Goede zorg beter dan levenseindekliniek

Als een arts weigert het leven van zijn patiënt actief te beëindigen, zou deze patiënt in een kliniek zijn recht moeten kunnen halen. De NVVE heeft met dit aanbod vooral patiënten met een chronische psychiatrische aandoening en beginnend dementerenden op het oog.
Gaat de NVVE hiermee niet voorbij aan de vraag wat goede zorg is? Is het oprichten van een levenseinde kliniek niet te kort door de bocht? Immers, achter een verzoek om euthanasie gaan vragen schuil, over de zin van het leven en het waarom van het lijden. Vragen die we niet kunnen beantwoorden met een simpele greep naar het zogenaamde zelfbeschikkingsrecht, met de dood als gevolg. Levensvragen en doodsverlangens doen een appel op de samenleving. Voor mensen wie het leven zwaar valt, hebben hulp nodig bij het dragen hiervan. Wat doen we als leven zinloos lijkt?
Het aantal zelfdodingen is in twee jaar tijd met 13 procent toegenomen. 1525 Nederlanders zagen in 2009 geen andere uitweg. Achter zulke getallen gaat een wereld van eenzaamheid, uitsluiting, psychische en psychiatrische problematiek schuil. Wie te midden daarvan een kliniek voor levensbeëindiging wil openen, geeft het verkeerde antwoord op een misverstane vraag.

Aandacht en respect
Zou er in plaats daarvan niet veel meer aandacht moeten komen waarom iemand geen zin of betekenis meer heeft in het leven? Door bijvoorbeeld eerder alarm te slaan als iemand in de problemen raakt?
Of meer aandacht te hebben voor de sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen en pubers en voor de levensverhalen van ouderen? Ook structurele financiering voor een organisatie als 113Online is onmisbaar, om mensen die over zelfdoding nadenken op te vangen. Er komen veel (anonieme) hulpvragen binnen van deze mensen. Een vorm van zorg die vaste verankering in het beleid van de overheid en zorgverzekeraars verdient.
Vertrekpunt bij vragen over het levenseinde zou niet het zelfbeschikkingsrecht moeten zijn, maar de menselijke waardigheid. Ieder mens heeft recht op leven, verdient respect en is onschendbaar. Confrontatie met doodverlangens vraagt zoeken naar manieren om goed om te gaan met doodsverlangens en het sterven. Goede zorg betekent dan aandacht hebben voor zowel het hier en nu van het lijden en sterven, voor het toen en straks alsook voor het waarom. Aandacht voor levensvragen en zingeving is een onmisbaar onderdeel van die zorg.
Het is van belang dat we ons mengen in discussies waar het gaat om leven en dood. Laten we ons niet neerleggen bij het feit dat abortus en euthanasie een gelegaliseerde plek hebben gekregen in onze samenleving. Nee, wij moeten werk maken door de warmte van het Evangelie te plaatsen tegenover de kille keuze voor de koude dood.

Esmé Wiegman, Tweede Kamerlid ChristenUnie
Stef Groenewoud, was tot 31 juli 2011 directeur Prof. dr. G.A. Lindeboom Instituut
Ruth Seldenrijk, directeur NPV

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen