Om de reorganisatie.

Ook in de confessioneele vereeniging heeft het reorganisatie-ontwerp 1938 strijd verwekt. Zooals we weten zullen, is Ds. Lingbeek en de zijnen tegen dit Ontwerp. Op de conferentie van genoemde vereeniging, die verleden week gehouden is, kwam het tot een uitbarsting. Nadat Prof. Haitjema gerefereerd had over het genoemde reorganisatie-ontwerp, nam Ds. Lingbeek het woord, die als bezwaar aanvoerde, dat de leden der meerdere vergaderingen niet aan lastbrieven gebonden waren en dus vrij zijn om naar eigen meening te beslissen. De kerk heeft altijd die lastbrieven gekend. Voorts opperde Ds. Lingbeek, volgens de R o t t e r d a m m e r , zijn bezwaren tegen art. 8 van het ontwerp betreffende herziening der belijdenis. In een zeer lang betoog uitte spr. zich in scherpe bewoordingen tegen dit artikel, waarna hij nog uitvoerig sprak over den kerkvisitator en moderator. In het ontwerp ziet spr. een aanslag op de aloude belijdenis der Herv. Kerk. Het verkeerde van de Herv. Kerk schuilt niet in de belijdenis en niet in Doop en Avondmaalsformulier! Het verkeerde schuilt in de Kerk zelf.

Incident ter vergadering.
Toen Ds. Lingbeek zijn langdurig betoog had beëindigd, verzocht Dr. P. J. Kromsigt van 's-Gravenhage het woord.
Spr. wenschte in liefde, maar met kracht te protesteeren tegen het betoog van Ds. Lingbeek, waarin volgens spr. de onfeilbaarheid van de Hervormde Kerk is geproclameerd. Evenmin als wij een onfeilbaren Paus erkennen, erkennen wij een onfeilbare Kerk.
Ds. Lingbeek verzette zich tegen dit protest, zoodat de vergadering een zeer rumoerig karakter kreeg.
De voorzitter zeide zich genoodzaakt te zien hen, die interrumpeeren uit de zaal te zullen doen verwijderen.
Onder hevig protest verliet Ds. Lingbeek uit eigen beweging de zaal met deze woorden: „Jullie hebben allemaal de oude paden van Hoedemaker verlaten!"

Eigenaardige dingen kan men in deze dagen van strijd lezen. Meerdere malen kwam de vraag naar voren of de leden van de Hervormde Kerk na de reorganisatie veranderd zouden zijn. Want daar komt het toch inderdaad op aan. En van onze kant is er voortdurend de nadruk op gelegd, dat er eerst een reformatie moet plaats vinden en dat daarna pas aan reorganisatie gedacht kan worden. Iemand vroeg nu aan het reorganisatie-comité, dat zoo ijvert voor de aanneming van dit ontwerp, of er nu zoo'n groot verschil zal bestaan in de classicale besturen van nu en de classicale commissies van straks, daar het toch dezelfde menschen zijn, die er zitting in zullen hebben. Het antwoord luidt: „Datgene, wat men nu een classicale vergadering gelieft te noemen, verlaagt den ouderling (en den dominé) tot stemvee. De nieuwe kerk geeft deze vergaderingen een taak en haar wettige taak. Van Gunning is het profetische woord, dat dan ouderlingen uitgroeien tot apostelen en profeten. Wie het niet gelooft, moet zich niet aan het waagstuk der reorganisatie wagen."
Wij gelooven heel niet aan die apostelen en profeten, die door deze reorganisatie uit onze ouderlingen zullen ontstaan. Wij meenen dat niet een reorganisatie, maar alleen de Geest des Heeren dit kan. Derhalve zullen wij ons ook volgens het woord van dit reorganisatie-comité niet „aan het waagstuk der reorganisatie wagen".

Een medewerker van het H a n d e l s b l ad gelooft ook niet aan dat verhaaltje van de apostelen en profeten. Hij schrijft:
„Niet de kerkorde in de eerste plaats moet veranderd, maar... de menschen moeten veranderd! Immers: dat onder het nu vigeerende reglement de wettelijke onmogelijkheid zou bestaan om uit Gods Woord in den nood der wereld te spreken, is volkomen onjuist. En: dezelfde menschen, die nu zwijgen, spreken dan! Omdat de kerkorde anders is? Dat zou heel bedenkelijk zijn. Want welke garantie is er, dat wie thans „bestuurlijk" optreden in de Kerk dan ineens... „kerkelijk" zouden zijn? En hiermede komen we aan wat nog steeds dè kern genoemd moet worden van alle discussies over kerkelijke, dogmatische, pastorale, politieke vragen, n.L: moeten de omstandigheden, de toestanden, de reglementen, de organisatie, de kerkorde veranderd; of... moet de mensch veranderd?"

We zullen het voor deze week hierbij weer maar laten. Dat echter ons Hervormd Gereformeerde volk één zij en zich ontdoe van haar leiders, die niet gereformeerd zijn.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen