Catechismus-verklaring

CLIII

Zondag 21 vraag 54

HET ANDERE DEEL Van God den Heiligen Geest (Van de Kerk)

Waaruit vergadert de Zone Gods de Kerk?

Uit het gansche menschelijke geslacht, zegt ons antwoord.

Dit menschelijke geslacht is onderwerp, tegelijk vijandige tegenstand, die overwonnen moet worden. Voorwerp van toorn, die door verzoening gebluscht moet worden. Doel van dit vergaderen is herstel in de kinderverhouding tot God. Door de zonde is dat menschelijke geslacht vervloekt, onttroond en verdorven. Verlossing is vernieuwing van den mensch in verband met heel de schepping. Hij vergadert uit het gansche menschelijke geslacht. Hier is de verkiezende genade. Hij neemt de engelen niet aan, maar het zaad Abrahams. Aller mond is gestopt en de gansche wereld voor God verdoemelijk. Van dit menschelijke geslacht in zijn eenheid in Adam, als verbondshoofd moet gelden: Alle vleesch heeft zijn weg verdorven, daar is niemand, die goed doet, ook niet één, tezamen zijn zij onnut geworden. Zij hebben allen gezondigd en derven de heerlijkheid Gods... en worden om niet gerechtvaardigd uit Zijne genade, door de verlossing, die in Christus Jezus is. » ^

Over de gevallen engelen heeft God geen gedachten des vredes gehad. Zij zijn onredbaar gevallen, naar den wil en het welbehagen Gods.

Ondoorgrondelijk mysterie.

Vraag niet waarom duivelen niet worden gered; zet geen betoog op om het duidelijk te maken uit den aard van hun val. Zwijg, alle vleesch, voor het aangezicht des Heeren. Hier is Gods scheppersrecht en ondoorgrondelijke souvereiniteit.

Maar over het gevallen Adamsgeslacht heeft God gedachten des vredes gehad. Zoo staan de geredden naast de staande gebleven engelen en de verworpenen om hunne zonde naast de duivelen.

Uit het gansche menschelijke geslacht, maar niet: het gansche menschelijke geslacht.

Hier is de verkiezende genade... Is eerst de vergadering verspreid over de menschheid, met de roeping van Abraham en het stellen van Israël tot verkoren volk wordt de bedding vernauwd, om met de Pinksterdag te worden verbreed over de gansche menschheid, doch allengskens in den weg der zending.

Vergaderd, tot ééne gemeente, in Christus verbonden. Mijn Geest, die in u is, en mijne woorden, die ik in uwen mond gelegd heb, zullen van uw mond niet wijken,

noch van den mond uws zaads, spreekt de Heere, van nu aan tot in eeuwigheid.

Wie vergadert de Zone Gods?

Eene gemeente, tot het eeuwige uitverkoren, zegt ons antwoord. leven

De vergadering geschiedt naar den, van eeuwigheid bepaalden raad Gods. De gemeente is een gebouw dat verrijst naar Gods gelmaakt bestek. Zoo zal een welgeordend geheel ontstaan waarvan God de kunstenaar en bouwmeester is.

De Zone Gods vergadert degenen, allen en zeker, die de Vader Hem gaf van eeuwigheid.

Vader, zij waren Uwe, doch Gij hebt ze Mij gegeven.

Tot het eeuwige leven uitverkoren.

Met het doel beschikt God ook alle middelen tot het doel: God neemt degenen, die Hij verkiest volkomen voor Zijn rekening. Deze hemelsche leer is tot een aanstoot voor het natuurlijk verstand, maar voor het geloof stof tot aanbidding. Hier valt verder niets te verklaren. Deze hemelsche leer staat tegenover de leer der algemeene verzoening, die alle eeuwen door werd verdedigd, zoodat de redding van den mensch verlegd werd uit de handen Gods in die van den mensch.

Eene gemeente tot het eeuwige leven uitverkoren. De nadruk valt op uitverkoren.

Hoewel de catechismus maar tweemaal het woord uitverkiezing gebruikt, is er de waarheid der verkiezing overal in te vinden, niet als versiersel, maar als grondslag. De wil des hemelschen Vaders, waarvan in de eerste vraag gesproken wordt is reeds heen wijzing naar de verkiezing. De leer der ellende wordt zóó gepredikt, dat zonder verkiezing geen verlossing mogelijk is, want de mensch wordt als dood in zonden en misdaden geteekend. De verlossing zelf is vrijwillig werk Gods van begin tot eind. En de dankbaarheid is het antwoord op Goddelijk welbehagen, dat in wezen de keuze der liefde is.

Toch wordt de leer der verkiezing niet met opzet als leer behandeld in < ^en Heidelberger. Wel heeft Urzinus in zijn verklaring bij deze vraag niet minder dan negen vragen over de eeuwige voorverordineering Gods ter sprake gebracht.

We willen ons houden aan ons leerboek en hier geen verhandeling geven over de eeuwige verkiezing. Onze Kerk heeft dat gedaan in de Dordtsche Leerregels, beslist en teer, breed en diep.

Wij staan hier voor een diep geheim. Wie tot de gemeente zullen behooren bepaalt God naar Zijn welbehagen. Voor ons is zoowel de verkiezing als de uitsluiting gansch ondoorgrondelijk. De keur is naar ons begrip willekeur. Maar niet in den Heere onzen God. Verkoren in Christus van voor de grondlegging der wereld. De verkoren menschen worden vergaderd tot de verkoren gemeente. Dit is het werk van den Zone Gods. Het is uitvoering van den ondoorgrondelijken raad des Heeren. Hij heeft ons tevoren verordineerd tot aanneming tot kinderen door Christus Jezus, die het Hoofd is des lichaams.

Gods verkorenën zijn begrepen in Christus als Hij hangt aan het kruis, en gezet is in den hemel. Zoo dringt het heerlijke werk der verkiezing in het werk der schepping in. Welzalig, dien Gij verkiest, en doet naderen!

Zoo is er ook geen afval der heiligen, omdat de verkiezing en de roeping Gods onberouwelijk zijn. Rome en alles wat Remonstrant is, moet dit natuurlijk ontkennen, want met het kronen van den mensch is God onttroond, en de mensch ellendig gelaten. Want de Farizeër krijgt zijn eigen kans, de tollenaar... wat zal er van hem worden, zonder verkiezing en volstrekte vrije genade!

Heden echter heeft men een uitweg gevonden en leert Barth met zijn school, dat er maar één verkorene is, n.1. Christus en tegelijk verworpen, terwijl alle menschen in Hem verkoren zijn, en staan onder het gericht, zoodat ieder tegelijk Jacob en Ezau is. Dit is een nieuwe vorm der algemeene verzoening, zooals steeds meer blijkt. Doch dit onderwerp wordt afzonderlijk behandeld, dan komt het beter tot zijn recht en krijgen de lezers eenig inzicht in den stand der kwestie, die heden velen bezig houdt.

Maar, hoe zal ik nu weten of ik een verkorene ben? In den verborgen raad Gods kan ik niet blikken, en mag dat ook niet.

Laat ik het antwoord geven van de belijdenis in artikel 29, dan hooren wij hoe de Kerk van de merkteekenen der verkiezing spreekt in volkomen schriftuurlijken en niet in speculatieven zin.

In dit artikel 29 worden de merkteekenen van de ware Kerk genoemd, maar ook die van den geloovige. Dit spreken over merkteekenen of kenmerken is dus volkomen verantwoord. Daar staat nu het volgende: En aangaande degenen, die van de Kerk zijn, die kan men kennen uit de merkteekenen der christenen; te weten uit het geloof, en wanneer zij, aangenomen hebbende den eeuwigen Zaligmaker, Jezus Christus, de zonde vlieden en de gerechtigheid najagen, den waren God en hun naasten liefhebben, niet afwijken, noch ter rechter-, noch ter linkerhand, en hun vleesch kruisigen met al zijn werken. Alzoo nochtans niet, alsof er geen groote zwakheid in hen zij; maar zij strijden daartegen door den Geest alle de dagen huns levens, nemende gestadiglijk hun toevlucht tot het bloed, den dood, het lijden en de gehoorzaamheid des Heeren Jezus, in denwelken zij vergeving hunner zonden hebben, door het geloof in Hem.—

Dit zijn de merkteekenen der gekenden Gods, die vergaderd zijn door den Zone Gods. De Kerk stichten is dus de gemeente vergaderen. De verkiezende wil Gods wordt verwerkelijkt door den liefdewil van den Middelaar, en wordt straks openmaar in den geloofswil der uitverkorenen, want niemand wordt tegen zijn zin gezaligd. Tot het vergaderen behoort ook het omzetten van onze natuur, het levend maken van den wil, om te willen wat God wil. De mensch toch wil door het geloof wat God wil door Zijn welbehagen.

Kinderlijk eenvoudig belijdt de catechismus, zonder te willen indringen in Gods verborgen raad, doch enkel dien belijdend en aanbiddend. Hier is het ootmoedig belijden en buigen voor den raad Gods, zonder te willen verstaan, doch te gelooven en te buigen voor het mysterie dat Chris-< tus deed belijden: Vader, Ik dank U, dat Gij deze dingen voor de wijzen en de verstandigen verborgen hebt, doch hebt ze den kinderkens geopenbaard, ja, Vader, want alzoo is geweest het welbehagen voor U. En als nu wordt gevraagd of in dit antwoord wordt gesproken van de zichtbare of van de onzichtbare Kerk, of van beide, dan antwoorden we: van beide, doch merken tevens op, dat de grens niet is aati te wijzen tusschen beide. God staat in het centrum, en daarom wordt gezegd: dat de Zone Gods... de Kerk is betrokken op God, gelijk zij door God ontstaat. Gods Zoon wordt eerst genoemd. De oorsprong in God. De nieuwe menschen toch zijn de gegevenen des Vaders, al wat de Vader Mij geeft zal tot Mij komen en die tot Mij komt zal Ik geenszins uitwerpen.

Vrucht van de verkiezing is het offer van Christus, waaraan de uitverkorenen deel krijgen door Geest en Woord. Elders is de orde omgekeerd: Woord en Geest (vr. 31).

Dit zal hierin zijn oorzaak vinden, omdat hier God voorop gaat: de Kerk èn God. God roept door God, namelijk door den Geest en door het van God verordineerde middel: het Woord. Zoo hebben we reeds den weg geopend tot de volgende vraag.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen