Van het tienerhonk naar de politieke arena

Je hebt de Jeugdbond verlaten voor de politiek?
“Ik heb zes mooie jaren bij Jeugdbond achter de rug. Daarvoor heb ik communicatie gestudeerd; was ik betrokken bij SGP-jongeren en heb ik een halfjaar stage gelopen bij fractie van de SGP. Dat heeft altijd wel een plekje gehouden.
Als je bij de Jeugdbond werkt is het best lastig om te bedenken: wat komt er na de Jeugdbond?
Dankzij de derde zetel van de SGP was er ruimte voor uitbreiding op de fractie. Toen ze zochten naar een extra voorlichter, trok mij dat. Dat was wel een moeilijke beslissing. Want het werk voor jongeren vanuit de kerk is wel één van de mooiste dingen die je kunt doen.”

Hoe kwam je binnen bij de Jeugdbond?
Ik kwam binnen als student. Ik wist heel goed hoe het moest en wat er moest veranderen in het jeugdwerk en de kerk. Het mooie is dan wel dat je bevlogen bent. Daarom is het ook goed om jonge mensen bij het jeugdwerk te betrekken, maar ik heb wel enorm veel moeten leren.”

Wat heb je geleerd?
“De onschatbare waarde van vrijwilligers. Zelf ben je ook veel in het land en werk je hard op het kantoor, maar dat is werk en je krijgt er voor betaald. Ik heb oog gekregen voor wat vrijwilligers allemaal doen. Helaas krijgen ze niet altijd de waardering die ze verdienen.
Veel vrijwilligers zijn plaatselijk aan het werk in de gemeente, maar ook landelijk. Daarnaast hebben ze een baan. Geweldig!
Trouwens, de beschikbaarheid van predikanten heeft me ook altijd verwonderd. Er is een groot predikantentekort. Dat drukt. Je voelde je vaak bezwaard om predikanten te vragen, maar ik was vaak verwonderd dat ze het toch wilden doen. Dat brengt ook hun liefde voor jongeren tot uitdrukking. Daar was ik dankbaar voor.”

Als jongeren biddende ouders hebben is dat duizend keer meer waard dan een spreekbeurt van een jeugdwerkadviseur

En jongeren?
“Bezig zijn met jongeren was mijn grootste motivatie. Ze hebben het moeilijker dan toen ik zelf puber was. Er is veel veranderd. Er zijn jongeren die geboeid zijn door de wereld. Voor hen deed ik mijn werk. Het mooie van jongeren is dat ze veel sneller hun hart laten zien dan volwassenen. Soms zijn ze wat zwart-wit, maar aan de andere kant zijn ze ook heel puur. Hun taalgebruik is misschien anders. Maar ik houd van die puurheid en openheid. Juist daardoor kun je ook diepgaande diepgaande discussies hebben. Dat is geweldig. Het gaat er niet altijd om dat je na een avond gelijk vrucht ziet op je werk, maar meer dat je tijdens je avonden en spreekbeurten merkt dat er jongeren zijn die de Heere zoeken en willen dienen.”

Heb je voorbeelden?
“Het mooie is dat jongeren ook weer vragen durven te stellen. Je stelt vaak vragen bij de keuzes van jongeren. Dan merk je soms dat jongeren de vraag terugleggen: hoe is dat bij jou en wat merk jij er zelf van? Dat is belangrijk, om te voorkomen dat het een verhaal wordt dat buiten jezelf omgaat. Het gaat om voorleven.”

Je deed vooral tienerwerk
“Tieners worden gezien als de moeilijkste doelgroep, maar ik denk dat ze het ook het lastigst hebben. Ze moeten op eigen benen leren staan. Ze krijgen voor het eerst bijbaantjes; vriendschap en liefde zorgen soms voor heftige ervaringen. Juist omdat er zoveel op hen afkomt is het erg mooi om met hen bezig te zijn rondom Gods Woord. Je moet wel drie keer nadenken over wat je zegt. Met standaard uitdrukkingen kom je niet verder. Je wordt uitgedaagd om actueel en laagdrempelig te zijn en iets van jezelf te laten zien.
Zelf zit je vaak op een ander niveau dan deze jongeren. Ik hield een keer een avond waarin het ging over: hoe leef je nu tot eer van God? Na de inleiding kwam de eerste vraag: “Hoe kun je nu eigenlijk weten of God bestaat?” Dan wordt je op scherp gezet. Richting jongeren ben ik meer aandacht gaan geven aan dit soort vragen. Je merkt dan de invloed van de seculiere wereld om hen heen, waardoor deze vragen naar boven komen.”

Waar hebben tieners behoefte aan?
“Er wordt soms best wel somber gedaan over de toekomst. Soms wordt de vraag gesteld of er over twintig jaar nog wel een kerk in Nederland is. Jongeren doe je daar geen recht mee. Jongeren hebben behoefte aan hoop en volwassenen die iets van zichzelf laten zien in alle kwetsbaarheid en gebrokenheid.
Bij jongeren merk je dat het belangrijk is uit wat voor soort gezin ze komen. Als jongeren biddende ouders hebben is dat duizend keer meer waard dan een spreekbeurt van een jeugdwerkadviseur. Dat wordt onderschat. Je merkt gewoon dat jongeren snakken naar sturing van hun ouders. Dat is echt een taboe geworden. Ze willen gewoon duidelijke grenzen.”

Wat is de rode draad geweest?
“Je hoopt dat jongeren door het jeugdwerk ook de Heere Jezus nodig krijgen tot verzoening. Als je een hele aula voor je ziet dan bid je stil voor jezelf: Heere wilt U geven dat ze u mogen leren kennen. Dat is de kern, maar dat geeft ook ontspannenheid. Wij kunnen het niet doen, maar de Heere staat in voor Zijn werk.”

Dirk-Jan Nijsink

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen