Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

PERSSCHOUW

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

PERSSCHOUW

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

Dit jaar geen Hervormde predikantenvergadering.

In De Gereformeerde Kerk beantwoordt Dr. G. P. van Itterzon een vraag van een collega, waarom er dit jaar geen Hervormde Predikantenvergadering gehouden wordt. Hij schrijft daarover als volgt:

„Op deze vraag kan ik duidelijk antwoorden, omdat ik voor het eerst als lid van het Moderamen van de Ned. Hervormde Predikantenvereeniging over deze zaak ben geraadpleegd en mij geen geheimhouding is opgelegd.

Op 18 Januari 1946 kreeg een der Utrechtsche leden een telegrafische uitnóodiging voor een onderhoud met Ds. Gravemeijer. Bij dit onderhoud, waarbij twee vrijzinnige en twee orthodoxe predikanten aanwezig waren, bleek, dat de Synode het op prijs zou stellen, wanneer de eerste Predikantenvergadering na den oorlog uitgeschreven zou worden door de Synode. Alle leden van het Moderamen ontvingen daarop een telegram met betaald antwoord om over deze zaak te stemmen. Ongeveer alle leden gingen accoord. Zelf stemde ik tegen en schreef het volgende: „De telegrammethode kan ik niet bewonderen. Het gaat er om of de eerste vergadering na den oorlog al dan niet doorgaat. Daarachter schuilt het kerkprobleem. Nu is m.i. alleen de vergadering zelf gerechtigd de vereeniging praktisch op te heffen, niet het Bestuur. Bovendien meen ik, dat een telegrafisch referendum onvoldoende verantwoord is." Zooals gezegd verklaarde de groote meerderheid zich accoord en is dus de vergadering dit jaar ten behoeve van die der Synode afgelast, al wordt een deel van den oorspronkelijken opzet dankbaar overgenomen. Mijn collega weet nu alles wat ik officieel zeggen mag. Ik mag wel zeggen, dat ik het jammer vind, dat het besluit aldus uitviel. In allerlei kerkelijke vergaderingen is nu al kerkelijk gesprek van rechts en links genoeg. Het eenig effect, dat ik van al die gesprekken zag, was tot nu toe, dat hier en daar practische winsten werden geboekt, die vroeger niet konden worden gemaakt. Een scherpzinnig en nuchter vrijzinnig hoogleeraar merkte onlangs op, dat de lijnen van Humanisme en Reformatie twee zeer verschillende waren, die toch nooit tot één lijn konden worden saamgesmolten. Hij zeide voorts, dat de Remonstrantsche vleugel der Kerk zich nooit in een Kerk zou kunnen voegen, waar de artikelen tegen de Remonstranten als formulier van eenigheid bleven gehandhaafd, terwijl de rechtsche vleugel onzer Kerk toch wel nooit zou kunnen gedoogen, dat deze Dordtsche canones zouden worden afgeschaft. Ik ben het met dezen hoogleeraar volkomen eens. Of de tegenstelling links tegen rechts, of Humanisme tegen Reformatie, of optimistische tegen pessimistische wereldbeschouwing, of autonomie tegen heteronomie wordt genoemd, blijft in feite hetzelfde. Die tegenstelling is met 1940 de historie niet uit. En wanneer nu onder druk van boven af een gemeenschappelijke synodale samenkomst moet worden gehouden, is noch de rechter-, noch de linkerzijde onzer Kerk hiermede gebaat. Op deze manier worden twee vergaderingen, die elk haar opbouwende, objectieve kritiek konden laten hooren, van haar eigen karakter beroofd. Wie het orgaan der vrijzinnigen „Kerk en wereld" geregeld en aandachtig leest weet, dat deze groep er op bedacht is haar eigen geluid ook voor de toekomst krachtig te laten hooren. Welnu, dan is er ook voor hen, die zich nog orthodox willen noemen, alle aanleiding om hun visie niet onder stoelen en banken te steken. Of is de naam „vrijzinnig" een eerenaam voor een historisch goed en is de naam „orthodox" uitsluitend met „Farizeisme" verwant? "

Tot zoover Dr. van Itterzon. Het streyen van de Synode waar ons blad altijd tegen gewaarschuwd heeft, komt hier wel weer zeer duidelijk openbaar. Dat toch de oogen van allen, die de waarheid liefhebben, open mogen gaan!

Een christen lid van de Partij van den Arbeid?

Verschillende predikanten hebben zich aangesloten bij de socialistische Partij van den Arbeid. En nu trachten ze hun gemeenteleden ook te bewegen om tot die Partij toe te treden, in elk geval straks hun stem op de candidaten van die Partij uit te brengen. Prof. Severijn geeft nu in D e W a a r-heidsvriend antwoord op de vraag of een christen lid kan zijn van de Partij van den Arbeid. Hij schrijft o.a.:

„Uit niets is gebleken, dat de Partij van den Arbeid, waarvan de Sociaal-democratische Arbeiderspartij en de Vrijzinnig-Democraten de kern vormen, tot het streven naar een christelijke levensorde zijn bekeerd. En wanneer men nu menschen uit Christelijke kring daarheen wil drijven, wat kan dat anders uitwerken dan dat de leiding van de Partij van den Arbeid wordt versterkt? Daartegenover kan er geen sprake zijn van een verwachting, dat de Christelijke invloed daardoor zou worden verhoogd."

„Wat verwachten zij, die zich afvragen, wat moet ik doen? Zij, die in twijfel schijnen te verkeeren, omdat die en die predikant toch ook voor de Partij van den Arbeid is?

Zij verwachten, wat zij op grond van de voorstellingen, die zij zich maken, hopen. En zij twijfelen, omdat hun Christelijke levensovertuiging protesteert.

Wat wij dan verwachten van de Partij van den Arbeid?

Alles, wat men verwachten kan van een politiek, die weigert zich te stellen op de grondslagen eener Christelijke levensorde en Overheid en volk niet gebonden acht tot gehoorzaamheid aan God en Zijn Wet.

Dat kan niet onduidelijk zijn, want wat van zulk een beleid verwacht kan worden, wordt ons klaar en duidelijk geleerd door Gods Woord en de geschiedenis der laatste jaren bevestigd. ""

Wij hebben gezien, jat zulk een politiek op staatsabsolutisme met al de gruwelen en ongerechtigheid daaraan verbonden, uitloopt. Wie God verlaat, heeft smart op smart te vreezen.

Of wij dat dan ook van de Partij van den Arbeid v^wachten? Zij zal zelf, naar wij onderstellen, daartegen protesteeren en zeggen, dat zij geen absolutisme wil. Desondanks is het buiten allen twijfel, dat haar sociale en politieke inzichten niet anders dan bevorderlijk kunnen zijn aan een ontwikkeling, die tot zulk een absolutisme leidt, ook al is men zich daarvan niet bewust. Daaraan nu kan een Christen niet medewerken, want hij kan het weten, en hij kan ook weten, dat de eenige weg, die ons daarvoor kan behoeden, is gelegen in de handhaving eener Christelijke levensorde. En daarom zou het een voorrecht zijn, als alle Christusbelijders als één man opkwamen voor de erkenning van den Naam Gods op het terrein van het openbare leven en voor een staatkundig beleid, dat daarmee in overeenstemming is." „Het gaat om de erkenning of niet erkenning van de grondslagen van een Christelijk volksleven in het staatkundig beleid. Het geringste wat ons te doen staat is voor die erkenning op te komen en de uitkomst te leggen in.de hand van Hem, uit Wien en door Wien en tot Wien alle dingen zijn, den Kaping der gansche aarde."

Dit artikel werd u aangeboden door: https://www.hertog.nl

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 6 april 1946

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's

PERSSCHOUW

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 6 april 1946

Gereformeerd Weekblad | 8 Pagina's