Een wereld van verschil

Je hoort het woord ‘wereld’ in een preek, of in het gebed tijdens de kerkdienst. Wat is de wereld en hoe ga je als jongere van de kerk met de wereld om? Ik vraag het Laurens Kroon, directeur van de Jeugdbond. Laurens: “Ook in de Bijbel kom je dit woord vaak tegen. Meestal worden er in het Nieuwe Testament twee Griekse woorden gebruikt. Het woordje ‘kosmos’ betekent de wereld, die door de Heere geschapen is. Dit heeft een positieve betekenis. Op andere plaatsen staat er ‘aion’. Dit woordje betekent ‘eeuw’. Het verwijst naar de heersende tijdgeest: het denken en handelen van mensen in onze tijd. In deze betekenis gaat het vooral om de zondige wereld, zonder God. Aan deze twee betekenissen moet je denken.”

De wereld dichtbij

Wij leven in een seculiere wereld en de tijdgeest is overal om je heen en je wordt er zelf ook door beïnvloed. Laurens: “De natuurlijke neiging van de mens richt zich op de wereld. Calvijn spreekt hier zelfs over de beestachtige liefde tot de wereld. Dit heeft ook alles te maken met de overste van deze wereld, waarover de Bijbel spreekt. Dat is de duivel. Hij wakkert, als Gods tegenstander, het vuur van de wereld aan.” Dit kan nog steeds heel ver bij je vandaan staan. Mensen in Amsterdam leven midden in de wereld, maar ik? Toch komt de wereld heel dichtbij, benadrukt Laurens. Het gaat om je eigen leven, je eigen zonden en wereldse hart. “Bij ‘wereld’ kun je denken aan alledaagse dingen. Wie werelds leeft, kijkt heel plat naar het leven. Je doet alsof God niet bestaat. Je ziet de natuur niet als Gods schepping. De wereld zit in je hart. De vraag is: hoe sta ik in het leven? Hoe ga ik om met mijn auto, mijn mobiel, mijn tijd, mijn geld? Hoe ga ik om met de dingen waar ik goed in ben? Ben ik alleen maar gericht op mijn eigen eer, mijn eigen naam, mijn eigen leven?”

Levensrichting

Een heel belangrijke tekst in het Nieuwe Testament is Romeinen 12: 2. Daar zegt Paulus: En wordt dezer wereld niet gelijkvormig; maar wordt veranderd door de vernieuwing uws gemoeds, opdat gij moogt beproeven, welke de goede, en welbehagelijke en volmaakte wil van God is. Letterlijk staat er in de Griekse grondtaal: ‘Neem het schema van deze eeuw niet over, maar onderga een metamorfose door de vernieuwing van je gezindheid’. Wereldgelijkvormigheid is een bedreiging voor de kerk. “Wat Paulus zegt vatten we heel vaak op alsof het gaat over onze kleding en ons uiterlijk. Maar wereldgelijkheid gaat niet in de eerste plaats over het feit, dat we er anders uitzien dan mensen die niet naar de kerk gaan. Paulus zegt dat wij het denkpatroon van de wereld niet over moeten nemen. In de wereld draait het om onszelf, om macht, uitstraling. Het gaat om grote, opzienbarende dingen. Kun je goed meekomen, dan ben je een held, lukt dat niet, dan ben je een loser. Alles draait er om dat we het hier zo goed mogelijk hebben. Dat komt heel dichtbij. Ons hart is hiermee besmet. Als je in een bepaald land woont, dan neem je al heel snel de gewoonten van dat land over. Zo is het ook met de wereld. Daarom waarschuwt Paulus dat we het leefschema van de wereld niet over moeten nemen, maar onze gezindheid moet worden vernieuwd.” Het gaat dus om onze levensrichting. “Het is makkelijk om over expliciete zonde te praten. Daar worden we het snel eens, maar vergeet niet dat het om ons hele denken en handelen gaat. Elk mens is werelds, tenzij er een transformatie heeft plaatsgevonden in je leven, en je oog hebt voor de volmaakte wil van God.”

Vernieuwing

Je kunt namelijk met goede, of godsdienstige, dingen ook heel werelds omgaan. Dat doen we als we zo mooi mogelijk proberen te bidden. Of als we verhitte discussies voeren over geestelijke dingen als Bijbelvertalingen, waarbij het er uiteindelijk alleen maar om gaat of ik m’n gelijk krijg. Of we zwijgen, terwijl we moeten spreken, omdat het net even iets beter uitkomt. En dat in de kerk! Het lijkt mooi, maar het is werelds en niet-geestelijk.” De vernieuwing van je hart is noodzakelijk om de zondige structuur van de gevallen wereld te ontdekken. “God leert je zien dat je eigen hart zo verkeerd is. Je kijkt dan ook met andere ogen naar de wereld om je heen. Vernieuwd door Gods Geest geldt het echt: wel in de wereld, maar niet van de wereld.

Vreemdeling

Geloof en wereld gaat niet samen. De wetten van Gods Koninkrijk staan haaks op de wetten van de wereld. “Christenen zijn hier als het goed is vreemdeling. Dat betekent dat ze wezensvreemd zijn aan deze wereld. Ze verachten de wereld niet, maar wel het denken en het leefschema van de wereld. Maar leven wij ook echt zo? Deze vraag moet ik allereerst aan mijzelf stellen. Is de gemeente echt ‘ekklesia’ (uit de wereld uitgeleid, zoals de betekenis van het Griekse woord in het Nieuwe Testament is)? Wij genieten te veel van alles wat de wereld ons biedt. Het is echt moeilijk om matig te zijn in onze super-deluxe wereld.”

Radicale keuzes

De kerk staat in de wereld en Christus zegt in Openbaring dat Hij het niet kan verdragen dat Zijn kerk zich vermengt met afgoden en het denken van de wereld. Laurens: “Nu, in 2013, is dat niet anders. Wat zou Christus aan ons schrijven, als Hij ons een brief zou sturen? Die brief zou lijken op de brief aan de gemeente van Laodicea (Opb. 3: 14- 22). We zijn rijk en hebben aan niets gebrek, maar we weten niet dat we arm zijn. We zijn lauw.” Het begint bij heldere, radicale keuzes, stelt Laurens: “Jongeren hebben nu vaak voorbeelden om zich heen die ook niet eenduidig zijn. Wij zoeken heel vaak het compromis. Dat blijkt al uit woorden als ‘misschien, eigenlijk, een beetje’. Hoe vaak gebruiken we ze niet? Het christelijke geloof vraagt strijd en wie heeft daar zin in? Het gaat om een geestelijke strijd en als je dat niet inziet, zal je het ook niet als een probleem ervaren dat je denkt en leeft zoals de wereld. De christelijke gemeente leeft echter op vijandelijk gebied, want er is een strijd tussen het Vrouwenzaad en het slangenzaad. Die strijd is realiteit. Je moet dus altijd op je hoede zijn. Het leven is niet neutraal. Calvijn zegt het zo: een christen is als een wachtpost, totdat God hem of haar wegroept.”

Vijandsbeeld

De kerk staat in een wereld waar ze niet moet rekenen op vriendschap, maar betekent dit dat we een vijandsbeeld moeten hebben naar niet-christenen? “Een buurman zei een keer tegen mij: ‘Jullie hebben het altijd over wij en jullie. Zo ervaar ik dat helemaal niet. We zijn buren.” Dat is belangrijk, volgens Laurens: “Je bent samen mens. Het kwaad zit in alle mensen. Het gaat erom dat je andere mensen gaat zien als medereizigers naar de eeuwigheid. De zondige wereld is het gebied van Gods tegenstander. “Maar dat neemt niet weg dat niet-christenen hele aardige, begripsvolle mensen kunnen zijn, die bovendien ook zelf met heel veel vragen rondlopen. Zelf heb ik dat sterk ervaren toen ik in militaire dienst zat. Ik heb daar vriendschappen gehad, die mij verrast hebben.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen