Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Christelijke zorg in een koude wereld

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Christelijke zorg in een koude wereld

8 minuten leestijd Arcering uitzetten

De zorg heeft haar hart, dat kun je aan alles merken. Als christen werkt ze in een seculiere omgeving in Zoetermeer. Het is haar eerste taak om mensen te verplegen, tegelijk bedenkt ze dat iedere cliënt een ziel voor de eeuwigheid heeft. Daniël ging in gesprek met Maria de Zwart over haar werk in de wijkzorg, de vragen die ze daar tegenkomt en de manier waarop ze daarmee omgaat.

Als klein kind wilde ik al zuster worden, voor mensen zorgen. Mijn oma was mijn grote voorbeeld. Ze was een dienende vrouw, altijd aan het zorgen voor anderen. Voor haar negen kinderen, voor mijn opa toen hij ziek werd. Ze kende zichzelf en zette zich nooit boven de ander. Ze hield van de Heere, dat kon je merken. Je proefde de liefde die ze had tot de Heere en tot de mensen om haar heen.”

Seculiere omgeving
“Na mijn middelbare school ben ik in een verzorgingstehuis gaan werken. Ik ben getrouwd en nadat ik kinderen kreeg, ben ik gestopt met werken om voor hen te zorgen. Toen de kinderen op de basisschool zaten, ben ik weer gaan werken. Ik heb bewust gekozen voor de wijkzorg. De wijk Meerzicht in Zoetermeer, waarin ik werk, is een seculiere wijk.
Als zorgverlener kom je in de eerste plaats om de zorg bij de mensen thuis te doen. Dan maak je je niet direct als christen bekend. Toch hebben mensen al snel in de gaten dat ik christelijk ben. Ze vragen vaak naar het gezin en waar de kinderen naar school gaan. Als ik vertel dat ik vijf kinderen heb en dat ze in Gouda naar school gingen, komen er al snel allerlei vragen. Het gebeurt ook regelmatig dat mensen vloeken. Dan vraag ik: ‘Ach meneer, kunt u zich niet anders uitdrukken?’ Een reactie is dan vaak: ‘Bent u van de kerk?’ Dan leg ik uit dat dat zo is, maar dat er ook normen en waarden zijn.

Christen op het werk
In mijn werk ben ik tot nog toe geen gelijkgestemde christenen tegen gekomen. Wel ontmoet ik regelmatig mensen met een christelijke achtergrond. Ze trekken het geloof heel algemeen en gaan er vaak vanuit dat het wel goed komt. Veel mensen doen niets meer aan het geloof, maar geloven wel dat ze in de hemel komen. Dan probeer ik voorzichtig uit te leggen dat Gods kinderen naar de hemel gaan. Dat het nodig is om Hem persoonlijk te kennen.
Als christen word ik gerespecteerd. Als ik op kantoor ben, eet ik met collega’s. Ik bid dan voor mijn eten. Als er gevraagd wordt wat ik bid, vind ik het belangrijk om uit te leggen wat het gebed inhoudt. Wees duidelijk, eerlijk en betrouwbaar! Je leven moet overeenkomen met je woorden. Laat in je benadering en werkhouding zien dat je christen bent, door de ander te dienen en te helpen. Mensen voelen het als je het oprecht meent. Het is belangrijk om positief over de kerk te praten. Het is echt een voorrecht om lid te zijn van een kerk. In de wijk kom ik zoveel eenzaamheid tegen. Ook mogen wij altijd terugvallen op de Heere en vragen of Hij wil helpen.
Mensen die nergens aan doen, hebben niets om op terug te vallen. Ze leven in een koude wereld.”

Barmhartigheid
“Mijn werk is niet altijd makkelijk. Je bedenkt dat deze mensen ook allemaal een ziel hebben en op reis zijn naar de eeuwigheid. Ik kan niet altijd wat zeggen. Toch is er regelmatig ruimte. Ik kom voor de zorg, maar aandacht is ook zo nodig! Mensen voelen het als je aandacht voor ze hebt. Omdat je letterlijk dicht bij de mensen komt, schept dat vaak een vertrouwensband. Daardoor zijn gesprekken mogelijk. Door weleens wat extra’s te doen voor de cliënten, ervaren zij een stukje betrokkenheid en aandacht.
Barmhartig betekent ‘brandend hart’. Niet iedereen hoeft in de zorg te werken. Maar als je in de zorg werkt, dan doe je dat als het goed is met liefde in je hart. Je mag voor de cliënt, die afhankelijk is, zorgen en meeleven en met aandacht luisteren naar hun verhalen. Elk mens heeft een geschiedenis!

Regelmatig overlijden er cliënten. In ongeveer tachtig procent van de gevallen wordt er gecremeerd. Ik vind het belangrijk om grenzen te bewaken. Begrafenissen bezoek ik soms, maar wordt iemand gecremeerd, dan ga ik condoleren. Een duidelijk standpunt wordt gerespecteerd, maar het is wel belangrijk om uit te leggen waarom je bepaalde keuzes maakt! Dat is tegelijk lastig. Collega’s en cliënten staan open voor gesprek, ze respecteren keuzes, maar je merkt steeds weer dat je anderen niet kan overtuigen.”

Euthanasie
“De kwaliteit van het leven is belangrijk. Pijnbestrijding speelt daarin een grote rol, om het lijden dragelijk te maken. Daarnaast bieden we palliatieve zorg (zorg in de laatste levensfase): we begeleiden de cliënten in het stervensproces, het laatste stukje tot de dood volgt. De huisarts is verplicht om dit met de cliënt te bespreken. In de praktijk komt het helaas voor dat de huisarts dit niet eens noemt. Euthanasie wordt steeds vanzelfsprekender.
Eens verzorgde ik een man van 46, hij had MS. Nadat we een aantal gesprekken hadden gehad, mocht ik hem voorlezen uit de kinderbijbel. Ook las ik een keer Psalm 130 voor, regelmatig vroeg hij daarna of ik deze psalm wilde voorlezen. Maar bij U is vergeving, opdat Gij gevreesd wordt, sprak hem aan. Zo hadden we veel gesprekken. Uiteindelijk heeft deze man voor euthanasie gekozen. Dat vond ik zo moeilijk, na al die gesprekken kon ik dat niet begrijpen!
Het lijden hoort bij het leven. Toch vinden mensen dit steeds moeilijker om te accepteren. Als er lijden in het leven komt, verwachten veel mensen dat de dokter dit oplost. Als dat niet lukt, dan kiezen ze er voor om het leven te beëindigen. Zo was er een oudere man die was gevallen. Zijn ribben waren gekneusd. Deze man vond het wel goed zo, hij wilde niet meer leven. Een indicatie voor euthanasie was er niet. De dokter adviseerde hem daarom te stoppen met eten en drinken. Zo kwam het einde van deze man.”

In gesprek
“Om echt met mensen in gesprek te komen is het belangrijk om open vragen te stellen. Als je merkt dat ze een christelijke achtergrond hebben, vraag dan of ze vroeger naar de kerk gingen. Mensen komen dan met hun verhaal en hun vragen. De vraag naar het ‘waarom’ van het lijden wordt vaak gesteld. Vaak krijgt de kerk de schuld van dingen die in hun leven gebeurd zijn. Dan beaam ik dat er inderdaad veel leed en verdriet is. God bestuurt alle dingen, maar de mensen zijn verantwoordelijk voor hun daden.

Door de zondeval is er zoveel leed en verdriet in de wereld gekomen. We zijn daar allemaal doelmissers geworden, niet alleen de seculiere mensen. Probeer je in te leven en mee te voelen in wat de mensen ervaren (hebben). Benadruk dat het nooit Gods bedoeling is dat mensen zo met elkaar omgaan. Wees wel voorzichtig, begin niet direct te evangeliseren. Je kunt dan meer schade aanrichten, dan dat het wat goeds uitwerkt. Wees altijd betrouwbaar en respectvol voor de mensen, ook al ben je het met hun besluiten niet eens. Laat dan maar blijken dat je het erg vindt dat ze bepaalde keuzes maken, dan weten zij dat. Bid voor je naar je werk gaat of je de juiste woorden mag zeggen die dag.”

Apart gezet
“We leven allemaal buiten het paradijs, kerkmensen en mensen die nergens van afweten. We zijn niet beter dan zij. Wees je wel bewust van het voorrecht dat je apart gezet bent. Dat de Heere je in een christelijk gezin laat opgroeien, maar tegelijk is dat een grote verantwoording!
Vraag maar aan de Heere of je vrijmoedigheid mag krijgen, om goed van Hem te spreken. De Heere wil gebeden verhoren!
De Heere is altijd de eerste, er is niemand die uit zichzelf naar Hem vraagt. Maar wat een wonder! Hij heeft Zelf voor een weg gezorgd om verloren zondaren weer met God te verzoenen, alleen uit genade en nooit verdiend.
Als de Heere iets van Zijn liefde geeft in je hart, maakt dat klein en ootmoedig. Dan ervaar je, als het voor mij kan, kan het voor iedereen. Voor jongeren, voor mensen uit de seculiere wereld.”


In gesprek over het einde van het leven

“Als ik dement word of ernstig ziek, wil ik zelf bepalen wanneer ik uit het leven stap.” Misschien kom jij ook mensen tegen die zo tegen hun levenseinde aan kijken. Cliënten in de zorg, collega’s op het werk. Je schrikt ervan, hoe reageer je hierop?


- Bid voor je naar je werk gaat of je de juiste woorden zeggen mag. Vraag om vrijmoedigheid om goed van God te spreken.
- Laat in je werkhouding zien dat je christen bent.
- Wees altijd duidelijk, eerlijk en betrouwbaar. Laat je leven overeenkomen met je woorden.
- Wees voorbereid op vragen die er kunnen komen. Zorg dat je een duidelijk standpunt hebt.
- Leef mee en luister aandachtig naar hun verhalen. Probeer je in te leven. Benut de ruimte voor een gesprek.
- Heb respect voor de mensen om je heen, geef eerlijk aan dat je het niet met hun standpunt eens bent. Vertel dat je het erg vindt dat ze bepaalde keuzes maken.
- Leg uit waarom jij bepaalde keuzes maakt of bepaalde standpunten hebt.

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 november 2016

Daniel | 32 Pagina's

Christelijke zorg in een koude wereld

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 november 2016

Daniel | 32 Pagina's