TIEN JAREN

Het is deze week tien jaar geleden, dat de oorlog uitbrak. Wie zal kunnen vergeten de 10e Mei 1940, toen de Duitse legers over de grenzen van ons land trokken om hun verraderlijke aanval te beginnen. Een zee van lijden is toen gekomen over ons volk. Niemand kon zich voorstellen, dat dit lijden zo groot zou worden. Vijf jaren lang hebben we gevoeld wat het zeggen wil een overwonnen volk te zijn. Vijf jaren lang hebben we gezucht onder een zware tyrannie.

Maar ook daarin was de hand dei Heeren. Het was een slaande hand, omdat we van de wegen des Heeren waren afgedwaald ook als volk van Nederland. Ons volk kon niet gespaard blijven, omdat het de goedertierenheden Gods veracht had. Vele waren de zegeningen, die de Heere in de loop der eeuwen ons land schonk, maar steeds verder dwaalden we van zijn wegen af.

En ook de slaande hand Gods bracht ons volk niet tot bekering. Het woord van de profeet is bij vernieuwing bevestigd: Geslagen, maar geen pijn gevoeld! O zeker, eerst waren we allen diep onder de indruk. In menig hart werd de belofte gedaan: Heere, ik zal mij tot U bekeren. Maar al spoedig was het weer vergeten. Al spoedig zocht men zijn oude zonden weer op.

Steeds zwaarder ging de hand des Heeren drukken op ons volk. Maar steeds harder werd men ook. En het is alsof de profeet Amos heel dicht bij ons staat wanneer hij in de naam des Heeren verkondigt:

„Daarom heb Ik ulieden ook reinheid der tanden gegeven in al uw steden en gebrek van brood in al uw plaatsen; nochtans hebt ge u niet bekeerd tot Mij, spreekt de Heere. Ik heb de pestilentie onder u gezonden, naar de wijze van Egypte; Ik heb uw jongelingen door het zwaard gedood en uw paarden gevankelijk laten wegvoeren en Ik heb de stank uwer heirlegers zelfs in uw neus doen opgaan; nochtans hebt ge u niet bekeerd tot Mij, spreekt de Heere.

Ik heb sommigen onder u omgekeerd, gelijk God Sodom en Gomorra omkeerde, u die waart als een vuurbrand, dat uit de brand gered is; nochtans hebt ge u niet tot Mij bekeerd, spreekt de Heere.

Daarom zal Ik u alzo doen, o Israël! omdat Ik u dan dit doen zal, zo schik u, o Israël! om uw God te ontmoeten."

In zijn grote genade en barmhartigheid gaf de Heere nog weer de vrijheid aan ons volk terug. We hadden het niet verdiend, maar de Heere onze God is een lankmoedig God en groot van goedertierenheid.

Het is vijf jaar geleden, dat de Heere ons de vrijheid wedergaf. Maar na die vijf jaar spreken de woorden van de profeet Amos nog onheilspellender tot ons: Schik u om uw God te ontmoeten.

Vijf jaren van vrede liggen achter ons. Maar wat zijn het anders dan vijf jaren van oorlogsvoorbereiding. Hoe donker ziet de wereldhemel er uit. Wat spreekt de Schrift ons aan ook in onze dagen. Wanneer we maar luisteren willen!

•Ook voor ons land zijn de vijf vredesjaren zeer donker geweest. Indië ging voor ons verloren, nadat het bloed van onze jonge soldaten de aarde rood gekleurd had. En de hand des Heeren is duidelijk tegen ons.

Niet het communisme is onze grootste vijand, maar de zonde. Wanneer ons volk dat ging zien, dan zou het zo anders kunnen worden. We moeten als kerk en

volk wederkeren tot de Heere. Dat is de enige weg tot genezing. Dat is ook de boodschap van de tien jaren, die achter ons liggen. En anders zal er geen hope zijn.

Schik u dan, o volk van Nederland. om uw God te ontmoeten. Want zie. Die de bergen formeert en de wind schept en de mens bekend maakt wat zijn gedachte zij, Die de dageraad duisternis maakt en op de hoogten der aarde treedt, Heere,

God der heirscharen is zijn naam.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen