Getuigen

In de gemeente waar ik woon, mogen winkels elke zondag open zijn. Als je als christen inzet op het verminderen van het aantal koopzondagen, dan doe je ook een beroep op niet-christenen die het belang inzien van een rustdag voor iedereen. Zelfs dan heb je standpunten gemeen met sommige nietchristenen.

Soms blijkt opeens wat je echt onderscheidt van niet-christenen. In een advertentie riepen we kiezers op om op ‘D.v. 19 maart te gaan stemmen’. Van veel kanten kreeg ik de vraag wat D.v. betekende. Het bleek geheimtaal te zijn voor alle niet-christelijke raadsleden en de wethouders in mijn gemeente. Dat had ik me van te voren niet gerealiseerd. Wat voor mij als christen vanzelfsprekend is (zeg maar gerust: te vanzelfsprekend) opent voor een niet-christen een wereld die hij niet kent. Maar opent tegelijkertijd een mogelijkheid om uit te leggen wat je beweegt.

Een ander voorbeeld: ik sprak onlangs iemand die twaalf en een half jaar getrouwd was en via de versiering van zijn huis liet zien dat hij, zijn vrouw en kinderen dat die dag vierden. Dat viel op in zijn buurt.
Wat heel normaal lijkt, bleek in zijn straat redelijk bijzonder te zijn: de één was recent gescheiden en op het volgende adres hadden twee mannen met elkaar een relatie. Ofwel: heel veel gelegenheden om over het christelijk geloof te spreken komen op uit het leven zelf.

Twee voorbeelden die laten zien wat getuigen betekent wanneer heel veel mensen niet meer naar de kerk gaan en nauwelijks weten wat er in de Bijbel staat. We hoeven niet allerlei toverformules uit de kast te halen om het christendom aantrekkelijk of zichtbaar te maken voor anderen. Er zijn kansen genoeg, want leven als een christen valt op.

Leven in Nederland in de eenentwintigste eeuw wordt wel eens vergeleken met de situatie waarin christenen in de eerste eeuwen van de jaartelling verkeerden. In een brief van een onbekende schrijver aan Diognetus wordt heel treffend gezegd waar evangelisatie uit zou moeten bestaan:

“Zij wonen in hun eigen vaderland, maar als vreemdeling; zij kwijten zich van hun burgerplichten en verdragen als vreemdeling alles.
Ieder vreemd land is hun vaderland en ieder vaderland is een vreemd land. Zij trouwen als ieder ander maar leggen hun kinderen niet te vondeling. Zij delen hun tafel maar niet hun bed. Zij leven in het vlees maar niet naar het vlees. Zij wonen op aarde maar zijn thuis in de hemel.”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen