Kijk je mee? EEN GESPREK OVER FILMS EN TV-SERIES

Voordat we praten over wat we van het kijken van films vinden willen we eerst weten of en wat voor films de jongeren kijken. Bern-Jan en Arieke kijken (bijna) nooit een film of tv-serie. “Ik ben druk met school, bijbaantjes en andere dingen, dus heb er helemaal geen tijd voor”, licht Arieke toe. “Maar ik heb wel eens christelijke films gezien zoals Fireproof en Courageous.” Joanne heeft wel eens naar LINGO gekeken, een woord-spelletje op tv en thuis kijkt ze wel eens een film zoals ‘The Sound Of Music’ of ‘The Genesis Code’. Steef Post kijkt geen films. “Dat is bij ons thuis altijd de regel geweest.”

HELDERE GRENS

Geen films; misschien is dat bij jou thuis ook de regel. Wat vind je daarvan? Begrijp je dat je ouders die regel hebben ingesteld? De jongeren uit Gorinchem snappen het wel. “Mijn ouders stellen een heldere grens en willen me daarmee behoeden voor een stap verder”, zegt Bern-Jan. De ouders van Joanne hebben richtlijnen voor films gesteld. Ze willen dat er in de film een boodschap zit. Je moet er iets van leren en het moet je helpen een christelijke visie te vormen. Daarnaast willen ze geen geweld, geen vloeken en geen overspel. “Als dat toch in de film zit kijken we de film niet verder” licht Joanne toe, maar ze is eerlijk: “Als je midden in het verhaal zit is echt moeilijk om de film meteen uit te zetten als er een vloek klinkt.”

Volgens Steef Post werkt het namelijk ook zo. Je wordt meegenomen in een verhaal. Hij legt uit dat hij daarom voor zichzelf en zijn gezin een heldere grens trekt: “Ik laat me snel meeslepen in het verhaal. Ik heb dat ook bijvoorbeeld met een mooi boek. Dan wil ik het uitlezen, al duurt dat tot in de nacht. Met een film zou ik hetzelfde hebben. Ook al wordt er dan in gevloekt of wordt het seksueel getint, dan zou ik het moeilijk vinden om te stoppen. Films zijn erop gemaakt om je mee te slepen in het verhaal. Geweld boeit mij niet zo, maar de seksueel getinte beelden zouden in mijn hoofd blijven zitten.”

BEELD BLIJFT HANGEN

Beelden blijven lang hangen in je gedachten. Dat zul je wel herkennen. Steef Post vertelt dat hij met zijn vrouw op een hotelkamer eens een film op de tv had gezien. “Het vult je gedachten. Tijdens het bidden die avond had ik daar last van. Meer dan bijvoorbeeld bij boeken blijven de beelden in je hoofd hangen. Dat geldt ook voor wat je op zaterdagavond ziet. Je neemt dat mee op zondag.” De anderen herkennen dat beelden blijven hangen, al heeft Joanne er op zondag geen last van als ze, heel af en toe, de zaterdagavond ervoor een film heeft gekeken.

“DE BELANGRIJKSTE VRAAG IS VOOR WIE JE WIL LEVEN”

KIJKEN MET VRIENDEN

Arieke, Joanne en Bern-Jan zijn lid van de Gereformeerde Gemeente van Gorinchem. In hun gemeente denkt iedereen ongeveer hetzelfde over films, volgens Bern-Jan. “De meesten kijken niet veel films.” Toch hebben ze allemaal wel vrienden die vaker films kijken. Een paar jaar geleden keek Bern-Jan wel eens een film met vrienden. “Nu nooit meer. Bij mijn opa en oma mochten we wel tekenfilms kijken, maar thuis keken we helemaal geen films. Waarom zou je ook? Je bent er geld en tijd aan kwijt en het levert niets op. Ik probeer altijd uit te leggen waarom ik geen films kijk. Mijn vader is ouderling, dus ik ben wel een beetje een voorbeeld.”

Arieke vertelt dat ze wel eens een comedy heeft gekeken met vriendinnen. “Je moet dan ‘nee’ zeggen, maar dat is moeilijk. Het blijft lastig om niet mee te kijken als anderen een film gaan kijken, want zelf vind je het eigenlijk ook wel leuk. Maar mijn vriendinnen weten dat ik thuis geen films mag kijken en respecteren dat gewoon. Het is ook weer niet het onderwerp van de dag.” Eerlijk zegt ze: “Soms vind ik het ook een beetje onzin om er zo streng in te zijn. Maar eigenlijk heb ik helemaal geen tijd om films te kijken, ik heb het druk genoeg. Het voelt daarna ook zo ‘leeg’. De vraag is of God als het ware over je schouder mee kan kijken.”

Natuurlijk is het wel lastig als vrienden wel iets doen wat jij niet doet. “Je staat dan alleen. Daarom is het belangrijk welke vrienden je kiest”, zegt Steef Post. “Het zijn geen echte vrienden als ze niet accepteren dat je geen film kijkt”, vindt Joanne.

BINNEN HANDBEREIK

Steef Post wijst erop dat het steeds laagdrempeliger wordt om films te kijken. “Het is overal beschikbaar: op de computer, je telefoon, of via Netfix. Het is allemaal binnen handbereik. De televisie is er vooral voor vermaak en kunnen we dus makkelijk afwijzen, maar internet heb je voor meer dingen nodig.” Hij heeft bewondering voor jongeren omdat ze steviger in hun schoenen moeten staan. “Ze moeten nu echt een keuze maken. Het is zo wonderlijk dat de Heere ondanks al die verleidingen in harten van mensen blijft werken. Hij laat zien dat Hij de Koning is. Daarin zie je de grote majesteit van God. Ik was bij de intrede van dominee W.A. Zondag in Woerden en de (Rooms-katholieke) man naast me verwonderde zich over het aantal jongeren in de kerk. De Heere gaat door met Zijn werk!”

BIOSCOOP

Arieke heeft geen behoefte om naar een bioscoop te gaan. “Waarom zou ik dat doen? Bij een bioscoop gaat het ook om de sfeer. Maar als je thuis een televisie hebt denk ik dat je de bioscoop niet gek vindt. Toch is het geen plaats waar je God vindt.” Joanne vindt dat het vooral uitmaakt om welke film het gaat. “Ik vind het niet uitmaken of je een goede film, waar niks mis mee is, thuis kijkt of in een bioscoop.” Steef Post denkt dat er toch verschil is: “Waarom stonden reformatorische christenen er altijd negatief tegenover? De films waren vroeger nog best wel netjes, maar bioscoopbezoek werd beslist afgekeurd. Misschien is het dan toch niet goed, en moeten we op zoek naar de argumenten van onze (groot)ouders.” Bern-Jan denkt dat het komt doordat er toen een grotere scheiding was tussen de kerk en de wereld. Volgens Arieke was er vroeger geen discussie over. “Je ging niet naar een bioscoop en vroeg niet waarom niet. Ik vraag nu waarom dingen niet mogen. Ik moet het straks aan studiegenoten uit kunnen leggen.”

GESPEELDE RELATIE

In bijna alle films wordt een relatie nagespeeld. Een man en vrouw die niet getrouwd zijn, doen in de films alsof ze dit wel zijn. Is er dan geen sprake van overspel? Volgens Joanne is daar pas sprake van bij alles wat met seksualiteit te maken heeft. Maar hoe zit dat dan met zoenende acteurs? Hoe zou je het vinden als je man of vader acteur zou zijn en die rol zou spelen? Steef Post trekt het nog iets breder: “Als je een scene ziet waarin iemand bidt, is het toch erg als je bedenkt dat diegene dit misschien wel vijf keer over moest doen voor de opname.”

HOE WIL JE LEVEN?

Volgens Steef Post is het belangrijk in alles matig te zijn. “Dat geldt voor alles, ook bijvoorbeeld bij het lezen van romans. Ik vraag me af of het goed is om gelijk uit de kerk in een roman te duiken. Hoeveel blijft er dan hangen van de preek? Met veel documentaires is niks mis. En ongetwijfeld zijn er kunstzinnige films met een indringende boodschap. Maar ik vind het griezelig om in die wereld te stappen.” Steef Post vraagt zich overigens af of het goed is je gedachten te richten op de vraag waarom je geen films mag kijken. Bij die gedachten hoort namelijk een bepaald beeld van God. Een God, die streng is, die van alles verbiedt, die ons geluk in de weg staat. Terwijl het toch aan alles te merken is, dat God nog zo barmhartig, geduldig en vriendelijke voor ons is. Hij wil niet dat we de weg kiezen die nog verder bij Hem vandaan leidt, maar voor Hem gaan leven. Hij wacht om genadig te zijn, ons gelukkig te maken. Als we er oprecht en biddend werk van maken Hem te zoeken, verdampen heel wat vragen over wat wel of niet mag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen