangen naar huis te gaan. Die hard werken komen Thuis. En de Geest zegt dat ze daar mogen rusten van hun arbeid en hun werken volgen met hen (Openbaring 14:13).

AA van de.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen