Vergeef onze schulden

Iedereen heeft met vergeven te maken. Bijvoorbeeld omdat iemand jou iets heeft vergeven. Misschien omdat jij je vriend of vriendin iets hebt vergeven. Of omdat je iemand niet kunt vergeven. En ook al herken je je hier niet in, dan is hier een voorbeeld waar iedereen mee te maken heeft: je kreeg vergeving van je zonden van God óf je zonden moeten nog worden vergeven.

Vergeven is een plicht
Vergeven komt veel in de Bijbel voor. In de gelijkenis van de onbarmharige dienstknecht uit Mattheüs 18 vertelt Jezus iets van de grote barmhartigheid van Zijn Vader. Vervolgens wijst Hij op onze plicht om, als de Vader ons vergeven heeft, ook anderen te vergeven.

Hoge schuld
In de gelijkenis heeft een knecht bij een koning een onvoorstelbaar hoge schuld. Tienduizend talenten moet hij betalen. Tienduizend keer tienduizend daglonen is zijn schuld. Daar ligt hij op zijn knieën: Heer! wees lankmoedig over mij, en ik zal u alles betalen. En de heer heeft hem die schuld kwijtgescholden. De enige reden daarvoor, ligt in die koning zelf. Er staat van hem: met barmhartigheid innerlijk bewogen zijnde. De goedheid van God is zo groot dat Hij mensen hun onvoorstelbaar hoge schuld wil vergeven. En bij ons gaat het dan niet om een geldschuld, zoals in de gelijkenis, maar om een belediging van Gods eer en het doen van onze zonden. Psalm 145 zegt: Genadig en barmhartig is de HEERE, lankmoedig en groot van goedertierenheid.

Vergeving door offer
Wat in de gelijkenis van de onbarmhartige dienstknecht wordt aangeduid met ‘innerlijk bewogen zijnde’ wordt ergens anders in de Bijbel uitgelegd als vergeving door het offer van Christus. Jezus Zelf betaalde als het Lam van God de schuld die zondaren hebben gemaakt. Hij maakt – nog altijd – de belediging goed waar mensen verantwoordelijk voor zijn. Tijdens de woestijnreis van het volk Israël gaf de Heere de offerdienst. Die offers waren een beeld van de vergeving van de zonden in het offer van Jezus Christus Zelf. Hij was Hogepriester en Offer ineen. Paulus schrijft: Maar nu is Hij eenmaal in de voleinding der eeuwen geopenbaard, om de zonde te niet te doen, door Zijnszelfs offerande (Hebreeën 9: 26).

Zelf vergeven
De gelijkenis van de dienstknecht heeft ons nog meer te vertellen. De knecht komt een collega tegen. Die is hem nog honderd penningen schuldig. 'Betaal mij!' zegt hij. Hoewel hem zoveel vergeven was, wil de knecht de veel kleinere schuld van de ander niet vergeven. 'Als bij jezelf nu zoveel is vergeven,' wil Jezus zeggen, 'dan moet je ook een ander zijn schuld vergeven.' 'Ja maar,' zeg je misschien, 'je moest eens weten wat-ie bij me deed.' Als je inderdaad het verdriet en de pijn zou weten die mensen elkaar aandoen, zou er op het eerste gezicht geen vergeving mogelijk zijn. Dan hoor je al snel het wraaklied van Lamech. Hij sloeg een man dood, omdat die Lamech had verwond. En hij vermoordde een jongen, omdat die hem een buil bezorgde. Want Kaïn zal zevenvoudig gewroken worden, maar Lamech zeventigmaal zevenmaal (Genesis 4: 23b en 24).

Hoe vaak dan?
Dus ik moet alles maar over mijn kant laten gaan? Heere! hoe menigmaal zal mijn broeder tegen mij zondigen, en ik hem vergeven! Tot zevenmaal? is de vraag van Petrus. Jezus geeft dan een radicaal tegengesteld antwoord: Ik zeg u, niet tot zevenmaal, maar tot zeventigmaal zevenmaal. Oneindig veel, zegt Jezus ons. Dan hoef je niet alles over je kant te laten gaan, maar mag je daar in een gesprek op terugkomen. Juist omdat wij dit zo'n onmogelijke opdracht vinden, leert Jezus het ons bidden: 'Vergeef ons onze schulden, gelijk ook wij vergeven onze schuldenaren.' De Heidelbergse Catechismus legt het ons in zondag 51 uit: 'Dat is: Wil ons, arme zondaren, al onze misdaden, en ook de boosheid, die ons altijd aanhangt, om des bloeds van Christus' wil niet toerekenen, gelijk wij ook dit getuigenis uwer genade in ons bevinden, dat ons ganse voornemen is, onze naaste van harte te vergeven.' Vanuit Christus' genade voor ons, moet onze gezindheid niet anders zijn dan de ander van harte te vergeven. Zo is het tweede, de ander te vergeven, een blijk en een toetssteen van het eerste, Gods vergeving van onze schuld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen