Teekenen der tijden

De lente is gekomen.
Hebt gij het niet vernomen?
Telkens herhaalt zich dit distichon als de eerste voorjaarsluwte zich doet gevoelen en het eerste uitspruitsel zich schuchter vertoont.
De longen zetten zich dan buiten uit, de neusvleugels verwijden zich, 't is alsof men ontwaakt uit een bangen, somberen droom: de nieuwe morgenstond is aangebroken, de winternacht gaat wijken, de frissche groeikracht zoekt zich een uitweg te banen. De natuur worstelt om zich los te wikkelen uit den band en de beklemming des doods. De grafwindselen worden afgelegd en de doodgewaande schepping toont zegevierend de teekenen van het herboren leven.
Ook nu diende de lieve lente zich onverwacht aan.
Het ging als in het mooie gedicht van den later tot waanzin vervallen Lenau: met een veerkrachtigen, jeugdigen, echt kinderlijken sprong was zij op eens in ons midden, want verrassing is het kenmerk van het ware en nieuwe leven.
Het eerste der vier jaargetijden keerde weer. Het eerste hoofdstuk van de vier, waarin het boek der natuur is geschreven, ligt opengeslagen. Gretig buigt men zich daarover heen om daarin te lezen het fleurige, het lang verwachte, het veelbelovende.
De lente!
Lente-achtig was op eens het weder, de lentezon zond verwarmend haar stralen neer. Lentebloem kleurde de zwarte aarde, lenteboden snellen aan als met lichte, zilveren vleugelen, lenteboter wordt al spoedig genoten, lenteklokjes beginnen te luiden, lenteloof groent te voorschijn, lentewind doorsuist den hof der natuur, lentelof wordt blijde gezongen, lentefeest wordt vroolijk gevierd...
Toch — lente-achtig beteekent ook helaas leugenachtig.
De lente is jong.
Daarom vertoont zij al de eigenaardigheden en karaktertrekken der jeugd.
De jeugd is nu eenmaal dartel, wispelturig, grillig, zonder medelijden. Niets is zoo gauw verbroken als het kinderspel. Hoort dat gejoel daarbuiten: ze dansen en juichen, 't is alles in vollen gang. Maar — een kleine twist is voldoende opeens den troep uit elkaar te jagen. De kinderen worden verstomd. Op eens is het doodstil geworden.
Lentesneeuw dwarrelt neer!
Lentevorst doet het frissche groen verkleumen en verschrompelen. Lentekoorts is gevaarlijk voorjaarsverschijnsel. De lente ik ook wreed. De natuuren levenslente spreken beide van veel bekoring en vreugd, doch ook van veel strijd en leed en teleurstelling.
Hebt gij het niet vernomen,
De lente is gekomen!
Met zachte schreden naderde zij, doch — heeft zij ons soms bedrogen?
In ieder geval; één zwaluw maakt nog geen lente. Geduld is noodig!
Lentedagen in... Frankrijk. Dat zijn dagen met veel slagen.
Clichy werd het bloedig schouwtooneel van burgeroorlog. Het Communisme vierde hoogtij. In den communistischen Catechismus toch staat geschreven, dat het Communisme de alleen zaligmakende politieke partij is.
Wie dat niet kan gelooven, moet den brandstapel op. Alle hoofden, die niet communistisch denken, moeten afgehouwen worden.
In een voorstad van Parijs huist een millioen communisten. Als deze eens, meer of minder gewapend te voorschijn komen, is het met de hoofdstad gedaan. Intusschen wordt hard gewerkt aan de wereldtentoonstelling.
Lentedagen in Spanje!
Sneeuw rood gekleurd met bloed. Wisselende kansen. Ach, had Spanje in de ure van gevaar nog maar een Hitier of Mussolini gehad. Dan was al dit bloed niet vergoten. Al deze ellende ware voorkomen.
Zóó heeft de burgeroorlog toch nog de beteekenis van een spiegel. Zooals het nu toegaat op het Pyreneesche schiereiland, zou het ook in Duitschland en het Apenijnsche schiereiland zijn toegegaan zonder de dictatuur.
En... wat zou er dan van de andere landen geworden zijn?
Lentedagen in Engeland.
Met koortsachtigen ijver versterkt zich Engeland. De wapenfabricage bloeit meer dan ooit. Groote manoeuvres in alle deelen van het Britsche imperium. Vlag- en scheepsvertoon..
Acte de présence!
De Engelsche leeuw schudt hevig en toornig de manen. Brullend verheft zich het monster. En dat doordreunend gebrul dreunt tot in Rome, Egypte, Japan. De Middellandsche Zee-politiek neemt aller aandacht in beslag.
Lentedagen in Italië.
Mussolini trekt door Libye! Als een moderne Caesar volvoert de Duce zijn zegetocht. Vol romantiek houdt hij zijn uittocht bij het tooverachtig schijnsel der flambouwen in de stad. Bootst de dictator Alexander den Grooten na? Ook deze toch trok eens door deze Afrikaansche streek. De tocht ging naar Amon en den daar zoo beroemden tempel. Het heiligdom stond waar men tegenwoordig Siwe vindt. Een der bekendste oasen van Libye.
Heet blakerde de zon over het gloeiende zand. De droge woestijnlucht werd steeds ondragelijker. Gevaarvol was de weg, zoo onbekend. De gevreesde Samoem was opgestoken en daardoor werd elk spoor van een pad onzeker en uitgewischt. Men vreesde het ergste: den dood in de wildernis. Maar de godheid waakte over Alexander. Plotseling kwamen twee raven aangevlogen. Zij wezen den reizigers den weg naar den tempel van Amon. Daar wachtte de priesterschaar Alexander op. Alleen hij mocht het allerheilige betreden. Daar raadpleegde de wereldveroveraar het beroemde orakel. Het was hem gunstig. Zijn liefste wensch werd vervuld. De godheid voorzeide bij monde van den priester, dat hij de wereld zich onderwerpen en geen neerlaag lijden zou.
Met een lachend gelaat trad Alexander den tempel uit. De lente blonk in zijn schitterend en levendig oog. Het oosten zou hem onderworpen zijn. En als godenzoon, als zonnezoon keerde hij weder. Het aureool des orakels omstraalde zijn hoofd. Ieder geloofde in Alexanders voorspoedigen veldtocht.
Weder betrad een veroveraar Libye's zandigen bodem.
Mussolini, als een godenzoon verheerlijkt. Hij richt den blik op al breeder gebied. Het Libyaansche zand en strand wordt gemerkt door zijn zwaren voetstap. Voor Engeland een doorn in het oog.
Ook Hannibal bezocht eens dezen tempel. Het orakel uitte zich dubbelzinnig: Rome zou beven zoolang Hannibal leefde!
Als Mussolini eens valt?
Doch — de Duce kent de geschiedenis. Hij weet wat hij doet — en, wat ook van groote beteekenis is — hij weet wat hij zegt. Hij houdt een rede, die gloeit als Libye's zand en strand voor het oor der Mohammedanen. Als hun beschermer fungeert hij. De Islam heeft niets van hem te vreezen!
De Islam! Dat beteekent: een vierhonderd millioen volgelingen van den ..grooten profeet". Deze heeft men te ontzien.
Deze millioenen kunnen tevreden zijn. Want in den loop der historie hebben de groote mogendheden als om strijd verklaard, dat zij de beschermers van den Islam wenschen te zijn.
Engeland.
En... Duitschland.
De Duitsche keizer trok indrukwekkend in 1898 naar het Oosten. Velen begeleidden hem. Te Jeruzalem zou Wilhelm II de Verlosserskerk plechtig openen. Maar... er was meer. Prof. S. D. van Veen schrijft in ..Een eeuw van worsteling", dat „een moderne kruistocht naar Jeruzalem" toog.
Doch... het was een zeer eigenaardige kruistocht. Of beter: zooals de oude kruistochten zeer gemengde motieven hadden, aldus ook deze. Het ging meer om goud dan God! Te Constantinopel werd de Sultan, de ,,grootmoordenaar van Europa" bezocht. Toen ik voor enkele jaren daar vertoefde, wees mijn gids Mohammed mij spottend op een fontein, welke Wilhelm den Sultan ten geschenke had gegeven.
Toen ging het naar Damascus.
Daar staande bij Saladin's graf, dacht ik voor enkele jaren nog aan de „groote' rede door den Duitschen keizer daar gehouden, terwijl hij zich luide verklaarde tot: ,.beschermheer van alle Mohammedanen".
Wat waren de Engelschen woedend! Men vocht en vecht er om als beschermer van den Islam op te treden of te gelden!!
Wat een ijver voor de edele Mohammedanen.
Mussolini doet ook in deze voor niemand onder. En... de Mohammedaantjes applaudisseeren ook voor hem.
Lentedagen.
Maar... ook nog vlagen! Vlagen van woede, vlagen van hartstocht, vlagen van militairisme, vlagen van imperialisme, van revolutie, etc.
Lentevragen!
Brandende vragen.
Vreeselijke lentedagen in Texas.
Een ongehoorde ramp greep daar plaats. De dood maaide honderden jonge levens af. Hoe tragisch wat de krant berichtte: Onder het puin een bord gevonden, waarop een der onderwijzers had geschreven, dat gas en olie de meest gezegende gaven der natuur in Texas waren...
Zonder deze zou de school er nooit hebben gestaan...
Zonder deze zou de school nooit zoo diep tragisch zijn vergaan...
Er zijn toch in Holland ook dergelijke verwarmde huizen of gebouwen.
Dat kan nog rouwen'. Bericht zal strikt noodig zijn.
Lenteplagen.
Ook de schoonmaak begon, een bron van niet weinig leed; dat in den loop der jaren nog niet sleet, waarover iedereen te praten en te klagen weet.
Zoo is de lente nog geen zomer.
Men wil lente afleiden van ,,lang". Het kan nog lang duren eer de ware lente komt, vertraagd door de zonde en zelfzucht der menschen en volken!
Van die menschen en volken zingt de blinde helderziende Homerus:
Gelijk de blaad'ren der boomen, zóó zijn de geslachten der menschen. De wind strooit die blaren ter aarde, maar nieuwe doet het bloeiende woud uitspruiten...
Als de lente nadert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen