Naar den ondergang.

Een der bedenkelijkste teekenen van den ondergang onzer Westersche cultuur is de daling der geboortecijfers onder de zoogenaamd Christelijke volken. Dit verschijnsel doet zich het sterkst voor onder de volken aan de spits der beschaving. Onder sommige dezer nam het schrikbarende afmetingen aan. Onlangs heeft een Duitsche geleerde in Rotterdam een voordracht gehouden over het onderwerp: Uitsterven of in het leven blijven, waarvan de N. Rott. Crt. van 26 Nov. 1.1. een uitvoerig verslag gaf. Daarin wordt een blijkbaar goed gedocumenteerd overzicht gegeven van het verloop der geboortecijfers, waaruit wij enkele naar voren brengen om onzen lezers den ernst der zaak te doen verstaan.
Van Duitschland wordt daarin meegedeeld, dat het in 1932 een geboortecijfer had van 15.1 op de duizend inwoners en een sterftecijfer van 10.8. Daaruit zou dus volgen, dat er een geboorteoverschot was van 4.3 per duizend. De bevolking neemt dan ook per jaar met 280.000 zielen toe. Toch, zoo zeide deze Duitsche geleerde, zijn deze cijfers slechts schijn en geven zij absoluut geen juist jeeld van den groei van het Duitsche volk, omdat zij niet werkelijk het resultaat zijn van geboorte, doch veroorzaakt werden doordat het getal der menschen van middelbaren leeftijd grooter is dan normaal kon worden verwacht. Hij rekent dan ook uit, dat het geboortecijfer in Duitschland 12.7 op de duizend is en het sterftecijfer 17, zoodat er wezenlijk een geboortetekort is van 25 pCt. In de groote steden kan er zelfs van 50 pCt. geboortetekort worden gesproken, zoodat er van Berlijn kan worden gezegd, dat het drie grafsteenen heeft op één wieg. Een zware aanklacht brengt deze geleerde in tegen de groote steden, die, zooals hij zegt, de bevolking uitvreten. Als de millioenenstad Berlijn dan ook afgesloten kon worden van allen nieuwen toevoer van bewoners, dan zou in minder dan een paar eeuwen de bevolking zoozeer verminderd zijn, dat Berlijn niet grooter wezen zou dan het visschersdorpje, waaruit het is ontstaan, want in de groote stad wordt bij lange na niet meer geboren het aantal kinderen, dat per gezin noodig is om het bevolkingscijfer op peil te houden.
Wat nu van zulk een groote stad als Berlijn geldt, is eveneens van toepassiDg op de steden van middelmatige grootte, op kleine steden en op het platte land. Het verschijnsel wordt aangetroffen onder de gegoeden, zoowel als onder de arbeidersbevolking en ook onder alle godsdiensten, bij Joden, Protestanten en Roomschen. En wat bijzonder opvalt, is dat de Germaansche volken zich onderscheiden door het laagste geboortecijfer. Juist dus die volken, die aan de spits stonden van de cultuur- ontwikkeling, die uit beschavingsoogpunt eene leiding gevenda positie innemen, juist die volken blijken er het slechtst aan toe te zijn. Zoo heeft Zweden 14.5 op de duizend, Duitschland 15.1, Engeland 15.8, Nederland heeft nog 22, Frankrijk 17.2, Italië 28.8, Polen 28.7. De volken op den Balkan hébben echter 30, Rusland 35, terwijl de Aziatische volken nog veel hooger geboortecijfers hebben.
Dit alles wijst op gevaren, die langzaam maar zeker dreigend opkomen, want als er geene sterke stijging van de geboortecijfers intreedt in de Germaansche landen, dan zal de tijd niet ver zijn, dat er eene daling der bevolking moet intreden. Wat dat beteekent, kan gezien worden in Zuid-Frankrijk, waar in den loop der laatste eeuw eene sterke daling in het bevolkingscijfer blijkt ingetreden, zoodat er groote en uitgestrekte gebieden zijn, welker bevolking in dien tijd zelfs met meer dan de helft daalde. De waarden der gronden daalde dienovereenkomstig, want er waren dikwijls geen gezinnen overgebleven om de door versterf openvallende gronden te koopen en te bebouwen. Dit leidde dan weer tot eene immigratie van voornamelijk Italiaansche boeren, die zich voor een appel en een ei grond en woning verschaffen konden, zoodat het karakter der bevolking zich in die streken wijzigt. Er zijn trouwens ook in andere gedeelten van Frankrijk heele gebieden, die nog aan vele duizenden woning en werk en levensonderhoud zouden kunnen bieden. Het is dan ook eigenlijk vreemd, dat ook van ons land uit de kolonisatie niet meer in de richting van Frankrijk zich beweegt. Duizenden boeren-gezinnen zouden er een levensbestaan kunnen vinden, terwijl er hier geene genoegzame ruimte is overgebleven.
De oorzaak van deze bedenkelijke verschijnselen zocht de Duitsche geleerde, die te Rotterdam optrad, in de gewilde, met opzet doorgevoerde geboortebeperking. Dat ligt voor de hand, al zijn er natuurlijk ook andere oorzaken aan te wijzen, als b.v. groote zuigelingensterfte, gebrekkige hygiënische levenswijze, enz. De hoofdoorzaak is echter de daling der geboortecijfers in Zuid-Frankrijk en dat is ook zoo in de overige landen van Europa en, hoewel het Nederlandsche geboortecijfer in vergelijking met tal van andere landen nog iets beter schijnt, is het toch bij lange na niet op normaal, natuurlijk peil. Het is bekend, dat met name onder de provincies, die een slecht figuur maken, Noord-Holland voovrop staat en dat het Gereformeerd Protestantisme daar, eerst door het modernisme is verdorven, op sommige plaatsen zelfs geheel vervangen is door een modern, materialistisch heidendom en alzoo door het Roomsch Katholicisme is overwoekerd geworden.
Die geboorten-beperking nu is een voortbrensel der moderne beschaving. Ook onder natuurvolken is de kunstmatige beperking der geboorten wel niet geheel onbekend geweest, maar daar zij niet over de kunstmiddelen beschikten, die de moderne natuurwetenschap heeft uitgevonden, nam het verschijnsel bij deze volken niet zulk eenen grooten omvang aan als heden ten dage in het Westen het geval blijkt te zijn. De geboortebeperking onder de Westersche volken is een vrucht van onze hooggeroemde beschaving.
Dr. Lotze noemde dit in zijne Rotterdamsche voordracht eene rationaliseering, wilde deze geboortebeperking beschouwen als eene regeling door het verstand onder uitschakeling van wat hij noemde primitieve instincten. Het komt mij echter voor, dat deze omschrijving niet geheel juist is en aan het menschelijk geslachtsleven niet geheel recht laat wedervaren. Veeleer heeft Gods Woord het geslachtsleven der menschen verheven verre boven de primitieve instincten, daar het ons leert, dat des Heeren Geest 't menschelijk bewustzijn van den beginne heeft opgeklaard over de vermenigvuldiging en alzoo ook het geslachtsleven als een zedelijke daad verschijnt. Het wordt voorgesteld in de Schrift als nauw verbonden met de komst van Gods Koninkrijk. En het feit, dat onder de Christenvolken het geloofsleven inzonk, een modern heidendom het kruis, zoo niet geheel, dan toch vrijwel geheel heeft verdrongen, dat feit is oorzaak, dat met de godsdienstige verwording ook het zedelijke levenspeil daalt. En daarmede gaat de verderfelijke neiging gepaard om het sexueele leven los te maken van zijne natuurlijke gevolgen. De moderne mensch wil de gevolgen zijner daden niet meer aanvaarden, want die last is hem te zwaar. Hij wil genotzucht en gemakzucht, doch niet meer den last der verantwoordelijkheid, die een gezin van eenigs grootte meebrengt. En deze primitieve eigenschappen, die ook in het leven der natuurvolken zulk een grooten rol spelen, zijn het, die in ons moderne leven den toon aangeven en die de moderne menschheid er toe verleiden, niet om de geboorte te rationaliseeren, maar te voorkomen om den levensstrijd lichter en zooals men meent ook genoeglijker te maken. De motieven, die er toe leiden, zijn onzedelijke, goddelooze motieven, welker gevolgen dan ook heel anders zijn dan die der rationalisatie. Rationalisatie doelt op gemakkelijke vermeerdering der productie, terwijl we hier van doen hebben met het verschijnsel van uitmoording der geslachten door het levensproces doodende middeln. Er is in heel dit streven geen andere factor te speuren dan die van een grof egoisme, een egoïsme van de laagste soort, een dierlijk egoïsme, waarin het door God gezette doel des levens wordt afgesneden. De gevolgen daarvan zijn dan ook vreeselijk voor de volken.
Geniale figuren als een Mussolini zien dit dan ook in, zoodat in Italië met kracht gestreden wordt tegen dezen gruwel. Ook in ons land behoorde de regeering tegen dit euvel op te treden door te verbieden de propaganda van deze systematische uitmoording des volks, door den verkoop van al wat er toe strekt, strafbaar te stellen. Zij behoorde dit te doen zonder aanzien des persoons en dus ook door de krachtdadige onderdrukking van quasi-wetenschappelijke economische theorieën, die neomalthusiaansche wegen wijzen als wegen, die voeren tot het heil des volks. De vrijheid der wetenschap en van het wetenschappelijk onderzoek beteekent allerminst het recht om God-onteerende en het volksleven verdervende leeringen te mogen propageeren, want deze theorieën hebben geene rechtmatige aanspraak op den eerenaam der wetenschap, omdat ze de door den Schepper zeiven in de natuur gegeven wetten bestrijden. Eene theorie, die tot het tegennatuurlijke voert, is geene wijsheid, maar dwaasheid. Ook in dit alles blijkt, hoever de ontkerstening der Christenvolken reeds is voortgeschreden, want al deze goddelooze verschijnselen zijn niet slechts een vergif, dat de onkerkelijke wereld verderft, maar zij dringen ook door in de kringen dergenen, die zich nog scharen rondom het kruis. Rome voert er strijd tegen met kracht. Wat geschiedt er van de zijde der Gereformeerden in den wijdsten zin tegen dit kwaad, dat meer dan eenig ander zich wreekt op het kerkelijk leven zelf?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen