Broeders hoeder?

Er wordt rond deze jongeren heel wat afgeworsteld. In de eerste plaats – laten we dat ook niet vergeten – door deze jongeren zelf. Soms verbergen ze een onzekerheid achter een masker van onverschilligheid, maar nog nooit heb ik een jongere zonder pijn de kerk zien verlaten. Ook ouders worstelen met de levensgang van hun kinderen. Wat wordt er geleden en gebeden rond kinderen die de kerk verlaten. Er worden heel wat tranen gestort over deze jongeren. De praktijk leert dat elke keer weer opnieuw. Ook in de gemeente, op school en bij andere jongeren geeft dit vaak heel veel vragen. Hoe houden we onze jongeren erbij, is een belangrijk gespreksonderwerp in gezinnen, scholen en kerkenraden. Uiteraard hebben jongeren een eigen verantwoordelijkheid. Er komt een moment dat ouders hun kinderen niet meer aan de hand kunnen meenemen naar de kerk. Wat geeft het verdriet als kinderen niet meer ‘willen’. Dan ga je soms als ouder beschaamd en verdrietig je weg. Soms ook heel eenzaam. Je voelt je ook zo machteloos. Gelukkig mogen we onze nood wel neerleggen bij de Heere. De doop is ook in dit opzicht een pleitgrond voor ouders. Laten we dat niet vergeten.

Naast jongeren
In gezinnen wordt ook veel met dit probleem geworsteld. Er worden gesprekken gevoerd. Soms vallen er ook harde woorden. Soms zijn er verwijten van kinderen naar hun ouders. Soms wordt de situatie in huis bijna ondragelijk. Oudere kinderen hebben invloed op jongere kinderen. En wat kan dat veel wrijving geven. Ook kerkenraden worstelen heel veel met dit probleem. Er zullen geen kerkenraden zijn waar dit niet regelmatig aan de orde komt. Maar het is een heel moeilijk probleem. Hoe benaderen we jonge mensen die met de kerk hebben gebroken? Het is moeilijk naast deze jongeren te staan. De vragen die soms gesteld worden en de opmerkingen die soms door jongeren worden gemaakt, vallen ook niet altijd mee. En ook niet alles kan zomaar gezegd worden. Spotten met heilige dingen, kan vanzelf niet.

Help elkaar
Ouders, kerkenraden, scholen zijn hier indringend mee bezig. Toch is er ook nog een andere mogelijkheid. Er zijn gelukkig ook veel positieve jongeren. Voor deze jongeren – lezers van Daniël – is dit stukje geschreven. Kijk, er zijn jongeren om je heen die een andere weg gaan. Dat is heel aangrijpend. Misschien is het wel je vriend of je vriendin. Dat kan zomaar gebeuren. Wat moet jij doen? Kun je wel wat doen voor jongeren die afdwalen? Ja, dat kan. Misschien kun jij wel heel veel betekenen voor een jonge kerkverlater. Ooit vroeg de Heere aan Kaïn waar zijn broer Abel was. Onverschillig antwoordde hij: Ben ik mijns broeders hoeder: Kaïn wilde zeggen: wat geef ik om Abel. Laat hij maar voor zichzelf zorgen… Een zondige en onbijbelse houding. De Heere heeft ons in een gemeenschap geplaatst. De gemeenschap van een gezin, kerk, school en vereniging. En laten we daar elkaar helpen. Probeer met andere jongeren te praten. Probeer ze mee te nemen naar de vereniging. En buig vooral je knieën voor jongeren die wankelen. Laten we opzicht hebben op elkaar. De kerk is een gemeenschap. Ook in deze dingen. Laten we een hoeder zijn voor onze broeder.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen