Praten over de preek

Het is goed om na een kerkdienst bewust over de preek in gesprek te gaan. In sommige gemeenten wordt dat voor jongeren georganiseerd. In Ede is dat afgelopen jaar twee keer gedaan. Het is de bedoeling dat het voortaan vier keer per jaar gebeurt. Ds. Brugge: “Een preekbespreking is altijd moeilijker dan het geven van catechisatie. Je kan je niet goed voorbereiden op de vragen die gesteld gaan worden. Maar jongeren verwachten wel een concreet antwoord.”
“Waarderen jullie dat eigenlijk, een preekbespreking?”, vraagt ds. Brugge. Het kwartet jongeren knikt bevestigend. Williene: “Door de preekbespreking ga je er veel bewuster over nadenken. En andere verklaringen erop nazien.” Karin vult aan: “Of andere vertalingen, zoals de Engelse King James. Omdat ik Grieks heb gehad, lees ik ook wel eens de Griekse tekst. Daar zit vaak een bepaald gevoel in een woord, dat kan je niet goed in het Nederlands vertalen.”
Martin geeft aan dat hij het fijn vond om eerst in kleine groepjes bij elkaar te zitten, om dan daarna gezamenlijk met alle jongeren de vragen onder leiding van de dominee te bespreken. Hendrik is het met hem eens: “Ik luister vooral en stel niet zoveel vragen. Dan is het fijn om te luisteren naar wat anderen zeggen. Door de week achter de werkbank denk ik er dan over na. ’s Avonds bespreek ik dat met mijn moeder. Onder vier ogen.”

Spreken jullie met je ouders over de preek?
Karin: “Napraten komt soms spontaan. Afgelopen zondag vroeg mijn moeder wat de preek met me had gedaan. Meestal durf ik er ook wel wat over te zeggen. Ik schrijf mee met de preek en zet dan een vraagteken bij dingen die ik moeilijk vind, of niet begrijp. Dat vraag ik dan thuis na.” Ds. Brugge: “Dat betekent wel dat de band met de ouders goed is. Sommige jongeren vinden het erg moeilijk om met hun ouders over de preek te praten.”

Hoe wordt er thuis over de preek nagepraat?
Williene: “Er wordt bij ons thuis over de inhoud gesproken. Soms kan het een gevaar zijn dat er ook over de vorm wordt gepraat. Daarbij moet je oppassen voor kritiek. Het is inderdaad goed om mee te schrijven. Hierdoor blijven je gedachten beter bij de preek. Als je iets opvalt of je hebt een vraag, kan dat thuis besproken worden.”

Dominee, heeft u geen last van schrijvers? Een deel van de gemeente zit dan met gebogen hoofd zit te luisteren.
“Het is heel goed dat mensen schrijven. Het dwingt om te luisteren. Wij stimuleren het onze kinderen ook.”

Lopen jullie na een preek wel eens met vragen of misschien wel kritiek op de preek?
Hendrik: “Meestal ga ik daarmee dan naar mijn moeder. En soms bespreek ik het op catechisatie, gewoon in de groep.” Karin: “Mijn ouders weten vaak het antwoord op mijn vragen wel. Soms komt mijn moeder de volgende dag met het antwoord. Maar één ding snap ik nog steeds niet. U zegt in uw preek regelmatig: Wat hebt gij dat gij niet hebt ontvangen? (1 Korinthe 4: 7). Ds. Brugge: ”Wat heb je niet gekregen? Had je recht op alles wat je kreeg? Waarom zou je dan nu boos zijn?”

Praten jongeren ook onderling na over de preek?
Williene en Karin kijken elkaar aan en tegelijk zeggen ze “Ja!” Karin: “Afgelopen zondag nog, na de ernstige leespreek over de bazuinen in Openbaring 8. Eerst op het kerkplein en later op de rotonde. Het is belangrijk om ook met mensen van je eigen leeftijd te praten. Ouders kijken soms heel anders tegen de dingen aan.”
Martin en Williene hebben verkering met elkaar. Karin wil graag van hen weten of zij ook samen over de preek praten. Dat blijkt zo te zijn. Ze geven aan dat ze elkaar ook op die manier beter leren kennen. Graag zitten ze op één lijn. Toch ontdekken ze dan ook dat er soms verschillende inzichten zijn. Zo kun je elkaar ook juist aanvullen.

Onlangs noemde de dominee Facebook in de preek. Wat vinden jullie daarvan?
Karin: “Ik dacht eerst wordt het niet weer cliché? Waarschuwend dat het zondig is? Maar dat was zeker niet zo.” Ds. Brugge: “Ik ben niet tegen sociale media, maar ik zou graag zien dat jongeren doorzien dat het een zinloze tijdsbesteding is. Vaak gaat het ten diepste over heel erg weinig. Ruim op wat in de weg staat. Het is voor jongeren belangrijk om pakkend te beginnen en niet altijd met dezelfde woorden te eindigen. Ik moet ‘amen’ zeggen voordat de gemeente ‘amen’ zegt.”

Vinden jullie dat de dominee pakkend begint?
“Jazeker”, zeggen ze alle vier. “De manier waarop u kijkt. Zo van: nu ga ik iets zeggen!” Ds. Brugge: “Het gaat niet om al dat gepraat eromheen, het gaat om de kern. Bereid je ook altijd goed voor op een kerkdienst. Dat hoort te gebeuren in gezinsverband, door bijvoorbeeld samen iets te lezen of te bespreken. Maar ook persoonlijk moet je je voorbereiden. Hoe beginnen we de zondag? ’s Morgens je knieën buigen en een zegen vragen voor het werk van de predikant. Wat langer dan door de week je Bijbel lezen, met de kanttekeningen. Maar eigenlijk begint het al eerder dan zondagmorgen: zaterdagavond op tijd thuis.”
“Inderdaad,” zegt Martin, “Wat u laatst in de preek ook zei.”

Preekbespreking in Ede

Zondagavond half negen. De kerk stroomt leeg. In een zaal achter de kerk verzamelen zich zo’n 25 jongeren tussen 16 en 21 jaar. De voorzitter van de +16 vereniging verdeelt hen in vier groepen. Iedere groep bedenkt twee vragen over de preek van de morgendienst. Even later komt ook ds. Brugge binnen, gevolgd door enkele kerkenraadsleden. Samen vormt iedereen een kring. Als samenzang klinkt Psalm 26:8. Hoe lief heb ik Uw woning, die G’ U ter eer hebt opgericht.
De preek ging over Maleachi 4. De vragen die gesteld worden, gaan eerst vooral over de exegese, de uitleg van de teksten. Gaat Maleachi 4 over de komst van Christus of over de wederkomst? Wie wordt bedoeld met Elia in vers 5? Johannes de Doper, die preekte in de geest van Elia. Wat wordt bedoeld met de ban in vers 6? Het oordeel, bij het sterven of bij de wederkomst. De ban wordt genoemd ter waarschuwing, maar is ook lokkend: je kunt nog bekeerd worden.
Het valt op dat naarmate de tijd vordert, de vragen persoonlijk van aard worden. Sommige jongeren stellen zelfs zeer persoonlijke vragen. Goed om te zien dat daar ook de ruimte en het onderlinge vertrouwen voor is. Dit is eigenlijk het belangrijkste deel van de bespreking. Het gaat niet zozeer om de preek, maar om het gesprek over de wezenlijke zaken van geloof en bekering.
Sommige vragen worden door de dominee beantwoord met de wedervraag: “Wat denk je zelf?”. Sommige antwoorden worden geïllustreerd, bijvoorbeeld met een anekdote over ds. Ledeboer. Tijdens een goed gesprek bij iemand thuis schoof hij een kostbaar koffiekopje steeds verder naar de rand van de tafel. “Pas op!”, riep zijn gesprekspartner. Waarop ds. Ledeboer antwoordde: “Ik dacht dat u zojuist zei dat u los was van al het aardse.”
Zondagavond half tien. Ds. Brugge lijkt af te willen ronden, maar er gaat alweer een vinger omhoog: “Komt Elia eigenlijk echt nog terug?” Ds. Brugge: “Sommige evangelischen denken dat inderdaad. Maar het antwoord op deze vraag is niet boeiend. Strijdt gíj om in te gaan!”.
Tot slot wordt de jongeren gevraagd nog een psalmvers op te geven. Een meisje, dat nog niet van zich liet horen, geeft Psalm 73:1 op. Hij ziet in gunst op die Hem vrezen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen