Namen met een verhaal

Vlaamse reus
Het Watersnoodmuseum is gevestigd in vier caissons. Caissons zijn betonnen boten, van wel twintig meter breed, zestig meter lang en twintig meter hoog. Deze vier caissons zijn gebruikt om het laatste gat in de dijken te sluiten. Samen lopen we naar de ingang van het eerste caisson. Bij de kassa krijgen Ruben en Lukas een speurtocht met vragen mee Elk caisson in het museum heeft een eigen thema. Het eerste caisson vertelt het verhaal van de ramp. We bekijken oude filmbeelden en foto’s. We lezen krantenberichten over de slachtoffers. Op één van de stukjes film zien we koningin Wilhelmina. Ruben: “Ze ging op bezoek in het rampgebied. Eén van de plaatsen waar ze ook kwam, was Sirjansland. Daar gaf ze alle kinderen die de ramp overleefd hadden een konijn, een Vlaamse reus. Dat was wel mooi van haar.”

Negen jaar
In het tweede caisson gaat het over de mensen van de ramp. Er waren ruim 1800 doden door de watersnoodramp, en tienduizenden mensen moesten op de vlucht voor het verwoestende water. Via een ondergrondse gang komen we eerst bij een enorme lijst met namen van alle slachtoffers. Achter elke naam staat de leeftijd vermeld. Stil bekijken we de lange lijst. Er zijn veel grote mensen verdronken, maar ook veel jonge kinderen. “Kijk,” zegt Lukas. Hij wijst op de lijst de naam Teunis aan. ‘Negen jaar’, staat er achter. “Ik heet met m’n doopnaam ook zo, en ben ook negen jaar. Ik leef nog, maar hij is er niet meer.”

Namen en verhalen
Dan komen we bij een monument dat heet: ‘Project 1835+1’. Er waren door de watersnoodramp 1835 doden. De +1 achter dit getal is een kindje dat tijdens de rampnacht geboren is, maar diezelfde nacht ook verdronk, vertelt een medewerker van het museum ons. Het kindje is nooit aangegeven bij het gemeentehuis en heeft dus geen naam. Bij dit monument staan we op een soort steiger. Onder ons zien we namen van slachtoffers als het ware over het water van ons wegdrijven. Ook horen we bij dit monument verhalen van een familielid of een goede vriend over de slachtoffers. De slachtoffers krijgen als het ware een stem.

Nooit meer zo’n ramp
Caisson drie vertelt het verhaal van de wederopbouw na de watersnoodramp. Met man en macht wordt dag en nacht gewerkt aan het herstel van de dijken, huizen, het verwoeste landschap, de dorpen en de steden. Sommige landen geven geschenkwoningen aan ons land. Eén van die geschenkwoningen bekijken we. In het laatste deel van dit caisson is er informatie te vinden over de Deltawerken. Want alleen alles herstellen na de ramp was niet genoeg. Het moest beter en veiliger worden. De Deltawerken moeten ervoor zorgen dat zo’n ramp nooit meer kan gebeuren.
Het laatste caisson konden we niet bezoeken. Dit deel is tijdelijk gesloten en wordt in februari D.V. weer geopend.

Wat hebben we veel in het museum gezien. Wat vond je het meest indrukwekkend? Lukas: “Die namenlijst met de slachtoffers. Dan moet ik er aan denken dat er zo ontzettend veel mensen verdronken zijn.” Ruben: “Ja, het heeft zoveel mensenlevens gekost.”

Watersnoodmuseum
Weg van de Buitenlandse Pers 5
4305 RJ Ouwerkerk
www.watersnoodmuseum.nl
Open op dinsdag - zaterdag van 13:00 tot 17:00 uur.
Toegang: volwassenen € 8, kinderen (6-12) € 2,50, tot 6 jaar gratis.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen