Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Alles anders #5

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Alles anders #5

7 minuten leestijd Arcering uitzetten

Ron heeft veel vragen over de dood van zijn vader. Zijn moeder vraagt of hij de financiën van zijn vader wil bekijken en bijwerken. Ron doet dit, in de hoop antwoorden te vinden.

Op het bureau, voor de computer lag het briefje met de code die de bank gegeven had. Ik zuchtte. Kon ik dit zelf wel aan? Konden we hier niet gewoon mee wachten?
Maar misschien kon ik iets van de vragen die er gisteren in mij opkwamen toen ik in zijn kantoor was, oplossen. Ergens had dat in mijn achterhoofd gezeten toen ik het mijn moeder voorstelde om de bankzaken af te handelen. Gelukkig had hij dezelfde bank als ik en wist ik dus de verschillende functies gemakkelijk te vinden. Eerst maar naar de automatische overschrijvingen. Die moesten in elk geval stopgezet worden. Dat hadden ze bij de bank ook vast wel kunnen doen, maar misschien zouden ze dan dingen stopzetten die we niet wilden. Of die mijn moeder verder voor haar rekening zou willen nemen. Er waren enkele goede doelen bij die ik op een notitieblaadje noteerde. Daar moest ik het met mijn moeder over hebben. Op een geschikt moment.
De enige automatische betaling die ik niet snapte was aan een adres in Putten. Aan ene K.R. Brouwer. Bij de beschrijving stond ‘garagebox’. Hier ging elke eerste van de maand tweehonderdtachtig euro naartoe. Verder waren er geen automatische maandelijkse betalingen. Maar dit leverde weer een vraag op. Wat moest mijn vader met een garagebox in Putten? En waarvoor gebruikte hij die? Waarom wist ik er niet van? Ik besloot deze betalingen nog maar even niet stop te zetten.
Ik sloot dit gedeelte van de bankrekeningen af en ging naar de rekeningen zelf. Bovenaan stond de lopende rekening. Daaronder drie spaarrekeningen. Toen ik de bedragen zag die er op deze rekening stonden, moest ik mij aan de tafel vasthouden. Zoveel kon een stuurman niet verdienen! Zelfs niet twee stuurmannen. Waar haalde mijn vader al dat geld vandaan?
Het reclamebureau, schoot het door mijn gedachten. Maar waarom was hij daar dan een half jaar niet geweest als het zo goed draaide? En waarom kon ik geen klanten vinden waar hij reclame voor maakte? En toch zo’n groot bedrag op de bank? Ik sloot het programma af en bleef een poosje naar het zwarte scherm kijken. Misschien had ik gedacht wat vragen op te lossen, maar er kwamen alleen maar vragen bij. En dan nog één: wat had Gerben gisteren tegen mijn moeder gezegd waardoor ze zo van streek was geraakt? Ik ging naar mijn eigen kamer en zette mijn computer aan. Even ‘googelen’ naar K.R. Brouwer in Putten. Er was maar één Brouwer met de voorletters K.R. Er stond bij dat hij een caravanstalling had. Dat moest hem zijn. Het adres noteerde ik en vroeg mij af wat ik nu moest doen. Er heen gaan? Wat zou mijn moeder er van denken? Ik wilde eigenlijk niet stiekem gaan, maar moest ik haar dit wel vertellen? Mijn moeder had al genoeg aan haar verdriet. Daar moesten niet allerlei vragen over het leven van mijn vader bijkomen. Het leek er op dat hij een dubbelleven leidde. Kon mijn moeder dat nu wel aan? Het was een lastig dilemma. Maar hield mijn moeder ook niet iets achter door niets over gisteravond te vertellen? Wist ze misschien al meer omdat Gerben haar wat had verteld? En hield ze dat voor mij achter om mij te sparen? De bel haalde mij uit mijn gedachten. Ik liep naar de voordeur om die open te doen. In mijn ooghoek zag ik mijn moeder midden in de kamer staan. Ze keek naar mij maar deed niets. Voor de deur stond agent De Graaf.
“Goedemorgen Ron, mag ik even binnenkomen? Is je moeder er ook?”
Ik hield de deur voor hem open en deed een stap opzij om hem door te laten. Wat vreemd, dacht ik. Maar dat duurde niet lang.
“Er is vannacht brand geweest in het kantoor van uw man”, zei De Graaf tegen mijn moeder die in de deuropening van de kamer stond. Mijn moeder sloeg haar hand voor haar mond.
“Nee!” Ze zei het zacht, maar ik hoorde de wanhoop in dat ene woordje.
Wat hangt ons nog meer boven het hoofd, dacht ik. De Graaf vertelde dat de brandweer te laat gekomen was om nog iets te redden. Ook de panden ernaast hadden flinke schade opgelopen. De oorzaak van de brand zou nog worden onderzocht.
“Ik begreep van de beveiliging dat jij er gistermorgen nog geweest was.” De Graaf keek mij aan en ik knikte.
“Klopt. De beveiliging kwam omdat ik een verkeerde code ingetoetst had.”
“Heb je toen in het kantoor iets gezien wat niet klopte?”
“Niets. Ik heb de computer aangezet en die binnen een half uur weer uitgezet. Er was verder ook niets te beleven, dus ik was er zo weer weg.” Ik dacht aan het notitieboekje. Daar ging ik eerst zelf op puzzelen. Dat vond ik wel erg privé. Toen De Graaf weg was, keken mijn moeder en ik elkaar aan.

“Wat gebeurt er toch allemaal met ons?” Haar stem beefde een beetje. “Ik word hier bang van.”
Ze staarde voor zich uit en zei toen iets wat ik nog nooit eerder had meegemaakt.
“Zullen we samen bidden, Ron?” Ze keek mij met betraande ogen aan. “Gisteravond, of eigenlijk vannacht heeft Gerben ook met mij gebeden.”
Ik ging naast haar op de bank zitten en wist niet zo goed wat ik moest zeggen.
“Ik wilde wel dat papa dat ook gedaan had.” Ze staarde naar het tafeltje en vervolgde. “Maar dat heeft hij nooit gedaan.”
Haar stem beefde en ze keek mij recht in de ogen.
“Nooit…” Ze fluisterde nu.
Ze vouwde haar handen en fluisterde een gebed om kracht en moed om verder te gaan. Ze vertelde de Heere dat we het zo moeilijk hadden en dat we zoveel vragen hadden en toen ze even later ‘amen’ zei, voelde ik ook een traan over mijn wang lopen. Ze pakte mijn hand en kneep er in. Toen stond ze op en liep naar haar slaapkamer.
Mijn vader had dus nooit met haar gebeden. Toen moest ik denken aan het appje dat ik die morgen vroeg van Jolanda gekregen had. Er stonden maar drie woorden: ‘Bid voor je’. En Jolanda en ik hadden niet eens een relatie. Of toch wel? Zij was wel de enige waar ik echte gesprekken mee had. En bijna altijd ging het over het geloof.

De daarop volgende twee dagen kon ik niet veel beginnen. De mobiel van mijn vader kon ik onmogelijk ‘open’ krijgen. Dit was vast een heel ingewikkeld wachtwoord. Daar kon ik dus niets mee. Verder zat ik er steeds aan te denken hoe ik het op zou lossen om naar Putten te gaan zonder dat mijn moeder er iets achter zou zoeken. Ik wilde haar sparen voor nog meer verdriet en onzekerheid. Ik denk nu achteraf dat het niet zo’n goede keuze was om dingen voor haar achter te houden. Maar toen leek mij dat de beste oplossing. Opeens kwam de gelegenheid zomaar uit de lucht vallen. Mijn moeder vertelde dat een vrouw uit onze gemeente aan haar gevraagd had een dagje met haar mee naar Scheveningen te gaan om uit te waaien. Maar ze had het aanbod niet aangenomen omdat ik dan de hele dag alleen zou zitten.
“U moet dat wel doen! U moet er eens even uit. Lekker uitwaaien. De hele dag hier thuis zitten is helemaal niet goed.”
Hoe kon ik haar overtuigen om het wel te doen?

Dit artikel werd u aangeboden door: Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 juli 2019

Daniel | 32 Pagina's

Alles anders #5

Bekijk de hele uitgave van donderdag 4 juli 2019

Daniel | 32 Pagina's