Anne en de nieuwe schoenen

"Mama, mag ik mijn nieuwe schoenen aan? " Anne kijkt mama aan. Zou het mogen? Maar mama twijfelt.

"Zou je dat wel doen, Anne? Je moet de hele dag lopen! Misschien krijg je wel hele zere voeten." "Dat geeft niet, " zegt Anne snel. "Mag het alstublieft? " Mama moet lachen. "Nou, vooruit dan maar!" zegt ze.

Blij trekt Anne haar nieuwe schoenen aan. Ze heeft zin in vandaag. Want vandaag gaan ze naar de Wegwijs! De Wegwijs in Utrecht. Dat is altijd heel leuk. En nu mag ze haar nieuwe schoenen aan. Dat is dubbel-leuk!

Even later zijn ze op weg. Op weg naar de Wegwijs. Papa, mama en Anne. Gelukkig weet papa goed de weg. Al snel zijn ze er. Wat is het druk!

Anne houdt mama goed vast. Stel je voor dat ze mama kwijtraakt! Ze komen bij een hele grote kassa. Er staan heel veel mensen in de rij. Maar gelukkig zijn er heel veel kassa's open. Daarom hoeven ze niet zo lang te wachten. Wat is het leuk op de Wegwijs! Anne ziet heel veel dingen.

Je kunt er van alles kopen. Kleren en boeken en CD's. Speelgoed en sjaals en riemen. Van alles. Anne kijkt haar ogen uit. Hier en daar kijken papa en mama rond. En soms koopt mama wat. En Anne loopt trots rond. Op haar nieuwe schoenen!

Ze zijn echt heel mooi! Dan wordt Anne een beetje moe. "Zullen we wat gaan eten? " vraagt papa. Dat wil Anne wel.

En mama vindt het ook goed. Ze zoeken een rustig plekje. En daar eten ze hun broodjes op. Lekker! Anne's voeten doen nu toch een beetje pijn. Zou dat van de nieuwe schoenen komen? Of omdat ze veel gelopen heeft?

Als de broodjes op zijn, gaan ze weer verder. Anne mag nog even spelen. Er zijn heel veel speeltoestellen. En er spelen nog veel meer kinderen. Gezellig is dat! Anne is haar zere voeten helemaal vergeten. Papa en mama kijken naar Anne. Ze kijken hoe Anne speelt.

Dan ziet mama opeens dat Anne een beetje mank loopt.

Zachtjes knikt Anne ja. Ze wilde het niet tegen mama zeggen! "O, o, " zegt mama, "dat komt door je nieuwe schoenen! Weet je wat, we gaan naar huis. Dan zal ik thuis eens naar je zere voet kijken!"

Weer knikt Anne ja. Het lijkt net of haar voet nu nog meer pijn gaat doen. Papa ziet het ook. "Kom maar, ik til je wel, " zegt hij. En daar gaat Anne, hoog in de lucht. Wat is papa sterk!

Als ze bij de auto zijn gekomen, is papa toch wel moe. "Hè, hè!" zegt hij, "we zijn er!" Na een poosje rijden, zijn ze weer thuis. Anne stapt zelf de auto uit. En ze loopt naar de deur. Hé, het lijkt wel of de pijn weg is! Maar opeens... "Au!" Daar is de pijn weer! De pijn schuurt langs haar voet.

En dan staan er opeens twee tranen in Anne's ogen. "Kom maar, " zegt mama, "ik zal naar je voet kijken." Mama doet Anne's maillot uit. En dan ziet ze het al.

"Een blaar!" zegt ze, "je hebt een grote blaar op je voet! Voel maar. het is net een bult. Een bult met water er in." Anne voelt.

Wat een rare bult is dat! "Weet je wat we doen? " zegt mama. "Ik ga de blaar kapot prikken. En dan doet hij geen pijn meer."

Mama pakt een naald. Angstig kijkt Anne mama aan. Wat gaat mama met die naald doen? "Nee, nee!" zegt ze, "niet prikken!" En Anne duwt mama weg.

Mama moet lachen. "Kom maar, " zegt ze, "het doet geen pijn." En heel zachtjes prikt ze een gaatje onder in de blaar. Kijk nou eens! Anne's mond staat open van verbazing. Er loopt allemaal water uit de blaar! Mama duwt er nog even zachtjes op. En dan is de blaar leeg! Mama doet er een mooie pleister op. Een pleister met een plaatje. "Zo, " zegt ze, "die blaar is weg! Dat komt door de naald."

Anne zegt: "Een naald kan zeer doen. Maar de naald kan ook zorgen dat de pijn weg gaat! Raar is dat." Mama lacht. En dan lacht Anne ook. De pijn is weg, gelukkig!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen