Zij was schoon van aangezicht

Misschien zeg je nu wel: “Dus ik mag helemaal niet met mijn uiterlijk bezig zijn?” Lees in dit artikel verder op welke manier Gods Woord zeker oog heeft voor schoonheid en kleding.
In de Bijbel wordt op een onbeschroomde manier over de schoonheid van man en vrouw gesproken. Denk bijvoorbeeld maar aan wat er over Rebekka wordt geschreven: zij was schoon van aangezicht.
Ook van Sara, Rachel, Saul, David, Abigaïl en Esther wordt over hun uiterlijke schoonheid in de Bijbel geschreven. In Ezechiël 16 wordt het volk Israël vergeleken met een jonge vrouw. God wil hiermee duidelijk maken dat Hij veel zorg aan het volk Israël heeft besteed. In Psalm 45 en het Hooglied wordt er genoeg, zelfs in details, over de schoonheid van de bruid gesproken.

Uiterlijk en innerlijk
De Bijbel laat ons ook voorbeelden zien van Godvrezende mensen die zich teveel lieten leiden door uiterlijke schoonheid. Neem Jakob. Zijn oog viel op Rachel met haar knappe ogen. Maar Lea met haar fletse ogen loofde de Heere toen Juda werd geboren. Ook David zondigde door Bathseba, de vrouw van Uria, te begeren. Deze voorbeelden staat niet voor niets in de Bijbel. Ze houden ook jou een spiegel voor, dat het zondig is om teveel op te gaan in een knappe buitenkant. Aan de andere kant hebben we ook de opdracht om goed voor onszelf te zorgen! Maar het mag je leven niet (gaan) beheersen. Je mag nooit trots op jezelf worden. Want uiteindelijk is ons lichaam niet van onszelf, maar behoort het een tempel van de Heilige Geest te zijn. Lees eens wat hierover staat in 1 Korinthe 6: 12-20. Eigenlijk wil dit zeggen dat je je lichaam niet mag verontreinigen met dingen die niet tot Gods eer zijn. Denk maar aan Izebel, die op haar uiterlijke verschijning vertrouwde, maar uiteindelijk een vreselijke dood stierf. Een van de spreuken van Salomo wil ons een wijze les leren. De schoonheid is ijdelheid, maar een vrouw die de Heere vreest, die zal geprezen worden. Daarom is het altijd belangrijk dat je voor ogen houdt dat de innerlijke schoonheid het belangrijkste is (1 Petrus 3: 3 en 4).

Eerste kleding
Op de eerste bladzijden van de Bijbel lees je voor het eerst over kleding. Na de zondenval ontdekken Adam en Eva dat ze naakt zijn. Ze bedekken zich met een gevlochten ‘rok’ van vijgenbladeren.
God zorgde later voor dierenvellen. In het Hebreeuws is het woord voor ‘rokken van vellen’ een woord dat betekent: een kleed dat het lichaam bedekt van nek tot knieën en soms zelfs tot de enkels. Adam en Eva hadden ‘schortjes’ gemaakt, maar dat was in Gods ogen duidelijk niet voldoende. Dit is ook voor jou een bewijs dat de Heere de kleding gegeven heeft als bedekking van je lichaam en niet om de aandacht onnodig op jezelf te richten of om iemand ermee te willen verleiden.

Profetisch kleed
De kleding van bijvoorbeeld de profeet Elia was zo kenmerkend dat mensen meteen wisten wie hij was toen zijn uiterlijk beschreven werd. Een man in het bezit van een haren kleed, met een leren gordel om zijn lendenen omgord. Honderden jaren later dachten sommigen dat Johannes den Doper ook Elia was, misschien deels omdat hij zich ongeveer hetzelfde kleedde (Matthëus 3: 4).

Klederen des heils
Van de Heere Jezus Zelf staat geschreven: Als wij Hem aanzagen, zo was er geen gestalte dat wij Hem zouden begeerd hebben. Hij was veracht en de onwaardigste onder de mensen (Jesaja 53: 2 en 3). Hij hing naakt aan het kruis als
de grote Hogepriester. Waarom? Om arme zondaren te kunnen bekleden. Zie je in gedachten de verloren zoon in zijn vodden terug gaan naar huis? Hij krijgt het beste kleed aan wat de vader had! In Jesaja 61 wordt geschreven: Hij heeft mij bekleed met de klederen des heils, den mantel der gerechtigheid heeft Hij mij omgedaan. Als je dit kleed mag ontvangen, zal je op de oordeelsdag mogen horen bij die grote schare, die niemand tellen kan, staande voor de troon en voor het Lam, bekleed zijnde met lange witte klederen.
Verlang jij wel eens naar deze ‘klederen des heils’? Dan zal de vraag hoe bijvoorbeeld je vrienden of vriendinnen je zien, veranderen in de vraag hoe God naar mij kijkt. Dan blijft er niet veel moois van jou over. Maar als je Hem mag leren kennen, dan zal het ook niet meer om jou draaien. Dan leer je het zeggen: ‘Bemin’lijk Vorst, Uw schoonheid, hoog te loven, gaat al het schoon der mensen ver te boven.’ Want al wat aan Hem is, is gans begeerlijk! Is het ook al jouw dagelijks gebed geworden: ‘O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk’?!

Belangrijk om te onthouden:

- Aardse schoonheid mag geen hoofdrol in je leven spelen
- Innerlijke schoonheid is en blijft het mooiste
- Je zult in de oordeelsdag naakt voor God moeten verschijnen
- De klederen des heils zijn ook voor jou van levensbelang

Toen God het priesterschap aanstelde gaf Hij specifieke aanwijzingen hoe de priesters zich moesten kleden. In Exodus 28 worden er vier verzen besteed aan de kleding van de priesters maar 39 verzen aan de kleding van de hogepriester. De kleding van de hogepriester bestond uit de volgende onderdelen.

Schouderstenen
Op de beide schouders droeg de hogepriester twee kostbare edelstenen van sardonix. Op elke steen waren zes namen geschreven, in totaal dus twaalf namen, heenwijzend naar de twaalf stammen van Israël. De twee stenen waren in gouden kastjes omvat en met gouden ketentjes bevestigd.

Urim en tummim
In het borstschild waren twee stenen verborgen: de Urim en de Tummim. De betekenis van de woorden Urim en Tummim komt eigenlijk neer op ‘licht’ en ‘volmaaktheid’. De Israëliet die een belangrijke beslissing moest nemen, ging naar de hogepriester, die door het gebruik van de Urim en Tummim te weten kon komen wat Gods weg en wil was.

Bovenkleed
Het bovenkleed van de hogepriester was de efod. Deze was geborduurd in vier kleuren: wit, hemelsblauw, purper en scharlakenrood met gouddraad erdoorheen verweven.

Onderkleed
Het onderkleed van de hogepriester was van fijn bewerkt linnen.

Hoed
De kleding van de hogepriester werd compleet gemaakt door een hoed (tulband) van fijn geweven linnen. Op de hoed stond op een gouden plaat gegraveerd: De heiligheid des Heeren.

Borstschild
Het borstschild was een onderdeel van het hogepriesterlijk gewaad, de efod. Hij was ook van dezelfde stoffen gemaakt en vierkant van vorm en dubbelzijdig zodat het de vorm had van een zak of tas, waarin de Urim en de Thummim zich bevonden. Op de voorzijde van het borstschild waren 12 verschillende edelstenen van goud aangebracht. In de 12 stenen stonden de 12 namen van de zonen van Israël gegraveerd. Het geheel was met gouden ketentjes en ringen aan de efod verbonden. Er zat dus verschil tussen de stenen op de schouder van de hogepriester en de stenen op het borstschild. De hogepriester droeg het volk als geheel op de schouders en op de borstlap ieder afzonderlijk.

Mantel
Over de efod heen droeg de hogepriester een mantel. De kleur daarvan was hemelsblauw purper. Onderaan de mantel hingen granaatappels. En tussen elke granaatappel hing een gouden belletje. Deze belletjes gaven geluid wanneer de hogepriester aan het werk was.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen