Karl Barth over de godsdienst in Duitschland.

In Engeland heeft Karl Barth, die door het nationaal-socialisme uit Duitschland verdreven is, gesproken over de godsdienst in Duitschland. We ontleenen hierover aan de N w. R o t t. C r t. het volgende:
Prof. Barth verklaarde met nadruk, dat het onmogelijk was, het Christendom met het officieele nationaal-socialisme te verzoenen, omdat beide exclusieve religies zijn. Wel wilde hij erkennen, dat vele goede en eenvoudige Duitschers meenen het onmogelijke te kunnen tot stand brengen. Doch dit meenen zij slechts in hun warhoofdigheid.
Hij was verwonderd te hooren, dat er in Engeland nog zooveel menschen dom genoeg zijn om te gelooven, dat Kerrl, de minister voor kerkelijke aangelegenheden in Duitschland, een vurig Christen zou zijn, die van zijn achtste jaar den Bijbel gelezen heeft en dat hij voor de geestelijke vrijheid der kerken zou werken. Aan eenvoudige protestanten wordt wijs gemaakt, dat Hitler van zijn jeugd af een Nieuwe Testament in zijn zak draagt; eenvoudige roomschen zijn gesticht als zij hooren, dat Hitier hetzelfde gedaan heeft met zijn misboek.
Toen aan Barth gevraagd werd, of Hitler persoonlijk eenig belang in den kerkstrijd stelde, antwoordde hij, dat Hitler's houding op dit punt een mysterie is. Het staat echter vast, dat hij uitgesproken anti-kerkelijk is en dat hij niet het minste begrip van het werkelijke protestantisme beeft. Praktische politiek en niet de theologie is Hitler's „fort". Barth wist. dat Hitler eens tegenover een Duitschen r.k. aartsbisschop zich op zeer minachtende wijze had uitgelaten over Rosenberg's opvattingen omtrent de religie van het nieuwe ras. ,,Maar''' — zeide Barth glimlachend — ,,Hitler kent zijn Duitschers. Hij weet dat zij bun ideologie moeten hebben. Duitschland. bloed, ras. 'mein Führer' — dit alles moet tot een religie worden verheven.'
Gevraagd naar de houding der jonge Duitsche intellectueelen en naar de kans van reactie hunnerzijds tegen het huidige regiem, schudde Barth het hoofd, zeggende, dat onderdanigheid aan het gezag en het streven om de philosophie aan de praktijk aan te passen, de zwakke plekken van de intellectueele houding van den Duitscher zijn. Hij is van meening, dat het waarachtige Christendom in Duitschland zendingsreligie moet zijn. Het Christelijke onderwijs is in de scholen niet geheel en al verboden; doch met den onderwijzer, die het waagt het Christendom boven het nationaal-socialisme te stellen, wordt korte metten gemaakt.
Barth geloofde niet, dat de gemeenschappelijke vervolging de roomsche en protestantsche kerk nader tot elkaar gebracht had, en evenmin, dat tengevolge van de „Anschluss" de religieuse vervolging in Duitschland zou afnemen. Hij wist weinig af van de Roomsche Kerk in Oostenrijk; maar van de Protestantsche Kerk in dat land wist hij wel, dat deze reeds jaren geleden meer Duitsch dan Evangelisch was. Barth was geneigd aan te nemen, dat een groot deel der Duitsche bevolking — waarschijnlijk een 70 procent — zeer bezorgd is omtrent het lot van den godsdienst.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen