Dood. Voor even, of voorgoed?

Je kent de geschiedenis wel van de jongeling uit Naïn. Hoe de Heere Jezus de baar aanraakt, waar het lichaam van de dode jongen op rustte. Hoe Hij de dode jongen tot leven roept. Zo heel eenvoudig, met een paar woorden. De dood moest wijken. Het leven keerde weer. De dood was maar voor even. Hoe anders is dat nu. Als je oma sterft of misschien wel je vader. Als de dood het leven van je zus heeft opgeëist. Dan is dat niet voor even. Maar voorgoed. Nooit kun je meer een kopje koffie gaan drinken bij je oma. Nooit meer met je zus winkelen in de stad. Wat een verdriet  geeft dat. Juist dat definitieve. Dat het voor altijd voorbij is. Misschien droom je nog weleens dat je vader weer in zijn stoel zit. Op het oude, vertrouwde plekje. En het lijkt of je zijn stem weer levensecht hoort. Maar als je wakker wordt, dringt de harde werkelijkheid tot je door. Het was maar een droom.

Begraven
Toch. Is er echt zo’n wezenlijk verschil tussen die jongen uit Naïn en jouw oma? Tussen de dood van Dorkas en jouw eigen dood? Want ook van jouw dood geldt: ’t is maar voor even. Misschien heb je het weleens gelezen toen je over de begraafplaats liep: ‘Hier rust, tót de zalige opstanding’. Het woordje ‘tot’ in dat zinnetje geeft een grens aan, een tijdsbepaling. Het dode lichaam blijft niet voorgoed op dat plekje begraven. Eens zal ook tot dat lichaam gezegd worden: Ik zeg u, sta op! En het lichaam zal opstaan en met de ziel herenigd worden. Je kunt dat lezen in Openbaring 20: 13, waar staat dat de zee haar doden zal geven en ook de dood en de hel zullen de doden geven die in hen waren. Anderzijds is het goed te beseffen dat onze opstanding uit de dood, toch ook weer anders zal zijn dan de opstanding van de mensen in de Bijbelse tijd. Bij de mensen in de Bijbel keerde de ziel terug in het broze, sterfelijke lichaam. Op een keer - de Bijbel schrijft er ons niet over - zijn deze mensen toch weer gestorven. En hun lichamen wachten nog altijd op de wederkomst van de Heere Jezus. Dan zullen ze weer opstaan. Maar, zegt Paulus in 1 Korinthe 15, dan anders. Het lichaam dat in verderfelijkheid is gezaaid, zal dan in onverderfelijkheid opstaan. Wat sterfelijk is begraven, zal onsterfelijk opstaan. Dan, jubelt Paulus, is de dood verslonden tot overwinning.

Belangrijk
Tenslotte moet je wel bedenken dat het eerder genoemde zinnetje: ‘Hier rust, tot de zalige opstanding’ niet op ieder graf geschreven kan worden. Is de dood voor sommige mensen dan niet tijdelijk? Blijven sommige lichamen in het graf? Nee dat niet. Alle mensen zullen opstaan. Maar, zegt Daniël 12 (vers 2), sommigen zullen ontwaken ten eeuwigen leven, en anderen tot versmaadheden, en tot eeuwige afgrijzing. Dus niet voor iedereen is de opstanding zalig. Daarom is het zo ontzettend belangrijk je dood niet zomaar tegemoet te reizen. Wat je nodig hebt om getroost te kunnen sterven? Het bloed van de Heere Jezus. Je moet weten dat de Heere Jezus voor jou de dood is in gegaan, om voor jou het leven te verwerven. Als je dat weet, is jouw sterven geen betaling meer voor je zonden, maar alleen een afsterving van de zonden en een doorgang tot het eeuwige leven (Heidelbergse Catechismus, vraag en antwoord 42). Je kunt je wel voorstellen dat je dan met Paulus weleens naar je dood verlangt. Want, schrijft hij, met Christus te zijn dat is zeer verre het beste.

---
Sarina van Staveren uit Alphen aan den Rijn

Welk woord komt als eerste bij je boven als je denkt aan de dood: ‘voor altijd voorbij’, of ‘voor even gestorven’?
“Eerst dacht ik ‘voor altijd voorbij’. Maar toen bedacht ik dat als je van jezelf mag weten dat je een kind van God bent, dat sterven dan voor even is. Dan komt er een dag waarop je op zal staan. Om na die tijd tot Gods eer te mogen leven en Zijn Naam groot te maken.”

Je vader heeft gewerkt bij een begrafenisonderneming. Kwam de dood daardoor dichterbij?
“Ik werd wel vaker met sterven geconfronteerd. Maar ik denk dat je bij een sterfgeval in de familie of vriendengroep er meer over na gaat denken, dan dat je thuis hoort dat je vader een begrafenis heeft gehad, van een voor mij meestal heel onbekend persoon.”

Welke gedachten en gevoelens heb jij bij de dood?
“Ik zal niet de enige zijn als ik zeg dat ik bang ben voor de dood. Maar tegelijk schuif je het zover mogelijk bij je vandaan. Je wilt er niet dagelijks mee geconfronteerd worden. Daarom moet ik bidden of de Heere me wil leren dat we bekeerd moeten worden, voordat we voor Hem moeten verschijnen. Alleen als je weet dat je een kind van God bent, gaat de angst voor de dood weg.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen