Wil jij ook niet weggaan?

Tot wie anders?
Meditatief

Jezus dan zeide tot de twaalve: Wilt gijlieden ook niet weggaan?
Johannes 6:67

Veel mensen vinden Jezus interessant. Hun interesse en enthousiasme bereikt een hoogtepunt als Jezus met slechts vijf broden en twee visjes duizenden mensen te eten geeft. Een wonder. Nee, meer dan dat. Een teken dat wijst op Wie Jezus is. Híj is het levende Brood. Dat zien de mensen niet. Ze vinden het geweldig dat Jezus voor voedsel zorgt. Dat is toch prachtig. Iemand die je voorziet van basisbehoefte nummer één? Dat verraadt het verlangen van deze mensen. Ze hebben geen verlangen dat verder gaat dan dit leven. Al snel na dit hoogtepunt haken veel mensen af. Zelfs veel van Zijn discipelen verlaten Hem: Van toen af gingen velen Zijner discipelen terug, en wandelden niet meer met Hem (Joh. 6:66).
Dan stelt Jezus een indringende vraag aan de twaalf discipelen, die om Hem heen staan. Wilt gijlieden ook niet weggaan? Zie je ze staan? Twaalf jonge mannen rondom Jezus. Iedereen keert zich van Jezus af. Het is nu niet meer zoals het eerst was. Toen had iedereen aandacht voor deze Rabbi. Mensen kwamen van alle kanten om te luisteren en Zijn wonderen te zien. Nu is dat echt voorbij. Mensen zijn teleurgesteld in Jezus, of zijn zelfs boos op Hem. En nu staan zij daar als klein groepje rondom Jezus. “Willen jullie ook niet weggaan?” Wat een vraag! Wat zou jij gezegd hebben? Voel je de spanning van dit moment?

Deze vraag stelt de Heere ook aan jou: “Wil jij ook niet weggaan?” Wat antwoord je? Wat zou je willen antwoorden? “Ja, als ik eerlijk ben, heb ik het gehad met de kerk.” “Ik ben eigenlijk helemaal niet bezig met God. Hij komt niet in mijn plannen voor.” “Ik krijg maar geen antwoorden…” Wat roept deze vraag bij je op? In ieder geval vraagt deze vraag om een antwoord. Dat kan niet uitblijven. Want niet antwoorden is ook een antwoord.

In de kring van de discipelen blijft het antwoord niet uit. Wie anders dan Petrus neemt het woord, ook namens de anderen: Tot wien zullen wij anders heengaan? Gij hebt de woorden des eeuwigen levens (Joh. 6:68). Petrus antwoordt door een nieuwe vraag: “Heere, waar naartoe?” Het gaat in je leven om de woorden van het eeuwige leven! En dit is het eeuwige leven, zegt Jezus, dat zij U kennen, de enige waarachtige God en Jezus Christus Die Gij gezonden hebt.

De slag om ons hart
Secularisatie van verlangen

O HEERE, ik verlang naar Uw heil
Psalm 119:174

Steeds minder mensen gaan in Nederlands naar de kerk. Ook veel jongeren verlaten de kerk. We noemen dat secularisatie. En je zou kunnen zoeken naar allerlei verklaringen. Er zijn veel studies naar kerkverlating. Maar misschien moet je wel dichter bij huis blijven. Je kunt naar een grote ontwikkeling kijken en dan kun je dingen die je om je heen ziet proberen te verklaren. Maar je kunt ook kijken naar de verhalen van mensen, die schuilgaan achter dat wat wij secularisatie noemen. Herman Paul doet dat in zijn boek De slag om het hart. Volgen hem heeft secularisatie meer te maken met ons eigen hart, dan met kerkelijke statistieken en lege kerkbanken. Wat bedoelt hij daarmee en waarom is dit ook voor jou belangrijk om over na te denken?

Het hart is de plek van onze verlangens. Het hart gaat aan het hoofd vooraf. Mensen worden niet in de eerste plaats gedreven door hun gedachten, maar door verlangens. Ons denken, voelen en doen wordt aangedreven door onze verlangens. Wij zijn onze verlangens lang niet altijd bewust, maar diep in ons verlangen wij naar iets, naar iemand. We dromen van een groot huis, een wereldreis, carrière, rust, status, erkenning. Er zijn zoveel dingen die wij verlangen. En trouwens, deze verlangens zijn in beweging en kunnen ook heel tegenstrijdig zijn.

Verlangens worden aangewakkerd. Dat weten makers van reclame heel erg goed. Zij laten jou het perfecte plaatje zien, en je hart haakt er bij aan: dat wil ik ook! Je wilt van alles bereiken en iedereen vertelt je dat dit goed is. Je ziet beelden van het gelukkige leven. Je wordt in beslag genomen door mode, door sport, door vakanties en droombestemmingen. Je bent een kerkelijke jongere, maar je komt tot de ontdekking dat je diepste verlangens zich richten op alle dingen in de wereld.

Augustinus zag mensen ook als verlangende wezens. Hij zag hoe die verlangens met elkaar vechten en botsen in het hart. Misschien herken je dat ook wel bij jezelf. Op zondag, onder de preek verlang je ernaar om de Heere te dienen, maar maandag word je helemaal in beslag genomen door je studie. Op dinsdagavond droom je over je ideale vakantiebestemming. Augustinus zegt het zo: “Toen ik daar aan het overwegen was om eindelijk de Heer, mijn God te gaan dienen, zoals ik me dat al lang had voorgenomen, toen was ik degene die wilde, ik degene die niet wilde (…) Daarom vocht ik met mijzelf.” Ons hart wordt alle kanten op getrokken.

Secularisatie gaat dan niet over lege kerkbanken, maar over in hoeverre onze verlangens zich helemaal richten op het hier en nu. Zijn er momenten dat het verlangen naar God wordt aangewakkerd en het al onze verlangens overwint? Als je er zo naar kijkt, kun je niet zomaar even een scheiding maken tussen ‘kerk’ en ‘wereld’. Dat zou makkelijk zijn, maar zo is het niet.

En het verlangen naar God? Hóe breekt dat door? Dat komt bij God vandaan. Maar dat verlangen kan, net als die andere verlangens, worden aangewakkerd. Augustinus schrijft het zo mooi, hoe het verlangen naar God het uiteindelijk gewonnen heeft in zijn hart: “Gij waart bij mij en ik niet bij U. Ik werd ver van U gehouden door dingen die niet bestaan zouden hebben, als ze niet in U bestaan hadden. Geroepen hebt Gij, geschreeuwd en mijn doofheid doorbroken; gestraald hebt Gij, geschitterd en mijn blindheid verjaagd (…); geproefd heb ik en nu honger ik en dorst ik; aangeraakt hebt Gij mij en ik ben ontvlamd naar Uw vrede.”

Leven op het kruispunt
Wat betekent dit voor jou?

Simon, Simon, zie, de satan heeft ulieden zeer begeerd om te ziften als de tarwe; maar Ik heb voor u gebeden, dat uw geloof niet ophoude.
Lukas 22:31-32

Jij leeft op het kruispunt van de christelijke gemeente en de seculiere samenleving. Je leeft nu eenmaal niet in een klooster. Dat geeft spanning. Waar zoek jij vervulling van je verlangens? Je hart verlangt naar vervulling in deze wereld, omdat het niet naar God verlangt. Daar raak ik aan de diepte van onze zonde. De kern van mij als zondaar is dat ik eigenlijk liever heb dat God er niet zou zijn. De duivel wil je ziften als de tarwe. Onderschat dat niet. Hij weet je verlangens aan te wakkeren, met beelden die precies je hart raken.

Je hebt bekering nodig. De Bijbel spreekt zelfs over een nieuw hart. Daar gaat het om de kern van je bestaan; waar je verlangens geworteld zijn. Bekering, het woord zegt het al, geeft je een nieuwe richting. Je leert verlangen naar God. Niet dat al die andere verlangens, die heel vaak ook diepe zondige verlangens zijn, dan ineens verdwenen zijn. Ze voeren strijd tegen elkaar. Meer dan ooit besef je hoe je verlangt naar alles van hier en nu.

Je beseft: ik red het niet. Ik ben mijn hart niet de baas. Het verlangen naar een nieuwe smartphone, geld, erkenning, een mooie carrière, eer, het neemt mijn hart min of meer, voor langere tijd, of korter, weer in. Voor je verscheurde hart, is slechts een geneesmiddel; het leren kennen van Gods hartelijke liefde voor zondaren in de Heere Jezus Christus. Hij alleen is de Vervulling van al ons verlangen. Onrustig is mijn hart, tot het rust vindt in U.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen