Geestelijke vrijheid. V

De belijdenis der souvereiniteit Gods heeft de menschheid verlost van den ban der demonen en vrijheid gebracht ook van de aardsche machten, die wederrechtelijk over ons willen heerschen. Zooals wij hebben aangetoond, komt die vrijheid op uit het waarachtige leven der religie, maar daarvan heeft ook de wereld de vruchten geplukt. Het is echter niet zoo, dat de mensch die vrijheid ook kan verdragen. Integendeel, hij misbruikt die vrijheid tot ongehoorzaamheid en tracht naar het goeddunken zijns harten te leven. Zelfs Gods kind heeft naar de belijdenis zegt, slechts een klein beginsel der gehoorzaamheid, welke God van ons vordert.
Ook een saamleving van kinderen Gods zou dus naar de vrijheid der genade niet ongestoord en zondeloos kunnen leven, want ook in zulk een saamleving zou het onrecht niet uitgebannen zijn, noch de liefde heerschappij hebben in ongebroken harmonie. Daaraan kan wel niemand twijfelen, die een oog heeft voor de realiteit, ook wat betreft het leven van Gods kinderen. De paradijsstaat keert op aarde niet weder in deze eeuw. In dien staat zou alleen een leven van den mensch naar Gods beeld geschapen denkbaar en mogelijk zijn, waarin de gehoorzaamheid naar de orde Zijner schepping gewrocht, de ware vrijheid zou kennen en genieten. In een wereld van zondaren is dat niet meer mogelijk. Zoo beweegt zich het leven als tifsschen twee polen: de ware vrijheid en de algeheele gebondenheid onder den dwang van een heerscher. Om de uiteengezette redenen kan niemand verwachten, dat de mensch aan zijn vrijheid kan worden overgelaten en een ordelijke saamleving daarvan het resultaat zou zijn. Wie dat zou willen nastreven, zou daarin reeds de allervoornaamste voorwaarde der vrijheid vernietigen, omdat hij wijzer zou zijn dan Gods Woord hem onderricht, wijl God om der zonde wil de Overheid heeft ingesteld. Anderzijds is er geen mensch bij machte om zulk een absolute heerschappij uit te oefenen, dat den mensch geen haar van vrijheid zou overblijven. Tegen den wil van een mensch is geen aardsche macht bestand, zoo men althans den dood voor zijn wil en overtuiging over heeft. Mogelijk, dat iemand voor een goede wil sterven, zegt de apostel Paulus, zoo is het ook mogelijk, dat iemand het leven offert voor wat hem als goed voorkomt. En zeker is het, dat Gods kind zijn leven offert, als God de Heere dat vraagt.
Zoo heeft een iegelijk vrijheid van denken. Men kan terwille van het bevel van den heerscher zijn geest bedwingen en niet zeggen, wat men denkt, doch de vrijheid van denken kan niemand bedwingen. Altoos blijft er eene vrijheid, omdat de genade Gods dit leven onderhoudt en mogelijk maakt, ondanks de ellende en verdrukking.
Het kan dus duidelijk zijn, dat er dank zij die genade, altoos eenige vrijheid in dit leven blijft, terwijl Gods kind zelfs den voorsmaak der ware vrijheid proeft en door het leven der gemeente des Heeren op aarde ook paal en perk wordt gezet aan de dwingelandij van hen, die zich al te veel aanmatigen. Zooals wij opmerkten, de mensch schommelt tusschen de twee polen van vrijheid en dwang.
Dat beteekent voor de practijk des levens, dat er moeilijk een toestand kan worden gedacht van evenwicht en dat er een orde moet zijn om de onevenwichtigheid te temperen en te bedwingen. Daarom hebben wij wetten en regelen, waaraan wij gebonden zijn in het leven en is een macht gesteld om die te doen eerbiedigen. Het gevolg daarvan is, dat wij die macht als een uitwendigen dwang gevoelen, zoodra wij daarmede van doen hebben en daarmede in botsing komen. Terecht of ten onrechte achten wij ons gekwetst in ons vrijheidsgevoel en komen daartegen in opstand.
Zoolang nu de publieke opinie het goed recht van de algemeene orde ondersteunt, zal de overtreder weinig baat vinden bij zijn protest en zich bezinnen over het ongelijk, dat hem is aangedaan, hetwelk hem zal leeren de tucht der wet te eerbiedigen. Doch als de massa wordt verdeeld en geheele groepen van menschen zich verongelijkt gevoelen en verkort in hun recht, ontstaat een conflict, dat voor de saamleving op veranderingen wijst, die zich tot haar nut en voordeel of tot haar schade zullen uitwerken. In onzen tijd kunnen wij waarnemen, tot welke gevolgen dat leiden kan. Zoo kan dus blijken, dat het voor de rust in den staat van groot belang is, dat de algemeene orde door de massa wordt goedgekeurd en gedragen. Is dat niet het geval, dan wordt de saamleving een huis gelijk, dat tegen zichzelf verdeeld is, en gaat ten gronde.
Daarom is het niet hetzelfde in welke richting de meening, die zich uit de verschillende volksgroepen tot heerschappij opwerpt, gaat. Immers de vrijheid, welke men heeft, wordt door den mensch misbruikt en kan ook door een grootere of kleinere groep in het volk misbruikt worden en een orde in het leven roepen, die naar Gods Woord beoordeeld een geordende opstand tegen God beteekent. Wanneer zulk een groep de macht in handen krijgt, heeft men dus een Overheid te wachten, die haar macht ontleent aan de vrijheid der ongehoorzaamheid, met het gevolg, dat zij geen vrijheid laat dan de onderwerping aan haar scepter.
In de gebeurtenissen van onzen tijd zien wij dat de schaal van vrijheid en recht als door een stormwind wordt bewogen en het evenwicht niet houden kan, omdat de mensch in den strijd der vrijheid Gods souverein gebod wederstaat en zich niet buigt voor Zijn macht. Daaruit moge gezien worden, welk een voorrecht de Heere schenkt aan een land, waar degenen, die Zijn naam belijden, ook de gehoorzaamheid betrachten, waartoe zij geroepen zijn, opdat ook het gansche land zich voege onder zulk een orde, die haar uitgangspunt neemt in Zijn inzettingen en rechten en haar kracht aan het openbare leven bewijzen zal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen