Vrijwilliger met vreugde

Mensen kunnen zich op allerlei manieren inzetten om hun naaste te helpen. In de Nederlandse samenleving heeft vrijwilligerswerk altijd veel betekend. Hoeveel mensen zetten zich niet in als vrijwilliger in een zorginstelling of in de mantelzorg? Er zijn iedere dag weer duizenden mensen die oog hebben voor hun naaste. De afgelopen twee jaar zijn Nederlanders minder tijd gaan besteden aan vrijwilligerswerk. Ongeveer 40 procent van de bevolking van 18 jaar en ouder besteedt nu gemiddeld 13,3 uur aan vrijwilligerswerk. Ook het aantal jongeren dat zich vrijwillig inzet voor taken in kerk en samenleving neemt af. Hoe zou dat komen? Er zijn jongeren die zeggen: Waarom zou ik me inzetten als het geen geld oplevert? Hopelijk zie jij dat anders. Vrijwilligerswerk betekent écht iets voor de samenleving. En al levert het geen geld op: het is leerzaam voor jezelf en zelfs bij je sollicitatie voor betaald werk is het niet zonder betekenis.

Tijd geven
Ook in de kerk worden mensen als vrijwilliger ingezet. Gemeenteleden worden ingeschakeld in het kerkenwerk. Dat stukje vrijwilligerswerk heeft een geheim. Want begrijp jij het, dat de Koning van de kerk mensen wil inschakelen? Als je zondag 3 van de catechismus leest, dan staat daar dat wij in Gods oog onbekwaam zijn tot enig goed en geneigd tot alle kwaad. Hoe kun je dan iets goeds doen in de kerk of welke organisatie dan ook? Het is Gods goedheid dat Hij mensen daartoe de mogelijkheid geeft. Om oog te hebben voor elkaar. En echt oog voor je naaste krijg je als de Heilige Geest je leert buigen voor de Heere. Dan ga je vragen: Heere, wat wilt u dat ik doen zal? En – dat is zeker – dan krijg je ook liefde tot de Heere en Zijn dienst. De liefde is het geheim. Dat geldt voor de ambtsdragers die door de gemeente worden gekozen. Het is – als het goed is – ook het geheim van vrijwilligerswerk in de kerk. Dan maakt het dan niet uit wat je mag doen. Of je nu papier ophaalt voor de zending,de kerk schoonmaakt of leiding geeft in het jeugdwerk: het is allemaal hetzelfde. Je mag je tijd geven voor de gemeente. Dát is vrijwilligerswerk.

Geroepen
Een kerkelijk ambt is iets anders dan vrijwilligerswerk. Want ambtsdrager- zijn is geen ‘baan’ in de kerk die je aanvaardt nadat je een test hebt gedaan of je wel geschikt bent. Nee, je wordt tot het ambt geroepen. De allereerste vraag aan een ambtsdrager die bevestigd wordt, is: “Of gij gevoelt in uw hart, dat gij wettig van Gods gemeente en mitsdien van God Zelf, tot deze heilige dienst beroepen zijt.” Deze inzet is belangrijk. Het ambt is geen uitvinding van mensen, maar komt voort uit God. Hij roept mensen en zendt mensen in Zijn dienst. Een ouderling of diaken wordt gekozen op de ledenvergadering uit een dubbeltal dat door de kerkenraad wordt gesteld. God roept via de gemeente. Het maakt ook klein voor de Heere. Vooral als de gekozen ambtsdrager in zijn hart mag gevoelen door God geroepen te zijn. Er is iets wonderlijks in: een zondig mens – met allerlei beperkingen – wordt tot het ambt geroepen. Ambtelijk werk is liefdedienst.

Gevraagd worden
In de kerk wordt je ‘ingeschakeld’. Ingeschakeld worden, betekent dat de roeping of de vraag tot je komt. De Heere wil mensen gebruiken in Zijn dienst. Er zijn werkers nodig in de dienst van zending en evangelisatie. De Heere wekt daarvoor liefde in het hart. Als je daarover vragen hebt, lees het boekje van Thomas Boston over Mattheüs 4: 19. Maar hoe zit dat met andere kerkelijke taken? De apostel Paulus spreekt in Romeinen 12 over de verscheidenheid van gaven en de onderlinge liefde in de gemeente. Deze gaven mogen we benutten. In de gemeente ‘ingeschakeld’ worden, wil zeggen: door de kerkenraad gevraagd worden deel te nemen aan een kerkelijke taak. Denk aan leidinggeven aan de zondagsschool, de jeugdclub of jeugdvereniging. Of denk aan deelname aan een zendings- of evangelisatiecommissie. In veel gemeenten zijn er netwerken waardoor steun geboden wordt aan gemeenteleden die zorg nodig hebben.

De belijdenis zegt dat in de christelijke kerk alle leden – onder het juk van Jezus Christus – zullen dienen ‘tot opbouwing der broederen, naar de gaven, die hun God verleend heeft, als onderlinge lidmaten eenszelfde lichaams’ (Nederlandse Geloofsbelijdenis artikel 28). Niemand kan zeggen: voor mij is er geen vrijwilligerswerk. En als je niet weet waar jij iets zou kunnen betekenen, dan mag je de Heere bidden of Hij je daarin de weg wijst. Er zal dan zeker een moment komen waarop je je ingeschakeld mag weten.

Zelfverloochening
Vrijwilligerswerk is niet vrijblijvend. Er is werk aan de winkel. Dat geldt voor de inzet van de vrijwilliger, maar voor de leiding vanuit de kerkenraad of christelijke organisatie. Vrijwilligerswerk vraagt om trouw. Het gaat er niet in de eerste plaats om of je kunt doen wat je leuk vindt. Het wordt moeilijk als je iets met tegenzin moet doen. En er kunnen ook omstandigheden zijn waardoor iemand zich niet meer beschikbaar kan stellen. Aan de andere kant: het gaat in vrijwilligerswerk niet allereerst om zelfontplooiing. Soms vraagt het zelfs zelfverloochening. Als je als leidinggevende van een tienerclub na twee jaar weer stopt, dan geef je je taak wellicht te snel op. Wat kost het soms moeite om vacatures vervuld te krijgen. Zo zou het toch in de gemeente niet moeten zijn. Het jeugdwerk in je gemeente kan niet zonder leidinggevenden die meewerken. Een goede begeleiding vanuit de kerkenraad of de leiding van een organisatie is ook nodig. Een jaarlijks overleg met alle vrijwilligers is belangrijk. Er kan zelfs een stukje toerusting nodig zijn. En steun in de rug via het kerkblad of een jaarlijkse bedankbrief laat zien dat de kerkenraad de inzet waardeert.

Liefde tot God
Het is mooi om ambtsdrager of vrijwilliger te zijn. De catechismus noemt dat het aanwenden van de gaven ‘met vreugde’. De catechismus wijst er op in antwoord 55 dat ieder van ons ‘zich schuldig moet weten zijn gaven ten nutte en ter zaligheid der andere lidmaten gewillig en met vreugde aan te wenden’. Als de liefde van Christus mag dringen, is er vreugde. Er is niets beters dan je in te zetten voor Gods Koninkrijk. Denk daarbij ook aan christelijke organisaties, vooral die zich bezig houden met name de nood in deze wereld. Als wij ons hart niet toesluiten, dan sluiten we ook de gave van onze tijd niet. Als het anders is, hoe kan dan de liefde tot God in ons zijn (1 Johannes 3: 17)?

Thomas Boston, De kunst van mensen vangen. Een alleenspraak naar aanleiding van Mattheüs 4: 19 (Houten: Den Hertog 2009) ISBN 9789033121999; 90 blz.; € 12,50.


‘Waarom zou je niet wat terug doen?’
Nienke Keizer (18 jaar) uit Rijssen is secretaresse van de jeugdvereniging en lid van het bestuur van District Oost. Zij vind haar vrijwilligerswerk belangrijk. “Dit is een goede manier om me in te zetten voor het plaatselijke en regionale jeugdwerk. Op deze avonden wordt, door middel van actuele en Bijbelse thema’s, gekeken naar wat God hierover tot ons te zeggen heeft. Ik denk dat deze avonden heel belangrijk zijn voor jongeren. Ik zie het werk niet echt als een roeping. Wel is het iets dat, als je er de capaciteiten voor hebt, moet doen als het je wordt gevraagd. Het is een heel fijne manier om je op deze manier in te zetten voor andere jongeren. De kerk waarin je opgroeit, doet zoveel voor jou. Waarom zou je niet wat terug doen? Het is echt niet zoveel tijd die je er in hoeft te steken en het is bovendien heel leuk en leerzaam om samen bezig te zijn.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen