Guido de Bray en Peregrin de la Grange, dienaren des Woords. (Jaar 1567.) 8.

Het derde punt van verschil is namelijk, dat de priester in de mis geheel anders handelt dan Christus deed in het Avondmaal. Gij zegt. dat het eene prijselijke zaak is. zoo dikwerf gemeenschap te oefenen als men in de mis doet en het sacrament met den priester ontvangt. De kwestie is niet. of dit prijselijk is of niet, noch of gij het wel uitreikt, maar of het geoorloofd is te doen; want het is zeker, dat, toen Christus bij het uitreiken van het avondmaal zeide: ..Doet dit". Hij toen niet deed, wat de priesters nu doen. maar het tegendeel, zooals reeds gezegd is. Toen Christus aan de avondmaalstafel zat. bood Hij Zijn lichaam en bloed Zijnen discipelen aan tot eene geestelijke spijs; en. als de priester aan zijn altaar staat en offert, dan biedt hij Gode aan. zooals hij zegt, het lichaam en bloed van Christus, voor de vergeving der zonden, wat met de bedoeling van den Meester in het geheel niet overeenkomt: en inderdaad, dat de priester alleen in zijne mis staat, en eet, is niet alleen onbehoorlijk, maar vernietigt ook geheel de natuur van dit sacrament. Paulus noemt het eene gemeenschap. en het kan toch geene gemeenschap heeten, als er slechts één is. Jezus zegt: „Neemt, eet", en Hij zegt niet: „Neemt, gijl alleen, eet gij alleen voor al de anderen." De ouden noemden het avondmaal in het Grieksch Synaxis. wat een algemeen gebruik van velen beteekent. En Paulus bestraft de Corinthiërs. omdat zij niet op elkander wachtten, en ieder zijn avondmaal voor zich at. en daarop zegt de Apostel: „Dat is niet des Heeren avondmaal eten", en herinnert hun weder het eerste bevel van den Meester, als hij zegt: „Ik heb van den Heere ontvangen, wat ik u gegeven heb." Ook de Grieken thans doen geene mis dan des Zondags en op een heiligen dag en dan oefent het geheele volk met den dienaar gemeenschap roet het brood, onder beide gestalten; maar thans is deze zaak omgekeerd en het volk ontvangt nu het sacrament door een zaakwaarnemer. want de priester eet en drinkt aan het altaar voor het volk, dat tegenwoordig is. Maar, evenmin als de priester het sacrament des doops voor anderen kan ontvangen, evenmin kan hij ook het avondmaal voor een ander gebruiken; want evenmin als ik leven kan van wat een ander eet, kan het mij ook niet baten als een ander het sacrament voor mij ontvangt. Ik bid u, welk eene onbehoorlijke zaak is het, twintig of dertig priesters in een tempel te zien, die ieder het avondmaal op zichzelven houden, als men dit nog avondmaal mag noemen; ja, ieder, in zijne kapel besloten, eet alleen! Wat zou Paulus zeggen, als hij dit zag, die de Corinthiërs zoo hevig bestrafte, omdat zij alleen aten. Ja, de verdorvenheid heeft zoozeer de overhand, dat de algemeene mis, waarbij vroeger het volk tezamen gemeenschap hield, nauwelijks in eenig opzicht verschilt van de mis, die men, ten tijde van Gregorius als op zichzelve begon te doen. Uwe meening gaat ook niet door, dat de priester in zijne bediening van de mis alleen niet verhinderd behoort te worden, al geniet het volk niet met hem, want Christus veroordeelt dit, zooals ons wordt geleerd. Ook Cyprianus, een oud-leeraar en martelaar van Christus, zegt: „Wanneer men in de offerande van Christus niet moet navolgen dan Christus, dan behoort men waarlijk te hooren en te doen. wat Hij Zelf gedaan en bevolen heeft te doen; want Hij zegt in het Evangelie: „Gij zijt Mijne vrienden. zoo gij doet. wat Ik u gebied. Ik heet u niet meer dienstknechten." En dat men naar Christus alleen moet hooren. betuigt de Vader Zelf van den hemel, als Hij zegt: ..Deze is Mijn geliefde Zoon, in Wien Ik Mijn welbehagen heb; hoort Hem!" Indien dan derhalve naar Christus alleen gehoord moet worden, behooren wij niet te letten op dat wat een ander goeddunkt, maar alleen op hetgeen Christus. Die boven alles is. Zelf eerst gedaan heeft. Want men mag de meening der menschen niet volgen, maar de waarheid Gods, aangezien Hij door Zijn Profeet zegt: „Te vergeefs eeren zij Mij. leerende leeringen, die geboden zijn der menschen." En de Heere herhaalt dit, als Hij zegt: „Gij hebt Gods gebod krachteloos gemaakt door uwe inzettingen"; en op eene andere plaats: „Zoo wie een van deze allerminste geboden ontbindt, die zal de allerminste geheeten worden in het Koninkrijk der hemelen." En. als het niet geoorloofd is het allerminste gebod van God te verbreken, hoeveel te minder is het dan geoorloofd die alzoo te verminken, welke zoo grootelijks. zoo uitmuntend en zoo geschikt tot de sacramenten behooren. zelfs in het lijden des Heeren en in de dingen, die onze zaligheid aangaan, of die door eenige menschelijke in stelling te veranderen tot een ander einde dan zij door God zijn ingesteld."
Zie eens, wat deze goede man tot hen zegt. die de instelling van dit sacrament vervalschen: en inderdaad, wij kunnen om nooit wegens zulk eene misdaad voor God verontschuldigen.
(Wordt voortgezet.)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen