De pottenbakker en het leem

Wij hebben allemaal een eeuwigheidsbestemming. Daarover gaat het in deze tekst. Het gaat over de uitverkiezing, predestinatie: het besluit dat God heeft gemaakt over onze eeuwige bestemming. In dat besluit heeft God mensen uitverkoren om zalig te worden. Anderen is Hij voorbij gegaan. Die zijn niet uitverkoren, maar verworpen. God heeft dus besloten wie er zalig worden en wie niet. Deze leer is voor ons een ergernis. Wij begrijpen de leer van de verkiezing en verwerping niet. Het stelt ons voor vragen.
Waarom heeft God de ene mens verkoren om zalig te worden en is Hij de andere mens voorbij gegaan?

Pottenbakker
Paulus gaat in deze tekst een voorbeeld gebruiken. Een pottenbakker neemt leem of klei. Dat legt hij op draaiende schijven. Zo vormt hij daarvan een vat, een pot of een vaas. Het leem is helemaal in zijn macht. Hij maakt naar zijn eigen wil een sierlijk stuk aardewerk voor een belangrijk gebruik. Uit dezelfde klomp leem maakt hij een ander vat. Dat maakt hij zo, dat het totaal geen sier heeft. Het is tot gebruik van verachtelijke of onreine zaken.
Dat leem kan niet tegen de pottenbakker zeggen: “Waarom maakt u me zo?” Daar gaat de maker zelf over.
Zo moeten wij van Gods kant het besluit over onze eeuwige bestemming zien. Al spreekt de Bijbel ook over onze verantwoordelijkheid. Het één sluit het andere niet uit.
Wat is er voor nodig om te leren dit besluit van God te aanbidden? Alleen als we in onszelf niet anders meer zijn dan leem en al onze eigen waardigheid verliezen, vallen we aan Gods kant en keuren het goed, ook al zou Hij, als de soevereine Pottenbakker, hebben besloten ons voorbij te gaan.

Genade
Alleen genade kan je dat leren.
Ons zondige bestaan kan het nooit aanvaarden. Maar als je zondaar of zondares voor God gemaakt wordt, ga je leren, dat God alle mensen had kunnen voorbij gaan. Dat jij ook waardig bent om voorbij gegaan te worden. Dan leer je dat je zonden je de eeuwige straf waardig gemaakt hebben. Je krijgt verdriet over de zonde. Dan leer je, dat je jezelf uit Gods gemeenschap gezondigd heb.
Dat veroorzaakt heimwee. Je gaat leren, dat je alleen door een Middelaar zalig kan worden. Die Middelaar moet je persoonlijk bekend gemaakt en geschonken worden.
Die smart, dat heimwee, die begeerte naar een Middelaar zijn vruchten van het geloof.
In de Dordtse Leerregels (hoofdstuk I,12) kun je lezen dat de uitverkorenen van hun verkiezing op Gods tijd in meer of minder mate verzekerd worden. Wanneer? Als zij de vruchten van de verkiezing, in het Woord van God aangewezen, in zichzelf met een geestelijke blijdschap en heilig vermaak waarnemen. De vruchten die dan genoemd worden zijn: het waar geloof in Christus, kinderlijke vreze Gods, droefheid, die naar God is over de zonde, honger en dorst naar de gerechtigheid.
Jongens en meisjes, laat de verkiezing en verwerping voor jullie geen struikelblok zijn. Maar vraag om Gods werk in je leven. Dan zul je die boven genoemde vruchten in je eigen leven gaan zien. De vruchten van het geloof, die tevens de vruchten van de verkiezing zijn. Dan komt er die geestelijke blijdschap en dat heilig vermaak. Dan leer je de verkiezing aanbidden en bewonderen.
Zo’n grote zaligheid en dat voor zo één.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen