Drie vossen in de kerk

Er zijn er zoveel kerken: de Protestantse Kerk in Nederland, de Hersteld Hervormde kerk, de Christelijke Gereformeerde Kerken, Gereformeerde Gemeenten (in Nederland) en (Vrije) Oud Gereformeerde Gemeente…
Een derde vraag die dieper boort: ben je een goed lid van de kerk? Dat is de meest belangrijke vraag. Wie zal van zichzelf durven zeggen dat hij een goed lid is?
Het gaat met deze woorden – dat zal duidelijk zijn – niet slechts om een kerkgebouw, niet om een plaatselijke gemeente en een kerkverband. We belijden elke zondag met de Twaalf artikelen: ‘Ik geloof een heilige, algemene, Christelijke kerk’. De Catechismus laat zien dat hier niet over een aardse en tijdelijke zaak wordt gesproken: er staat in antwoord 54 dat de leden van die Kerk dat eeuwig zullen blijven!
Van de ene heilige, algemene christelijke kerk is jouw kerkverband maar een dwarsstraatje, las ik ergens. Het gaat dus niet over de zichtbare kerk als instituut. Het gaat niet over alle belijders van de waarheid. Om welke Kerk gaat het dan?
Het gaat, zoals iemand dat noemde, om de Kerk van het linnen laken, de Kerk van Handelingen 10: En hij zag de hemel geopend en een zeker vat tot hem nederdalen, gelijk een groot linnen laken (vers 11).
Het is de Kerk die Petrus zag opgenomen worden in de hemel, vergaderd uit Jood en heiden. Uit alle geslachten, talen en volken. Het is de ware Kerk, de heilige vergadering van ware Christgelovigen, uit het hele menselijke geslacht.
Het is de Kerk met een hoofdletter, uit het verleden, heden en de toekomst. Het is de onzichtbare Kerk.

Werk van God
Deze Kerk vindt haar oorsprong in het verkiezend welbehagen van de Vader. Christus vergadert haar door Woord en Geest. Door de Heilige Geest brengt Hij mensen toe, ook jongeren, tot die Kerk! Nee, die Kerk is geen inspanning van mensen, maar werk van de Drie-enige God. In de stilte van de eeuwigheid maakte Hij Zijn raadsplan al voor het bestek van dit Godsgebouw, dat in eeuwigheid zal rijzen.
Wat een wonder! Waar er niemand is die God zoekt, zoekt God het verlorene en maakt Hij het waar: Ik heb nog andere schapen. En Zijn werk gaat door, tot op vandaag. Weet jij daarvan?
Hij vergadert en dat betekent ook dat Hij de Zijnen ‘samenbindt tot een vergadering van gelovigen’! God wil – met eerbied gezegd – geen losse, naast elkaar bestaande individuen, maar een gemeente waarin de leden elkaar opbouwen in de liefde.
Christus vergadert Zich een gemeente in enigheid van het ware geloof. Hij vergadert langs verschillende wegen, op verschillende manieren en op verschillende tijden, maar er is een eenheid boven dat alles en dat is de eenheid van het ware geloof. Dat is de band die de Zijnen aan Hem bindt, maar die ook aan elkaar bindt!

Hopeloos verdeeld
God leidt Zijn Kerk, vergadert, beschermt en vermeerdert die Kerk!
Maar wat zien wij helaas vaak een heel andere kant van de kerk.
We zien dat Gods Kerk hopeloos verdeeld is. Waarom zijn er al die kerkmuren, al die nare ruzies, al die scheuringen?
We kunnen daar kort in zijn: dat komt door de zonde! Hoogmoed en zelfhandhaving verscheuren de kerk op een vreselijke wijze. Nee, geen oecumene ten koste van de waarheid. Maar in de kleinere kring van de gereformeerde gezindte moet het toch mogelijk zijn om elkaar meer te vinden dan nu het geval is? Dat is mijn stellige overtuiging en tegelijk mijn uitzien.
Je kent dat prachtige hoofdstuk wel: Johannes 17, het Hogepriesterlijk gebed. De Heere Jezus bidt daarin om de eenheid: Opdat zij allen één zijn, opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt. In dat gebed proef je de grote waarde van de eenheid, maar ook de grote zonde van de verdeeldheid. De verdeeldheid is de schande van de godsdienst, maar ook de zwakte van de kerk! Wat een krachten worden er verspeeld in het negatief bestrijden van elkaar.
Wij leven in de rechterflank van de gereformeerde gezindte. Het woord ‘gezindte’ is verwant met het woord ‘gezindheid’. Paulus schrijft daarover aan de Filippenzen, hoofdstuk 2: Want dat gevoelen zij in u hetwelk ook in Christus Jezus was… Ik constateer met groot verdriet dat de Gereformeerde Gezindte die gezindheid amper vertoont, zich versplintert en verscheurt en ten onder gaat.
Wat gaat er nog voor werfkracht van de kerk uit? Welke geur en smaak?
Is het de liefdegeur die elk tot liefde noopt? Of is het de stank van de hoogmoed, van de zelfhandhaving?
Gods wijngaard wordt hierdoor bedreigd. Natuurlijk is dat altijd al zo geweest, maar in een geur en sfeer van onderlinge verdeeldheid zijn er drie ‘vossen’ die de wijngaard bederven:
1. Formalisme – uiterlijke vormen lijken genoeg te zijn. Voldoe je aan de uiterlijke gedragscode, dan tel je mee en ben je al een eind op weg.
2. Farizeïsme – een tegenstelling tussen leer en leven, woord en daad, vorm en inhoud.
3. Fanatisme – een dweepzuchtige, hartstochtelijke ijver voor iets, gepaard gaande met onverdraagzaamheid ten opzichte van de ander.
Deze drie vossen zijn springlevend in de kerk. Daar spreekt de Heere vlijmscherp Zijn oordeel over uit.

Teken van Zijn komst
De naderende oordeelsdag komt snel dichterbij. We zijn zo geneigd daarbij te kijken naar de tekenen die opvallen: oorlogen, kredietcrisis, aardbevingen of een tsnunami.
Het grootste teken van de eindtijd is echter dat de ongerechtigheid zal vermenigvuldigen. De liefde van velen zal verkouden! Daar zitten we vandaag midden in. Het oordeel begint echt bij het huis van God.
Temidden van alle goeds wat er is met betrekking tot samenwerking voor goede doelen en instellingen, leven we verder langs elkaar heen.
Wij bestrijden elkaar liefdeloos als het gaat over punten als aanbod van genade, verkiezing en verbond, verkiezing
en verantwoordelijkheid. De standpunten verharden zich soms zo onverwachts. Verdachtmakingen over en weer zijn niet zeldzaam en er zijn niet weinig mensen die lijden aan de kerk.
Lijd jij aan de verdeeldheid in ons kerkverband en daarbuiten? Wanneer heb jij voor het laatst vanaf de preekstoel horen bidden door jouw predikant of ouderlingen: ‘Heere, brengt U bijeen wat bijeen hoort te zijn?’ Hoor je elke zondag een schreeuw naar Boven of de Heere onze kerkelijke hoogmoed wil verbreken? Of is dat lang geleden?
Maar kernvraag is: hoe ligt het in jouw en mijn persoonlijk gebedsleven?

Oplossing
Moeten we het hoofd maar in de schoot werpen? En zeggen: het wordt toch nooit anders? Het is altijd al zo geweest? In de Bijbel lezen we het toch ook al: ik ben van Paulus, ik van Apollos?
Nee, ons er bij neerleggen mag niet, want de verdeeldheid is een aanklacht en diepe schuld voor God.
De apostel der liefde schrijft in 1 Johannes een vlijmscherp oordeel over liefdeloosheid neer: je kunt niet zeggen dat je God liefhebt, terwijl je je broeder haat!
Laat het jouw en mijn dagelijks gebed zijn of de Heere de zondige verdeeldheid tot schuld wil maken en of Hij bijeenbrengt wat bijeen hoort!
Uiteindelijk zal het er in het eindoordeel niet om gaan of je lid was van een bepaalde kerk. Het zal er om gaan om je lid mocht worden van Gods Kerk: de kerk van het linnen laken. Laat dat je grootste nood zijn!

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen